DOI article:
Text
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.12188#0007
Έν Αθήναις, Ψ% Λί Ιουνίου 1870, ή-μερα Κυριακή, ώρα 5/} μ. μ. συνελ-
θόντων εταίρων τίίς αρχαιολογικής εταιρίας βΐκοσιδυο έν τω πανεπιστη^ίω
εις ^ενικην συνελευσιν, ό πρόεδρος τίίς εταιρίας Φίλιππος Ιωάννου προσε^ώνη-
σεν αύτοϋς ώς έξίίς'
Έντιμοι κύβιοι συνέταιροι. !
Έν όλον ετος ζωής διήνυσε πάλιν ή αρχαιολογική εταιρία, άφ' ης ημέρας διά της υμετέρας
ψήφου ανετέθη εις ημάς ή διοίκησις των πραγμάτων αυτής· συνεκλήθητε δέ σήμερον συμφώνως
προς τα έν τω όργανισμω αυτής ώρισμένα, ινα λάβητε παρά τοΟ διοικητικού συμβουλίου λόγον
των κατά το χρονικών τούτο διάστημα ύπ' αύτοΰ πεπραγμένων, έκλέξητε δέ την έπιτροπείαν} ήτις
μέλλει νά εξέλεγξη την ένιαυσίαν χρηματικήν αύτοΰ διαχείρισιν.
Πριν η κατά το επικρατήσαν εθος ό μέν γραμματεύς της έταιρίας έκθεση εις ύμας μερικώτε-
ρον τάς κατά το λήξαν έτος πράξεις τοϋ συμβουλίου, 6 δέ ταμίας τά οικονομικά, άρμόδιον ένό-
μισα νά προτάξω αμφοτέρων των εκθέσεων ολίγα τινά αναφερόμενα γενικώς εις τήν παροΰσαν
της άρχαιολογικής έταιρίας κατάστασιν.
Καθόλου θεωρούμενα τά τή; ημετέρας έταιρίας δεν είναι άτυχή· διότι οΰτε τά οικονομικά
αυτής είναι δυσάρεστα, ουτε ύ. πρός τόν σκοπόν ενέργεια αυτής μένει άκαρπος και άνωφελής.
Έάν λάβωμεν πρώτον ύπ' όψιν τ6 ηθικόν άποτέλεσμα αυτής της συστάσεως καΐ τής έκτοτε διη-
νεκούς ενεργείας τής έταιρίας, εύρίοκομεν, ότι αυτη έκ πρώτης αρχής πολύ συνετέλεσε και διη-
\εκώς συντελεί εις τήν έν ταΐς καρδίαις των ομογενών διέγερσιν σεβασμοΟ και άγάπης προς τά
σωζόμενα μνημεία τοϋ βίου των ημετέρων προγόνων αυτά πρώτον τά μέλη τής έταιρίας αισθά-
νονται καθημέραν έν έαυτοΐς ζωηρότερα τά ρηθέντα αισθήματα και επομένως όρμώνται νά μετα-
δίδωσιν αυτά είς τούς συμπολίτας των μετά σπουδής πλειοτέρας* ή δέ σπουδή αυτη δεν αποβαί-
νει ματαία. Λυπηρόν μέν είναι, δτι πολλαχοΰ έν ταΐς έπαρχίαις τοϋ έλληνικοϋ βασιλείου διαμέ-
νει ετι άξιοκατάκριτός τις προς τά αρχαία αδιαφορία καί ψυχρότης ή καί ασέβεια, έξ ής προήλ-
θεν ή φθορά πολλών λειψάνων τής αρχαιότητος, διαφυγόντων μέχρις ημών την λυμαντικήν τοΰ
μακροΰ χρόνου έπίδρασιν· άλλ' έξ ετέρου είναι ίκανώς παραμυθητική ή παρατήρησις, ότι διά τής
επί των πνευμάτων έπιρροής τής αρχαιολογικής έταιρίας ο προς τά αρχαία λείψανα σεβασμός
