DOI Artikel:
Text
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.12188#0016
— 11 —
ίΐρος Τούτοις λεγομένη ότι εις όλον το άνασχαφέν εμβαδόν ευρέθησαν και τάφοι 3?ολλι> *»εο τ»·
«ος επιτύμβιου ?άθου, ωσαύτως καί τίνες πολυκόμματοι λάρνακες τών κοινότατων κ.ιί ά:<ο?ρ,ήτων,
ετι δέ καί άγγεϊα πήλινα περιέχοντα όστα κεκαυμένα. Τινάς τών άπλών τάφων ήνα·ξε τό συμβούλιον
και είόεν, δτι οί νρκροί κείνται βλέποντες προς πάντα άδιαφόρως το·3 ορίζοντος τά σημεία, εύρε 66
εντάφια κτερίσματα δχι πολύ σημαντικά πράγματα,χρυσά τινα κοσμήματα και Χαρωνείους άβολους
Ινα χρυσοΰνκαί δύο αργυρούς,και αγγεία μικρά κοινά,πήλινα ά σωλήνας όνομάζουσιν οί σχαφεΐς,κάι
υάλινα μικρά βαλαντιοειδή και τάσια χαλκά, καίτινα σκεύη έφΟαρμένα, ουδέν δέ σχεδόν έζωγραφη-
μενον άγγεΐον, άν και θραύσματα τοιούτων πολλά καί καλά έν τοις χώμασιν έσκορπισμένα ευρέθη-
σαν. Και έν γένει δέ τά ούτω σποράδηνεν τοΐς χώμασιν ευρεθέντα πράγματα ύπερτεροΰοι πολύ κατά
τήν σπουδαιότητα τά έντό; τών άλυμάντων τάφων. Μετά της δυνατής δε επιμελείας πεοισυνάγει
ταύτα το συμβούλιον ώς λείψανα τοΰ παλαιοί βίου λίαν διδακτικά. Έκ τούτων τά πεοιεργότερα
εΐναι- γύψιναι μήτραι λύχνων και αγγείων και ειδωλίων, όποια ι ίσως νυν πρώτον παρουσιάζονται,
γύψινα μέρη αγαλμάτων φυσικού μεΟέγους, οίον βραχίονες, έχοντες έντός κατά μήκος οστά προς
συγκράτησιν της γύψου, πήλιναι μήτραι ειδωλίων καί μορφών, τμήμα όστεΐκου πινακιδίου μέ άνά-
γλυπτον .παράστασιν, δοχεΐον μικρόν πήλινον ίατρ·κοϋ διά τούς οφθαλμούς μέ εντυπον έπιγραφήν
Μοσχίωυος λυκιον, όποια δοχεία έν Ιταλία και άλλαχοΰ άλλοτε ευρέθησαν, χρίσματα
τοίχων ποικιλόχρωμα, ών τινα και μ5 έγκεναραγμένας άνθεμίων γραμμάς (^Γίΐίΐϊΐί), μία «ψήφος
δημοσία» χαλκή, και είτι άλλο διαφεύγει ημών τώρα την προσοχήν τό δέ πολύ πλήθος τών πή-
λινων λύχνων, τών ενεπίγραφων λαβών αμφορέων, και τών κωνικών εκείνων καί πυραμι-
δοειδών καί άρτοειδών ή φακοειδών σωμάτων επίτηδες άποσιωπώμεν, καί περ συνάγοντες χαί
ταύτα έπιμελώς, μάλις-» τά τελευταία, διά τάς έπιγραφάς αυτών καί τά έντυπα σύμβολα, τα
δυνάμενα ποτε νά συντίλέσωσιν είς την όριστικήν των έρμηνείαν την ετι ζητουμένην. Πάντα δέ
ταϋτα τά αντικείμενα, αδιακρίτως καί έπί τών κατωτάτων και επί τών ανωτάτων στιβάδων του
χώματος ευρισκόμενα, είναι βεβαίως τών χρόνων της πολυθεΐας καί ουδέ εν ίσως τών χριστιανι-
κών. Ουτω καί τέσσαρα τμήματα αλλοίων ουχί νεκρικών επιγραφών έν τοις χώμασιν εύρεθέντα,
ουδέ αυτά χριστιανικούς μαρτυροϋσι χρόνους, άλλά πολύ παλαιοτέρους.
