DOI Artikel:
Skias, Andreas: Peri tēs en Eleusini anaskaphēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14753#0083
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ
Κατά τό έτος 1897 αί έπελθοΰσαι επί την Ελλάδα βαρεΐαι
συμφοραί δεν επέτρεψαν εις την Άρχαιολογικήν Έταιρείαν ούδέ
έν 'Ελευσϊνι την έκτέλεσιν εκτεταμένων και πολυδάπανων ανα-
σκαφικών εργασιών. Ή ανασκαφή περιωρίσθη έν τη άπό τριετίας
συνεχώς άνασκαπτομένη προς νότον του μουσείου πανάρχαια νε-
κροπόλει, δεν κατωρθώθη δέ ένεκα του μεγάλου βάθους της έπι-
χώσεως νά εξερευνηθώ άπασα ή έ'κτασις αΰτής δια τών κατανα-
λωθέντων χρημάτων. "Οπωσδήποτε δμως έξηρευνήθη ίκανη εκ-
τασις, τα δε έν αύτη ευρήματα καΐ καθ' έαυτά μεν δεν είνε ανά-
ξια λόγου, αλλά κυρίως δια την διευκρίνησιν του τε ποιου και της
χρονολογίας τών ευρημάτων τών προηγουμένων ετών ύπήρξεν αλη-
θώς πολύτιμα. Οί τάφοι έν τη άνασκαφείση έκτάσει ήσαν αραιό-
τεροι η έν τώ άνασκαφέντι κατά τά δύο παρελθόντα έ'τη χώρω,
οί πλείστοι δέ ήσαν πυραί άνήκουσαι εις τους παλαιοτέρους τών
γεωμετρικών αγγείων χρόνους, πάντες δέ ήσαν κατά το μάλλον
η ήττον πενιχροί, καίτοι συνελέχθησαν έξ αυτών άξιόλογά τινα
αγγεία. Περί της άνασκαφής της νεκροπόλεως ταύτης θά γείνη
εκτενής λόγος έν τη ΆρχαιοΛογικη Έψημερίδο του έτους 1898,
έ'νθα θά δημοσιευθώσι και τά σπουδαιότερα τών ευρημάτων.
Προς καθορισμόν της εκτάσεως της νεκροπόλεως ταύτης έγέ-
νετο δοκιμαστική τις σκαφή κατά τό μέσον του μεταξύ αυτής και
της νοτιάς πύλης του ιερού διαστήματος έπί του υψηλότερου μέ-
ρους της ράχεως του λόφου. Αύτόθη ευρέθη μέγα κοίλωμα έν τφ
βρά/ω πεπληρωμένον ποτάμιας άμμου και όλίγης λατύπης πώ-
ρινων λίθων, έντός τών όποιων ευρέθησαν και τινα μικρά καϊ
ασήμαντα τεμάχια άγγείων καϊ άλλων αντικειμένων δηλούντα
χρόνους περί τά τέλη του Δ' π. Χ. αιώνος. Τό κοίλωμα τούτο
απεδείχθη έπειτα ότι ήτο λατομεΐον. Έξ αυτού μικρόν μόνον μέ-
Κατά τό έτος 1897 αί έπελθοΰσαι επί την Ελλάδα βαρεΐαι
συμφοραί δεν επέτρεψαν εις την Άρχαιολογικήν Έταιρείαν ούδέ
έν 'Ελευσϊνι την έκτέλεσιν εκτεταμένων και πολυδάπανων ανα-
σκαφικών εργασιών. Ή ανασκαφή περιωρίσθη έν τη άπό τριετίας
συνεχώς άνασκαπτομένη προς νότον του μουσείου πανάρχαια νε-
κροπόλει, δεν κατωρθώθη δέ ένεκα του μεγάλου βάθους της έπι-
χώσεως νά εξερευνηθώ άπασα ή έ'κτασις αΰτής δια τών κατανα-
λωθέντων χρημάτων. "Οπωσδήποτε δμως έξηρευνήθη ίκανη εκ-
τασις, τα δε έν αύτη ευρήματα καΐ καθ' έαυτά μεν δεν είνε ανά-
ξια λόγου, αλλά κυρίως δια την διευκρίνησιν του τε ποιου και της
χρονολογίας τών ευρημάτων τών προηγουμένων ετών ύπήρξεν αλη-
θώς πολύτιμα. Οί τάφοι έν τη άνασκαφείση έκτάσει ήσαν αραιό-
τεροι η έν τώ άνασκαφέντι κατά τά δύο παρελθόντα έ'τη χώρω,
οί πλείστοι δέ ήσαν πυραί άνήκουσαι εις τους παλαιοτέρους τών
γεωμετρικών αγγείων χρόνους, πάντες δέ ήσαν κατά το μάλλον
η ήττον πενιχροί, καίτοι συνελέχθησαν έξ αυτών άξιόλογά τινα
αγγεία. Περί της άνασκαφής της νεκροπόλεως ταύτης θά γείνη
εκτενής λόγος έν τη ΆρχαιοΛογικη Έψημερίδο του έτους 1898,
έ'νθα θά δημοσιευθώσι και τά σπουδαιότερα τών ευρημάτων.
Προς καθορισμόν της εκτάσεως της νεκροπόλεως ταύτης έγέ-
νετο δοκιμαστική τις σκαφή κατά τό μέσον του μεταξύ αυτής και
της νοτιάς πύλης του ιερού διαστήματος έπί του υψηλότερου μέ-
ρους της ράχεως του λόφου. Αύτόθη ευρέθη μέγα κοίλωμα έν τφ
βρά/ω πεπληρωμένον ποτάμιας άμμου και όλίγης λατύπης πώ-
ρινων λίθων, έντός τών όποιων ευρέθησαν και τινα μικρά καϊ
ασήμαντα τεμάχια άγγείων καϊ άλλων αντικειμένων δηλούντα
χρόνους περί τά τέλη του Δ' π. Χ. αιώνος. Τό κοίλωμα τούτο
απεδείχθη έπειτα ότι ήτο λατομεΐον. Έξ αυτού μικρόν μόνον μέ-