εκτείνεται κατ' όλίγον έν Ελλάδι εις πλειοτέρους καί προσηκόντως αυξάνει. Δεν έχομεν άρα έν-
τεΰθεν λόγον νά έλπίζωμεν, οτι θέλει έλθει ποτέ καιρός, καθ' όν τό αίσθημα τοΰ προς τά προγο-
νικά μνημεία σεβασμοΰ θέλει καταστή παρ' ήμϊν φύλαξ αυτών πολΰ βεβαιότερο; παρά τούς τασ-
σομένου; νΰν πολλαχοΰ προς φύλαξιν αυτών άπομάχους, οίτίνες όμως ουδέποτε ουδαμώς έξαρ-
κοΰσι προς τόν σχοπόν ·
Δεύτερον δέ, έάν έξετάσωμεν τά ύλικώτερα και όφθαλμοφανέστερα άποτελέσματα τής ενερ-
γεία; τή; ημετέρας έταιρίας, ευρίσχομεν ομοίως, ότι λείπονται μέν ταϋτα ετι πολύ τών Ημετέ-
ρων εύχών, άλλ' όμως είναι ικανά νά έμπνεύσωσιν είς ήμας θάρρος περί τοΰ μέλλοντος καί έγ-
καρτέρησιν είς τό έργον, όπερ ή εταιρία προς ώφέλειαν τή; έπιστήμη; καί τιμήν τοΰ έλληνικοϋ
έθνους ανέλαβε. Λαμβάνοντες ύπ' όψιν τά οικονομικά τής ημετέρας έταιρίας άπό τής κατά τό
1858 έτο; άναβιώσεως αύτής καί νέας διοργανώσεως, παρατηροΰμεν παλίρροιάν τινα τών κατ' έ-
τος προσόδων αύτής, ότέ μέν αυξανομένων, ότέ δέ έλασσουμένων κατά τάς περιστάσεις· άλλα
καθόλου θεωρούμεναι είναι αύται πολύ άνώτεραι τών προτέρων. Έάν δέ προσυπολογισθή και ό
θόντων εταίρων τίίς αρχαιολογικής εταιρίας βΐκοσιδυο έν τω πανεπιστη^ίω
εις ^ενικην συνελευσιν, ό πρόεδρος τίίς εταιρίας Φίλιππος Ιωάννου προσε^ώνη-
σεν αύτοϋς ώς έξίίς'
Έντιμοι κύβιοι συνέταιροι. !
Έν όλον ετος ζωής διήνυσε πάλιν ή αρχαιολογική εταιρία, άφ' ης ημέρας διά της υμετέρας
ψήφου ανετέθη εις ημάς ή διοίκησις των πραγμάτων αυτής· συνεκλήθητε δέ σήμερον συμφώνως
προς τα έν τω όργανισμω αυτής ώρισμένα, ινα λάβητε παρά τοΟ διοικητικού συμβουλίου λόγον
των κατά το χρονικών τούτο διάστημα ύπ' αύτοΰ πεπραγμένων, έκλέξητε δέ την έπιτροπείαν} ήτις
μέλλει νά εξέλεγξη την ένιαυσίαν χρηματικήν αύτοΰ διαχείρισιν.
Πριν η κατά το επικρατήσαν εθος ό μέν γραμματεύς της έταιρίας έκθεση εις ύμας μερικώτε-
ρον τάς κατά το λήξαν έτος πράξεις τοϋ συμβουλίου, 6 δέ ταμίας τά οικονομικά, άρμόδιον ένό-
μισα νά προτάξω αμφοτέρων των εκθέσεων ολίγα τινά αναφερόμενα γενικώς εις τήν παροΰσαν
της άρχαιολογικής έταιρίας κατάστασιν.
Καθόλου θεωρούμενα τά τή; ημετέρας έταιρίας δεν είναι άτυχή· διότι οΰτε τά οικονομικά
αυτής είναι δυσάρεστα, ουτε ύ. πρός τόν σκοπόν ενέργεια αυτής μένει άκαρπος και άνωφελής.