Έν τή συντόμω ταύτή εκθέσει βεβαίως τινά τών ρητέων παρελείφθησαν,οίον τά περί τάφων τινών
κτιστών ϊδιοσχήμων, και τά περί βόθρων τινών μεγάλων καί φρεάτων ή άναπνενστηρίων υπονόμου
τινός α άνεφάνησαν κατά διάφορα μέρη τοϋ άνασκαφέντος χώρου· άλλα δέ πάλιν ίσως όχι τόίο»
αναγκαία ευρέθησαν. Άλλά αίτοΰμεν διά ταϋτα συγγνώμην, ώς καί διά τό τυχόν σκοτεινόν τής
άφηγήσεως εν τισιν. Ό έπιμεμετρημένος ήμϊν χρόνος, συμπίπτων μέ αύτήν τών έργων την άκμήν,
δεν επέτρεπε πλείονα διασχευήντής ύλης, αί δέ πολλαί μεριχότητες εις άς προσείχομεν άναγκαίως,
μή τις ήμας διαφύγη, εμπόδιζαν την καθολιχωτέραν εποψιν. Λέγοντες δέ τέλος τήν γενομένην
δαπάνην τοϋ έργου, ότι είναι εως σήμερον χιλ. 5324,10, καί εκφράζοντες τήν ελπίδα ημών, δτι
καί άλλα άξια λόγου πράγματα θ' άνάκαλυφθώσιν αυτόθι, καί ετι πλέον έν τή προς τήν Άκαδη-
μίαν γραμμή, άν όπό τής κυβερνήσεως άγορασθώσιν οί τόποι καί παραχωρηθώσι τ?) εταιρία είς
άνασκαφήν, μεταβαίνομεν έπί τά άλλα Ιργα του έτους τούτου.
ΙΙρός πλουτισμόν τοϋ Μουσείου τής εταιρίας τοϋ έν τω Βαρβακείω, η μάλλον ειπείν, τοΰ έθνι-
ΧοΟ τής Ελλάδος Μουσείου, τοΰ όποίου, κατά τον διέποντα ημάς όργανισμόν, είναι κτήμα πάντα
τά υπό τή; εταιρίας όπωςδήποτε αποκτώμενα άρχαΐα, έγένοντο ά γ ο ρ α ί έν τω ετει τούτω υπέρ
τάς πάντων τών προηγουμένων άπό τής συστάσεως τής εταιρίας έτών πλειότεραι καί ποικιλώτε-
ρ&ι. 'Λπεκτήθησαν άντί δραχμών 12063 πολλά καί παντοίας ύλης καί τέχνης άρχαΐα. Περί τής
«ιδικής αυτών ποιότητος δύσκολον μας είναι νά λαλήσωμεν έν τή παρούση ώρα. Τό καλλίτερ'ον
είναι άντί ν άκούωσιν οί εταίροι ενταύθα άπαξ τοΰ έτους επεα πτερόεντα περί τών αρχαίων τής
έταιρίας και τής άξιας αύτών τής καλλιτεχνικής ή επιστημονικής, νά φοιτώσι συχνά είς τό έν
τώ Βαρβακξίω Μουσεϊον προς έπίσκεψιν- αυτών τών ιδίων καί νά τέρπωνται και διδάσκωνται ίδίίΐς
αΐσθήσεσι καί άσφαλέστερον. Είναι δέ τό Μουσεϊον διά τε τούς εταίρους καί δι' άπαν τό χοινόν
*ής πρωτευούσης άνοικτόν δις τής εβδομάδος, δευτέραν καί τετάρτην (*),παρεχομένων καί πασώ»
τών ευκολιών είς τήν χρήσιν τών έν αύτω, συμφώνως προς τά άναγεγραμμένα έν τω έλευΟερίω όρ-
(*,) Τό* μίν χίΐ^ώ,α άπ, τάς 8 — 4 ώρ. μίτά μΐίημόρ. τ4 ίί θέρος ά«6 3—5.
