Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (6.1999)

3. Isaak van den Blocke (zm. 1628). Pokuta
mieszkańców Niniwy. Olej na desce. 1616-
-1617. Pierwotnie na koszu ambony
w kościele Św. Jana w Gdańsku. Zbiory:
Muzeum Narodowe we Wrocławiu Wg Aurea
Porta il. IV. 31 na s. 112


Czy można
mówić
o ekspozytu-
rze sztuki
gdańskiej we
Wrocławiu
na przełomie
XVI i XVII
wieku?

4. Noli me tangere. Ok. 1619 r. Relief alaba-
strowy z epitafium Leonharda Oelhafen
von Schllenbach (zm. 1619) i jego zony
Anny z d. Pucher (zm. 1637) w kościele Św.
Marii Magdaleny we Wrocławiu. Muzeum
Narodowe w Gdańsku

go wywodu etymologicznego „Wilno = Wilda, Wildener = Wilner p."11.
Informacja o powołaniu w roku 1612 cechu malarzy gdańskich wywołuje
następujący komentarz Profesora - "ha, ha w Krakowie cech malarzy
w 1350, we Lwowie w końcu XVI wieku !"12, a zdanie gdańskiego radcy
budowlanego „Glanzend sind die Egebnisse der von der Stadt [Gdańsk]
befolgten Handelspolitik und der siegreichen [podkreślone przez Profe-
sora i opatrzone znakiem zapytania] Abwehr der polnischen Bestrebun-
gen nach aufienhin" opatrzył recenzent następującym komentarzem na
marginesie „ścinaliśmy im łby za to!"13. I tak prawie wszystko, co pow-
stało w Gdańsku w czasach nowożytnych ma swój rodowód francuski,
belgijski, szwajcarski - i co w sumie najdziwniejsze, ale zważywszy na
sentyment Profesora zupełnie zrozumiałe - nasz swojski, bowiem wileń-
ski. Zwłaszcza kościół Św. Anny i Ostra Brama wydaje się być dla Maria-
na Morelowskiego podstawowym wzorem architektury Gdańska (np. sta-
nowiąc inspirację dla szczytów manierystycznych kamienic gdańskich).

Ibidem, karta tytułowa, s. 17, wers 4, s. 27, lewy margines.
12 Ibidem, s. 6, wers 12.
13 Ibidem, s. 5, wers 23 i 24.

93