DOI article:
Ekthesis peri tōn anaskaphōn tēs Etaireias
DOI article:Kastriōtēs, Panagiōtēs: To Menelaïon
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.13164#0082
76 Πρακτικά τοΰ 1900
δότου (1) Ιερόν της Ελένης κάλούμενον, ύπό δέ τοΰ Παυσα-
νίου ναός (2), ύπό τοΰ Πολυβίου Μενελάϊον (3).Το μνημεΐον τοΰτο
μέχρις οΰ προ πολλών έτών ήν άγνωστον τοις άρχαιολογοΰσιν,
οίτινες μέχρι των προπόδων τοΰ λόφου μεταβαίνοντες και πειθό-
μενοι τγί μαρτυρία του Τίτου Λιβίου (4) άπήρχοντο άπρακτθ[
δυσανασχετοΰντες επί ν$ μή άνευρέσει αύτοΰ και ψευδεΐ μαρ-
τυρία τοΰ Λιβίου (5), ότε ό γερμανός Ι_/ΐκ1ννί§ Κθ88 ό είτα καθη-
γητής τοΰ Πανεπιστημίου, έπισκεψάμενος κατά τόν χειμώνα τοΰ
1833-4 την Σπάρτην ώς έφορος τότε τών κατά την Πελοπόν-
νησον αρχαιοτήτων έζέδραμε μέχρι τοΰ δήμου θεραπνών και
περιηγηθείς καθ' όλας τάς διαστάσεις το Μενελάϊον ορος με'χρι
της κορυφής αύτοΰ, παριδών την τοΰ Τίτου Λιβίου μαρτυρίαν,
άνε'σκαψεν έπί τριήμερον έπ' αύτοΰ και άνεκάλυψε μέρος μόνον
τοΰ μνημείου. Δυστυχώς όμως διέκοψε τάς άνασκαφας ελλείψει
χρημάτων, ώς λίαν αφελώς αύτός ούτος ομολογεί. Βραδύτερον
δε (τω 1841) και έτερα τις μικρά ανασκαφή έγέ^ετο έπί παρου-
σία των άοιδίμων βασιλέων "Οθωνος και Αμαλίας, ήτις έπί δίω-
ρον μόνον παραταθεϊσα έξέβαλεν εις φώς πληθύν μικρών μολύ-
βδινων ειδωλίων (6) έκ βάθους δύο μέτρων ευρέθη δε ύφ' έ'κα-
(1) Βιβλ. VI, 61 «Τό δ' (ίρόν της Ελένης) εστί έν τη Θεράπνη καλευ-
μένη ίίπερθε τοΰ Φοιβηί'ου ίροΰ».
(2) Βιβλίον III, 19, 9. «Θεράπνη δ' όνομα μ,έν τω χωρίο) γε'γονεν άπό της
Λέλεγος Ουγατρός. Μενελάου δ' εστίν έν αύτη ναός και Μενε'λαον και Έλένην
ένταϋΟα ταφηναι λέγουσι».
(3) Βιβλ. III, 18, 3 «επέβαλε τοις καταντικρύ της πόλεως λόφοις και παρηει
δεξιόν !χ_ων τό Μενελάϊον».— Στέφανος ό Βυζάντιος έν τω περί πόλεων
συγγράμματι αύτοΰ έν λέξει Μενέλαος λέγει: «"Εστι δέ και χωρίον Σπάρτης
Μενελάϊον τό έΟνικόν Μενελαεύς κατά τό Κοτυάϊον Κοτυαεύς κλπ.». Τοΰ
χωρίου δέ τούτου μνημονεύων και ό άνω ρηΟείς Πολύβιος έν Βιδλ. V, 18, 21
και 22 λέγει: « Συμβαίνει τοΰς βουνούς, έφ' ών τό Μενελάϊον έστι πέραν μέν είνε
τοΰ ποταμού, κεϊσΟαι δέ της πόλεως κατά χειμερινάς άνατολάς, όντας τραχείς
και δύσβατους, και διαφερόντως υψηλούς κτλ.». "Ωστε έκ τών δύο τούτων μαρ-
τυριών φαίνεται, οτι, πρός τό όρος Μενελάϊον και τό ιερόν, υπήρχε κα'ι πόλισμα
όμώνυμον.
(4) Βιβλ. 34, 28 « . . . 8ΐιΙ) ϊρδ&δ Μοιιβίαϋ πιοηΐϊδ ταάίββς».
(5) Έν τούτοις μνημονευτέον τοΰ Γάλλου νΊ<3ΐ1ΐγ, όστις διελΟών κατά τό
1833 τό Μενελάϊον όρος ουδέν εύρε τών υπό τοΰ Παυσανίου αναφερομένων.
