DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.26396#0625
LIB. VII. EPIST. XVIII, <To9
lvsCANlH|
*'ua fimm, |f
frtiitkijfaj
ladmodiifflpcoitii,
lostris in epulum11
ialualit, Honefe|
sententia \ H
1 Verendum dl,K
/c publici negli^eu-
3mmodius ira®
Jam pro quingenti
; in alimenta
)rotniseram,i6w
a
jit, vid. liMD
nnasiii &
sotia multi ai»®
HBmode responto
xr si#?1 i
cx tfieis longe pluris 8 a&ori 9 publico manci*
paui10: eundem ve&igali imposrto 11 recepi,
tricena millia annua daturus. Per hoc enim %
tc reipublicte sors12 in tuto, nec reditus incer-
tus, & ager ipse propter id, quod ve&igali large
fupercurrit *3, semper dominum, a quo exer-
ceatur 14, inueniet, Nec ignoro, me plus ali-
quanto, quam donaiTe videor, erogalTe cum
pulcherrimi agri pretium necellitas ve&igalis
infregerit. Sed OPORTET priuatis vtilitati-
feus publicas, mortalibus aeternas anteferre1^
C c 4 mul-
hanc rem orationem habuerat. g. scii. pretii»
p. vt supra obseruauimus, a&ores erant serui, qui &
procuratores vocabantur, qui totius familise curam
gerebant. Qdd obftat igitur, quod dicamus, a&orts
publicos fuisTe eiusmodi seruos res rationesque JULpu*
blicssi administrante*, quanquam sorte non ita late eo-
rum patuerit poteilas. io. vendidi. Quomodt*
autem haec mancipatio Iit fa&a, iam supra obseru a ul-
mus. Imaginaria tam hsec mancipatio tantum fuit»
ii. cum hac cdnditione recepi , vt quotannis tari*
quam ve&igal tenerer soluere 9O00. Tbl. Quamdia
igitur pro his agris ve&igal Ibluebatur , tamdiu neque
iis, qui in locum eorum succeclebant , poterat auferri.
Ii. illud quod ReipxM. soluendum quotannis. 15*
plus fru&uum profert 9 quam ad alendos iuuenes illoi
quotannis requiritur. 54. colatur atque subaga*
tttr\ 15. scio me maiores sumpfus fecifse, quam
requirebat donum , quod Reipubl. promi seram. Nam
tunimam non tanthm ad epulum Reipubi» tutam prae-
stiterat, sed pretium etiam agrorum minuerat. Si
enim illos reditus , qui supercurrebant ve&igal , alteri
aliquis vendere voluifset, non tantam accepisset sum-
eam * quam iure potuisFet postuiare. 16. mrtahs
lvsCANlH|
*'ua fimm, |f
frtiitkijfaj
ladmodiifflpcoitii,
lostris in epulum11
ialualit, Honefe|
sententia \ H
1 Verendum dl,K
/c publici negli^eu-
3mmodius ira®
Jam pro quingenti
; in alimenta
)rotniseram,i6w
a
jit, vid. liMD
nnasiii &
sotia multi ai»®
HBmode responto
xr si#?1 i
cx tfieis longe pluris 8 a&ori 9 publico manci*
paui10: eundem ve&igali imposrto 11 recepi,
tricena millia annua daturus. Per hoc enim %
tc reipublicte sors12 in tuto, nec reditus incer-
tus, & ager ipse propter id, quod ve&igali large
fupercurrit *3, semper dominum, a quo exer-
ceatur 14, inueniet, Nec ignoro, me plus ali-
quanto, quam donaiTe videor, erogalTe cum
pulcherrimi agri pretium necellitas ve&igalis
infregerit. Sed OPORTET priuatis vtilitati-
feus publicas, mortalibus aeternas anteferre1^
C c 4 mul-
hanc rem orationem habuerat. g. scii. pretii»
p. vt supra obseruauimus, a&ores erant serui, qui &
procuratores vocabantur, qui totius familise curam
gerebant. Qdd obftat igitur, quod dicamus, a&orts
publicos fuisTe eiusmodi seruos res rationesque JULpu*
blicssi administrante*, quanquam sorte non ita late eo-
rum patuerit poteilas. io. vendidi. Quomodt*
autem haec mancipatio Iit fa&a, iam supra obseru a ul-
mus. Imaginaria tam hsec mancipatio tantum fuit»
ii. cum hac cdnditione recepi , vt quotannis tari*
quam ve&igal tenerer soluere 9O00. Tbl. Quamdia
igitur pro his agris ve&igal Ibluebatur , tamdiu neque
iis, qui in locum eorum succeclebant , poterat auferri.
Ii. illud quod ReipxM. soluendum quotannis. 15*
plus fru&uum profert 9 quam ad alendos iuuenes illoi
quotannis requiritur. 54. colatur atque subaga*
tttr\ 15. scio me maiores sumpfus fecifse, quam
requirebat donum , quod Reipubl. promi seram. Nam
tunimam non tanthm ad epulum Reipubi» tutam prae-
stiterat, sed pretium etiam agrorum minuerat. Si
enim illos reditus , qui supercurrebant ve&igal , alteri
aliquis vendere voluifset, non tantam accepisset sum-
eam * quam iure potuisFet postuiare. 16. mrtahs