Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (12.2013)

Lech Łopuski Tab. 1. Podział płycin zapiecków górnego rzędu z przedstawieniami świętych według
numerów montażowych

Św. Jan
K
Św. Paweł
I
Św. Jakub Starszy
iiii )
Św. Bartłomiej
IIII
Św. Juda Tadeusz
VII)
Św. Szymon
VII
Św. Tomasz
X)
Św. Maciej
X
Św. Mateusz
XIII)
Św. Marek
XIII
Św. Andrzej
XVI)
Św. Jakub Młodszy
XVI
Św. Piotr
XVIII! )
Św. Filip
XVIII!

W zestawieniu tym uderza powtarzalność występujących numerów. Jeżeli
zastosowano prosty sposób numerowania płycin w kolejności występowania
(nie wiadomo, czy w przypadku obu stalli liczono od wschodu, od zachodu,
czy po prostu od prawej do lewej), to z powyższego zestawienia wynika,
że przedstawienia apostołów pierwotnie znajdowały się w co trzecim polu
zapiecka górnego rzędu stalli, nie zaś w co drugim, jak to jest obecnie. Warto
zatem przyjrzeć się także numeracji płycin z dekoracją ornamentalną. Archi-
tektoniczne aedicule wypełniają dwa rodzaje ornamentyki, którą dla naszych
potrzeb nazwijmy Ornament 1 i Ornament 2.

Tab. 2. Podział płycin zapiecków górnego rzędu z dekoracją ornamentalną według
numerów montażowych

Ornament 1
VI)
Ornament 1
VIII
Ornament 2
VIII!)
Ornament 1
XIIII
Ornament 1
XII)
Ornament 2
XVII
Ornament 2
XV)
Ornament 1
XVIII)

Jak widać, żaden z numerów naniesionych na płyciny ornamentalne nie
powtarza się z numerami na płycinach figuralnych. Można zatem się pokusić
o próbę rekonstrukcji pierwotnego rozmieszczenia płycin zapiecków. Przyj-
mując, że górny rząd obu stalli stanowił nieprzerwany ciąg siedzisk, dostępne
fragmenty układają się w całość nadspodziewanie spójną.

152