(6) Κοδδ, Αι·ο1)αοο1ο§ΐ5θΙΐ6 ΑιιίδϋΙζβ. Ι^οϊρζίβ· 1861 σ. 343. Τών ειδωλίων
τούτων, τών υπό τοΰ Κθ55 άνακαλυφΟέντων και ΰπ' αύτοΰ άνεπαρκώς περιγρα-
δότου (1) Ιερόν της Ελένης κάλούμενον, ύπό δέ τοΰ Παυσα-
νίου ναός (2), ύπό τοΰ Πολυβίου Μενελάϊον (3).Το μνημεΐον τοΰτο
μέχρις οΰ προ πολλών έτών ήν άγνωστον τοις άρχαιολογοΰσιν,
οίτινες μέχρι των προπόδων τοΰ λόφου μεταβαίνοντες και πειθό-
μενοι τγί μαρτυρία του Τίτου Λιβίου (4) άπήρχοντο άπρακτθ[
δυσανασχετοΰντες επί ν$ μή άνευρέσει αύτοΰ και ψευδεΐ μαρ-
τυρία τοΰ Λιβίου (5), ότε ό γερμανός Ι_/ΐκ1ννί§ Κθ88 ό είτα καθη-
γητής τοΰ Πανεπιστημίου, έπισκεψάμενος κατά τόν χειμώνα τοΰ
1833-4 την Σπάρτην ώς έφορος τότε τών κατά την Πελοπόν-
νησον αρχαιοτήτων έζέδραμε μέχρι τοΰ δήμου θεραπνών και
περιηγηθείς καθ' όλας τάς διαστάσεις το Μενελάϊον ορος με'χρι
της κορυφής αύτοΰ, παριδών την τοΰ Τίτου Λιβίου μαρτυρίαν,
άνε'σκαψεν έπί τριήμερον έπ' αύτοΰ και άνεκάλυψε μέρος μόνον
τοΰ μνημείου. Δυστυχώς όμως διέκοψε τάς άνασκαφας ελλείψει
χρημάτων, ώς λίαν αφελώς αύτός ούτος ομολογεί. Βραδύτερον
δε (τω 1841) και έτερα τις μικρά ανασκαφή έγέ^ετο έπί παρου-
σία των άοιδίμων βασιλέων "Οθωνος και Αμαλίας, ήτις έπί δίω-
ρον μόνον παραταθεϊσα έξέβαλεν εις φώς πληθύν μικρών μολύ-
βδινων ειδωλίων (6) έκ βάθους δύο μέτρων ευρέθη δε ύφ' έ'κα-
(1) Βιβλ. VI, 61 «Τό δ' (ίρόν της Ελένης) εστί έν τη Θεράπνη καλευ-
μένη ίίπερθε τοΰ Φοιβηί'ου ίροΰ».
(2) Βιβλίον III, 19, 9. «Θεράπνη δ' όνομα μ,έν τω χωρίο) γε'γονεν άπό της
Λέλεγος Ουγατρός. Μενελάου δ' εστίν έν αύτη ναός και Μενε'λαον και Έλένην
ένταϋΟα ταφηναι λέγουσι».
(3) Βιβλ. III, 18, 3 «επέβαλε τοις καταντικρύ της πόλεως λόφοις και παρηει
δεξιόν !χ_ων τό Μενελάϊον».— Στέφανος ό Βυζάντιος έν τω περί πόλεων
συγγράμματι αύτοΰ έν λέξει Μενέλαος λέγει: «"Εστι δέ και χωρίον Σπάρτης
Μενελάϊον τό έΟνικόν Μενελαεύς κατά τό Κοτυάϊον Κοτυαεύς κλπ.». Τοΰ
χωρίου δέ τούτου μνημονεύων και ό άνω ρηΟείς Πολύβιος έν Βιδλ. V, 18, 21
και 22 λέγει: « Συμβαίνει τοΰς βουνούς, έφ' ών τό Μενελάϊον έστι πέραν μέν είνε
τοΰ ποταμού, κεϊσΟαι δέ της πόλεως κατά χειμερινάς άνατολάς, όντας τραχείς
και δύσβατους, και διαφερόντως υψηλούς κτλ.». "Ωστε έκ τών δύο τούτων μαρ-
τυριών φαίνεται, οτι, πρός τό όρος Μενελάϊον και τό ιερόν, υπήρχε κα'ι πόλισμα
όμώνυμον.
(4) Βιβλ. 34, 28 « . . . 8ΐιΙ) ϊρδ&δ Μοιιβίαϋ πιοηΐϊδ ταάίββς».
(5) Έν τούτοις μνημονευτέον τοΰ Γάλλου νΊ<3ΐ1ΐγ, όστις διελΟών κατά τό
1833 τό Μενελάϊον όρος ουδέν εύρε τών υπό τοΰ Παυσανίου αναφερομένων.
(6) Κοδδ, Αι·ο1)αοο1ο§ΐ5θΙΐ6 ΑιιίδϋΙζβ. Ι^οϊρζίβ· 1861 σ. 343. Τών ειδωλίων
τούτων, τών υπό τοΰ Κθ55 άνακαλυφΟέντων και ΰπ' αύτοΰ άνεπαρκώς περιγρα-