ίΐρος Τούτοις λεγομένη ότι εις όλον το άνασχαφέν εμβαδόν ευρέθησαν και τάφοι 3?ολλι> *»εο τ»·
«ος επιτύμβιου ?άθου, ωσαύτως καί τίνες πολυκόμματοι λάρνακες τών κοινότατων κ.ιί ά:<ο?ρ,ήτων,
ετι δέ καί άγγεϊα πήλινα περιέχοντα όστα κεκαυμένα. Τινάς τών άπλών τάφων ήνα·ξε τό συμβούλιον
και είόεν, δτι οί νρκροί κείνται βλέποντες προς πάντα άδιαφόρως το·3 ορίζοντος τά σημεία, εύρε 66
εντάφια κτερίσματα δχι πολύ σημαντικά πράγματα,χρυσά τινα κοσμήματα και Χαρωνείους άβολους
Ινα χρυσοΰνκαί δύο αργυρούς,και αγγεία μικρά κοινά,πήλινα ά σωλήνας όνομάζουσιν οί σχαφεΐς,κάι
υάλινα μικρά βαλαντιοειδή και τάσια χαλκά, καίτινα σκεύη έφΟαρμένα, ουδέν δέ σχεδόν έζωγραφη-
μενον άγγεΐον, άν και θραύσματα τοιούτων πολλά καί καλά έν τοις χώμασιν έσκορπισμένα ευρέθη-
σαν. Και έν γένει δέ τά ούτω σποράδηνεν τοΐς χώμασιν ευρεθέντα πράγματα ύπερτεροΰοι πολύ κατά
τήν σπουδαιότητα τά έντό; τών άλυμάντων τάφων. Μετά της δυνατής δε επιμελείας πεοισυνάγει
ταύτα το συμβούλιον ώς λείψανα τοΰ παλαιοί βίου λίαν διδακτικά. Έκ τούτων τά πεοιεργότερα
εΐναι- γύψιναι μήτραι λύχνων και αγγείων και ειδωλίων, όποια ι ίσως νυν πρώτον παρουσιάζονται,
γύψινα μέρη αγαλμάτων φυσικού μεΟέγους, οίον βραχίονες, έχοντες έντός κατά μήκος οστά προς
συγκράτησιν της γύψου, πήλιναι μήτραι ειδωλίων καί μορφών, τμήμα όστεΐκου πινακιδίου μέ άνά-
γλυπτον .παράστασιν, δοχεΐον μικρόν πήλινον ίατρ·κοϋ διά τούς οφθαλμούς μέ εντυπον έπιγραφήν
Μοσχίωυος λυκιον, όποια δοχεία έν Ιταλία και άλλαχοΰ άλλοτε ευρέθησαν, χρίσματα
τοίχων ποικιλόχρωμα, ών τινα και μ5 έγκεναραγμένας άνθεμίων γραμμάς (^Γίΐίΐϊΐί), μία «ψήφος
δημοσία» χαλκή, και είτι άλλο διαφεύγει ημών τώρα την προσοχήν τό δέ πολύ πλήθος τών πή-
λινων λύχνων, τών ενεπίγραφων λαβών αμφορέων, και τών κωνικών εκείνων καί πυραμι-
δοειδών καί άρτοειδών ή φακοειδών σωμάτων επίτηδες άποσιωπώμεν, καί περ συνάγοντες χαί
ταύτα έπιμελώς, μάλις-» τά τελευταία, διά τάς έπιγραφάς αυτών καί τά έντυπα σύμβολα, τα
δυνάμενα ποτε νά συντίλέσωσιν είς την όριστικήν των έρμηνείαν την ετι ζητουμένην. Πάντα δέ
ταϋτα τά αντικείμενα, αδιακρίτως καί έπί τών κατωτάτων και επί τών ανωτάτων στιβάδων του
χώματος ευρισκόμενα, είναι βεβαίως τών χρόνων της πολυθεΐας καί ουδέ εν ίσως τών χριστιανι-
κών. Ουτω καί τέσσαρα τμήματα αλλοίων ουχί νεκρικών επιγραφών έν τοις χώμασιν εύρεθέντα,
ουδέ αυτά χριστιανικούς μαρτυροϋσι χρόνους, άλλά πολύ παλαιοτέρους.