Έάν λάβωμεν πρώτον ύπ' όψιν τ6 ηθικόν άποτέλεσμα αυτής της συστάσεως καΐ τής έκτοτε διη-
νεκούς ενεργείας τής έταιρίας, εύρίοκομεν, ότι αυτη έκ πρώτης αρχής πολύ συνετέλεσε και διη-
\εκώς συντελεί εις τήν έν ταΐς καρδίαις των ομογενών διέγερσιν σεβασμοΟ και άγάπης προς τά
σωζόμενα μνημεία τοϋ βίου των ημετέρων προγόνων αυτά πρώτον τά μέλη τής έταιρίας αισθά-
νονται καθημέραν έν έαυτοΐς ζωηρότερα τά ρηθέντα αισθήματα και επομένως όρμώνται νά μετα-
δίδωσιν αυτά είς τούς συμπολίτας των μετά σπουδής πλειοτέρας* ή δέ σπουδή αυτη δεν αποβαί-
νει ματαία. Λυπηρόν μέν είναι, δτι πολλαχοΰ έν ταΐς έπαρχίαις τοϋ έλληνικοϋ βασιλείου διαμέ-
νει ετι άξιοκατάκριτός τις προς τά αρχαία αδιαφορία καί ψυχρότης ή καί ασέβεια, έξ ής προήλ-
θεν ή φθορά πολλών λειψάνων τής αρχαιότητος, διαφυγόντων μέχρις ημών την λυμαντικήν τοΰ
μακροΰ χρόνου έπίδρασιν· άλλ' έξ ετέρου είναι ίκανώς παραμυθητική ή παρατήρησις, ότι διά τής
επί των πνευμάτων έπιρροής τής αρχαιολογικής έταιρίας ο προς τά αρχαία λείψανα σεβασμός
εκτείνεται κατ' όλίγον έν Ελλάδι εις πλειοτέρους καί προσηκόντως αυξάνει. Δεν έχομεν άρα έν-
τεΰθεν λόγον νά έλπίζωμεν, οτι θέλει έλθει ποτέ καιρός, καθ' όν τό αίσθημα τοΰ προς τά προγο-
νικά μνημεία σεβασμοΰ θέλει καταστή παρ' ήμϊν φύλαξ αυτών πολΰ βεβαιότερο; παρά τούς τασ-
σομένου; νΰν πολλαχοΰ προς φύλαξιν αυτών άπομάχους, οίτίνες όμως ουδέποτε ουδαμώς έξαρ-
κοΰσι προς τόν σχοπόν ·
Δεύτερον δέ, έάν έξετάσωμεν τά ύλικώτερα και όφθαλμοφανέστερα άποτελέσματα τής ενερ-
γεία; τή; ημετέρας έταιρίας, ευρίσχομεν ομοίως, ότι λείπονται μέν ταϋτα ετι πολύ τών Ημετέ-
ρων εύχών, άλλ' όμως είναι ικανά νά έμπνεύσωσιν είς ήμας θάρρος περί τοΰ μέλλοντος καί έγ-
καρτέρησιν είς τό έργον, όπερ ή εταιρία προς ώφέλειαν τή; έπιστήμη; καί τιμήν τοΰ έλληνικοϋ
έθνους ανέλαβε. Λαμβάνοντες ύπ' όψιν τά οικονομικά τής ημετέρας έταιρίας άπό τής κατά τό
1858 έτο; άναβιώσεως αύτής καί νέας διοργανώσεως, παρατηροΰμεν παλίρροιάν τινα τών κατ' έ-
τος προσόδων αύτής, ότέ μέν αυξανομένων, ότέ δέ έλασσουμένων κατά τάς περιστάσεις· άλλα
καθόλου θεωρούμεναι είναι αύται πολύ άνώτεραι τών προτέρων. Έάν δέ προσυπολογισθή και ό