DOI article:
Praktika tēs en Athēnais Erchaiologikēs etairias
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14734#0009
ημεδαποί και οί αλλοδαποί άρχαιοδϊφαι περί της αρχαιολογική;
ήμών Εταιρίας, εάν έ'βλεπον αΰτήν να καταγίνηται εις άναζή-
τησιν, δεν θέλω να εϊπω άτεκμάρτων, άλλ' όπωςδήποτε αμφι-
βόλου υπάρξεως αρχαιοτήτων και άν εν τω μεταξύ εβλεπον αυ-
τήν να παρορα, θεωρούσαν ώς δευτέρου λόγου άξίαν, τήν άνα-
σκάλισιν και άνακάθαρσιν π. χ. της ακροπόλεως τών Αθηνών,
Ικείνην τοϋ ωδείου τοϋ Ήρώδου και του θεάτρου τοϋ Διονύσου,
έκείνην τοϋ ούτω καλουμένου γυμνασίου του Αδριανού έν τη πα-
λαιή άγορ£ Αθηνών, περί ης ιδιαιτέρως θέλει έπασχολήσει υμάς
σήμερον ό κ. γραμματεύς, έκείνην τών έν τη Ζέα του Πειραιώς
νεωσοίκων. έκείνην του ιερού" του Ασκληπιού έν τη Έπιδαυρία,
έκείνην τοϋ ίεροΰ τοϋ Άμφιαράου έν τη Ώρωπία, έκείνην τοϋ έν
Έλευσϊνι ναοΰ και τόσων άλλων μεγάλων μνημείων της αρχαίας
ιστορίας και της αρχαίας τέχνης, τών όποιων αϋτά ήδη τά σω-
ζόμενα λείψανα μαρτυροΰσιν δχι μόνον τήν βεβαίαν ύπαρξιν,
άλλά και τήν σπουδαιότητα και προς τούτοις, ώς πρός τινα εξ
αυτών και αΰτό αυτόχρημα τό τε ιστορικόν και τό τεχνικόν με-
γαλεϊον.
Δια τών παρατηρήσεων τούτων, αξιότιμοι Κύριοι, ουδέν άλλο
θέλω νά υποστηρίξω, ειμή μόνον το δικαίωμα ούτως ειπείν της
προτεραιότητος τό όποιον κέκτηνται αί περί ων ό λόγος ανα-
σκαφαί και τήν ΰποχρέωσιν επομένως ήν έχει ή Εταιρία ήμών
εις αύτάς κατά πρώτον λόγον νά τρέψη τήν προσοχην αυτής.
Ταυτοχρόνως δε προτίθεμαι διά τών παρατηρήσεων τούτων ν ' α-
ποκρούσω και τήν μομφήν,τήν έπί άκηδία ή και έπί αρχαιολογική
άσοφία,ήτις έκ διαλειμμάτων έξηνέχθη και σχεδόν πάντοτε παρά
τίνων έκφέρεται κατά της Εταιρίας ήμών, εις πασαν περίστασιν,
καθ'ήν άλλοι άρχαιολογοϋντες έτυχε νά περιέλθωσιν έν ταϊς ακω-
λύτοις και ώς έπος ειπείν αύτογνώμοσιν άποπείραις αυτών, εις
ευρήματα τά όποια κατά τό μάλλον ή ήττον διήγειραν τήν κοι-
νήν περιέργειαν και κατά τό μάλλον ή ήττον έγένοντο υποκεί-
μενα λόγων.
Ότι δε ή Εταιρία ήμών δέν παραμελεί απολύτως έν τή άλλη
στενοχώρια αυτής και τάς της τελευταίας ταύτης φύσεως άρ-
χαιολογικάς έρεύνας, όταν θεωρ?ί υπάρχοντας άποχρώντας πρός
ήμών Εταιρίας, εάν έ'βλεπον αΰτήν να καταγίνηται εις άναζή-
τησιν, δεν θέλω να εϊπω άτεκμάρτων, άλλ' όπωςδήποτε αμφι-
βόλου υπάρξεως αρχαιοτήτων και άν εν τω μεταξύ εβλεπον αυ-
τήν να παρορα, θεωρούσαν ώς δευτέρου λόγου άξίαν, τήν άνα-
σκάλισιν και άνακάθαρσιν π. χ. της ακροπόλεως τών Αθηνών,
Ικείνην τοϋ ωδείου τοϋ Ήρώδου και του θεάτρου τοϋ Διονύσου,
έκείνην τοϋ ούτω καλουμένου γυμνασίου του Αδριανού έν τη πα-
λαιή άγορ£ Αθηνών, περί ης ιδιαιτέρως θέλει έπασχολήσει υμάς
σήμερον ό κ. γραμματεύς, έκείνην τών έν τη Ζέα του Πειραιώς
νεωσοίκων. έκείνην του ιερού" του Ασκληπιού έν τη Έπιδαυρία,
έκείνην τοϋ ίεροΰ τοϋ Άμφιαράου έν τη Ώρωπία, έκείνην τοϋ έν
Έλευσϊνι ναοΰ και τόσων άλλων μεγάλων μνημείων της αρχαίας
ιστορίας και της αρχαίας τέχνης, τών όποιων αϋτά ήδη τά σω-
ζόμενα λείψανα μαρτυροΰσιν δχι μόνον τήν βεβαίαν ύπαρξιν,
άλλά και τήν σπουδαιότητα και προς τούτοις, ώς πρός τινα εξ
αυτών και αΰτό αυτόχρημα τό τε ιστορικόν και τό τεχνικόν με-
γαλεϊον.
Δια τών παρατηρήσεων τούτων, αξιότιμοι Κύριοι, ουδέν άλλο
θέλω νά υποστηρίξω, ειμή μόνον το δικαίωμα ούτως ειπείν της
προτεραιότητος τό όποιον κέκτηνται αί περί ων ό λόγος ανα-
σκαφαί και τήν ΰποχρέωσιν επομένως ήν έχει ή Εταιρία ήμών
εις αύτάς κατά πρώτον λόγον νά τρέψη τήν προσοχην αυτής.
Ταυτοχρόνως δε προτίθεμαι διά τών παρατηρήσεων τούτων ν ' α-
ποκρούσω και τήν μομφήν,τήν έπί άκηδία ή και έπί αρχαιολογική
άσοφία,ήτις έκ διαλειμμάτων έξηνέχθη και σχεδόν πάντοτε παρά
τίνων έκφέρεται κατά της Εταιρίας ήμών, εις πασαν περίστασιν,
καθ'ήν άλλοι άρχαιολογοϋντες έτυχε νά περιέλθωσιν έν ταϊς ακω-
λύτοις και ώς έπος ειπείν αύτογνώμοσιν άποπείραις αυτών, εις
ευρήματα τά όποια κατά τό μάλλον ή ήττον διήγειραν τήν κοι-
νήν περιέργειαν και κατά τό μάλλον ή ήττον έγένοντο υποκεί-
μενα λόγων.
Ότι δε ή Εταιρία ήμών δέν παραμελεί απολύτως έν τή άλλη
στενοχώρια αυτής και τάς της τελευταίας ταύτης φύσεως άρ-
χαιολογικάς έρεύνας, όταν θεωρ?ί υπάρχοντας άποχρώντας πρός