Έν τή συντόμω ταύτή εκθέσει βεβαίως τινά τών ρητέων παρελείφθησαν,οίον τά περί τάφων τινών
κτιστών ϊδιοσχήμων, και τά περί βόθρων τινών μεγάλων καί φρεάτων ή άναπνενστηρίων υπονόμου
τινός α άνεφάνησαν κατά διάφορα μέρη τοϋ άνασκαφέντος χώρου· άλλα δέ πάλιν ίσως όχι τόίο»
αναγκαία ευρέθησαν. Άλλά αίτοΰμεν διά ταϋτα συγγνώμην, ώς καί διά τό τυχόν σκοτεινόν τής
άφηγήσεως εν τισιν. Ό έπιμεμετρημένος ήμϊν χρόνος, συμπίπτων μέ αύτήν τών έργων την άκμήν,
δεν επέτρεπε πλείονα διασχευήντής ύλης, αί δέ πολλαί μεριχότητες εις άς προσείχομεν άναγκαίως,
μή τις ήμας διαφύγη, εμπόδιζαν την καθολιχωτέραν εποψιν. Λέγοντες δέ τέλος τήν γενομένην
δαπάνην τοϋ έργου, ότι είναι εως σήμερον χιλ. 5324,10, καί εκφράζοντες τήν ελπίδα ημών, δτι
καί άλλα άξια λόγου πράγματα θ' άνάκαλυφθώσιν αυτόθι, καί ετι πλέον έν τή προς τήν Άκαδη-
μίαν γραμμή, άν όπό τής κυβερνήσεως άγορασθώσιν οί τόποι καί παραχωρηθώσι τ?) εταιρία είς
άνασκαφήν, μεταβαίνομεν έπί τά άλλα Ιργα του έτους τούτου.
ΙΙρός πλουτισμόν τοϋ Μουσείου τής εταιρίας τοϋ έν τω Βαρβακείω, η μάλλον ειπείν, τοΰ έθνι-
ΧοΟ τής Ελλάδος Μουσείου, τοΰ όποίου, κατά τον διέποντα ημάς όργανισμόν, είναι κτήμα πάντα
τά υπό τή; εταιρίας όπωςδήποτε αποκτώμενα άρχαΐα, έγένοντο ά γ ο ρ α ί έν τω ετει τούτω υπέρ
τάς πάντων τών προηγουμένων άπό τής συστάσεως τής εταιρίας έτών πλειότεραι καί ποικιλώτε-
ρ&ι. 'Λπεκτήθησαν άντί δραχμών 12063 πολλά καί παντοίας ύλης καί τέχνης άρχαΐα. Περί τής
«ιδικής αυτών ποιότητος δύσκολον μας είναι νά λαλήσωμεν έν τή παρούση ώρα. Τό καλλίτερ'ον
είναι άντί ν άκούωσιν οί εταίροι ενταύθα άπαξ τοΰ έτους επεα πτερόεντα περί τών αρχαίων τής
έταιρίας και τής άξιας αύτών τής καλλιτεχνικής ή επιστημονικής, νά φοιτώσι συχνά είς τό έν
τώ Βαρβακξίω Μουσεϊον προς έπίσκεψιν- αυτών τών ιδίων καί νά τέρπωνται και διδάσκωνται ίδίίΐς
αΐσθήσεσι καί άσφαλέστερον. Είναι δέ τό Μουσεϊον διά τε τούς εταίρους καί δι' άπαν τό χοινόν
*ής πρωτευούσης άνοικτόν δις τής εβδομάδος, δευτέραν καί τετάρτην (*),παρεχομένων καί πασώ»
τών ευκολιών είς τήν χρήσιν τών έν αύτω, συμφώνως προς τά άναγεγραμμένα έν τω έλευΟερίω όρ-
(*,) Τό* μίν χίΐ^ώ,α άπ, τάς 8 — 4 ώρ. μίτά μΐίημόρ. τ4 ίί θέρος ά«6 3—5.