Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Editor]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Editor]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (17.2018)

II. 1. Grofideutschland ais Lebensraum - Der Aufbau des Grofideutschen Reiches seit 1933, mapa szkolna, prwd.
1942, symbolem ze swastyką zaznaczono położenie trzech zamków zakonnych, fot. w zbiorach autora

Nazistowskie zamki zakonne służyły w latach 1936-1939 jako ośrodki eduka-
cyjne, w których skoszarowani mężczyźni w wieku 21-26 lat uczestniczyli w trwa-
jącym cztery lata szkoleniu. Później powoływano ich na stanowiska kierownicze
NSDAP w urzędach państwowych i administracyjnych w Niemczech i na terenach
okupowanych. Kandydatów do udziału w szkoleniach wysuwały władze powia-
towe i okręgowe (Kreis- tmd Gauleitungeri) NSDAP z całych Niemiec. Następnie
Robert Ley osobiście wybierał uczestników kursu; „odsetek przyjęć” wynosił śred-
nio 50 %. Aby zostać przyjętym, należało spełniać określone warunki, takie jak
wstępne „sprawdzenie się” w pracy partyjnej (preferowano członków partii sprzed
1933 r.), doskonałe zdrowie fizyczne (żadnych okularników!), ukończona służba
wojskowa, praca w ochotniczych hufcach pracy (tzw. Arbeitsdiensf), dowód „aryj-
skiego” pochodzenia (od 1 stycznia 1800 r.), a także ukończenie szkoły, najlepiej
szkoły zawodowej. Ponieważ po wybuchu wojny wychowankowie - tzw. „junkrzy”
lub „kandydaci na przywódców” - zostali powołani do wojska, odbyły się jedynie
dwa roczne szkolenia w Vogelsang (1936-1937, 1937-1938) oraz jedno w Krós-
sinsee, które miało trwać cztery lata - rozpoczęte w 1937 r., w 1938 r. przeniesione
do Yogelsang, a przerwane w 1939 r.6

6 Scholtz, Die NS-Ordensburgen..., s. 275.

114