DOI Artikel:
Tomaszewska, Iga: Dzielnica mieszkaniowa Zaspa w Gdańsku. Marzenie a rzeczywistość
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.45145#0236
Iga
Tomaszewska
ulicy Drzewieckiego114. W 2015 r. w sąsiedztwie parku im. Jana Pawła II wyrosły
osiedla Awiator oraz City Park.
Koniec lat dziewięćdziesiątych XX w. i początek XXI w. przyniósł Zaspie
jeden bezsprzeczny walor - murale na bocznych ścianach bloków. Zasadność
realizowania tej idei na omawianym terenie tłumaczono następująco: „Dla miej-
skiego malarstwa bloki gdańskiej dzielnicy to niemal odpowiednik neutralności
wnętrza galeryjnego white cube”115. Potencjał dzielnicy widziano paradoksal-
nie w niespełnionym śnie o oksymoronicznym wręcz pięknym „blokowisku”,
w którym szara Zaspa „stanowi miejsce dla sztuki tak złe, że aż dobre”116.
II. 16. Rzeźby (wybrane) w parku im. Jana Pawła na Zaspie, od lewej: Adriana Sitkiewicz, Femina,
2014; Arunas Vaitkus, Początek (Napoczątku było słowo...), 2015; Janina Gajska-Bruzdowicz,
Spirała wiedzy, 2015; Mariusz Otta, Przez oczy do wyobraźni, 2015; Bente Kluge, Czytający koń,
2015, fot. Iga Tomaszewska
Zaspa pełniąc obecnie funkcję oryginalnej pinakoteki, zyskuje coraz większą
popularność117. To koncept wynoszący dzielnicę ponad stereotypowy wizerunek
114 Daniluk, Wasielewski, Dołny Wrzeszcz i Zaspa..., s. 76.
115 Przemysław Jędrowski, Murał znaczy więcej [w:] Kołekcja malarstwa monumentalnego
Gdańsk-Zaspa, Gdańsk 2016, s. 1.
116 Ibidem.
117 Zaspa wydaje się w osobliwy sposób inspirować twórców - przykładem jest chociażby
spektakl Przystanek końcowy Zaspa stworzony przez choreografa i tancerza z Izraela - Avi Kaiser.
Sztuka jest pretekstem do czynienia przemyśleń raczej socjologicznych niż architektoniczno -
-urbanistycznych. Zaspa występuje w niej jako symbol polskich blokowisk, podobnych do siebie,
a jednak zasiedlonych przez ludzi różnych, uśmiechniętych. Sama nazwa zaspa jest dla Kaisera
rozumiana w sposób dosłowny, a więc jako góra śniegu. Artysta tłumaczył, iż pragnął: „uświa-
domić Polakom, że te zaspy są w nich, że są jak przeszkody nie pozwalające im zobaczyć, co jest
236
Tomaszewska
ulicy Drzewieckiego114. W 2015 r. w sąsiedztwie parku im. Jana Pawła II wyrosły
osiedla Awiator oraz City Park.
Koniec lat dziewięćdziesiątych XX w. i początek XXI w. przyniósł Zaspie
jeden bezsprzeczny walor - murale na bocznych ścianach bloków. Zasadność
realizowania tej idei na omawianym terenie tłumaczono następująco: „Dla miej-
skiego malarstwa bloki gdańskiej dzielnicy to niemal odpowiednik neutralności
wnętrza galeryjnego white cube”115. Potencjał dzielnicy widziano paradoksal-
nie w niespełnionym śnie o oksymoronicznym wręcz pięknym „blokowisku”,
w którym szara Zaspa „stanowi miejsce dla sztuki tak złe, że aż dobre”116.
II. 16. Rzeźby (wybrane) w parku im. Jana Pawła na Zaspie, od lewej: Adriana Sitkiewicz, Femina,
2014; Arunas Vaitkus, Początek (Napoczątku było słowo...), 2015; Janina Gajska-Bruzdowicz,
Spirała wiedzy, 2015; Mariusz Otta, Przez oczy do wyobraźni, 2015; Bente Kluge, Czytający koń,
2015, fot. Iga Tomaszewska
Zaspa pełniąc obecnie funkcję oryginalnej pinakoteki, zyskuje coraz większą
popularność117. To koncept wynoszący dzielnicę ponad stereotypowy wizerunek
114 Daniluk, Wasielewski, Dołny Wrzeszcz i Zaspa..., s. 76.
115 Przemysław Jędrowski, Murał znaczy więcej [w:] Kołekcja malarstwa monumentalnego
Gdańsk-Zaspa, Gdańsk 2016, s. 1.
116 Ibidem.
117 Zaspa wydaje się w osobliwy sposób inspirować twórców - przykładem jest chociażby
spektakl Przystanek końcowy Zaspa stworzony przez choreografa i tancerza z Izraela - Avi Kaiser.
Sztuka jest pretekstem do czynienia przemyśleń raczej socjologicznych niż architektoniczno -
-urbanistycznych. Zaspa występuje w niej jako symbol polskich blokowisk, podobnych do siebie,
a jednak zasiedlonych przez ludzi różnych, uśmiechniętych. Sama nazwa zaspa jest dla Kaisera
rozumiana w sposób dosłowny, a więc jako góra śniegu. Artysta tłumaczył, iż pragnął: „uświa-
domić Polakom, że te zaspy są w nich, że są jak przeszkody nie pozwalające im zobaczyć, co jest
236