DOI Artikel:
Ekthesis peri tōn anaskaphōn tēs Etaireias
DOI Artikel:Skias, Andreas: Ergasiai en tō Ōdeiō tou Ērōdou tou Attikou
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13164#0095
Έργαο"ίαι έν τώ Ώδείω ΊΙρώδου τοΰ Αττικοί; 89
χαι'κήν κεφαλήν έφηβου την φέρουσαν εν τε τω εύρετηρίω τοΰ
Μουσείου και έν τοις καταλόγοις του Καββαδίου (0α1α1θ§α68
068 ΙΏϋδόβδ (ΓΑίΙΐβΠΟδ) κα! τοΰ Καστριώτου αριθμόν 089,
έκδεδομένην δε έν Έφημ. Άρχ. 1888 πίν. 2, σελ. 81. Ή ύπ'
έμοΰ ευρεθείσα φαίνεται κατά τι άρχαϊκωτέρα έκείνης, άλλα δυσ-
τυχώς είνε λίαν έφθαρμένη. Κατεγράφη έν τω εύρετηρίω τοΰ
έν τή Άκροπόλει μουσείου ύπ' αριθμόν 089 α.
Έκ των δύο έν τή ορχήστρα όχετών ό παράλληλος τω προ-
σκηνίω εμεινεν απαρατήρητος κατά την άνασκαφήν τοΰ Πιτ-
τάκη, οί δέ περί τοΰ "Ωδείου γράψαντες γνωρίζουσι μόνον τόν
περιφερικόν, περί οΰ και όχι όρθά φρονοΰσί τίνες έξ αυτών (1).
Ό παρά τό προσκήνιον οχετός ούτος δεχόμενος και τά ύδατα
τοΰ περί τά εδώλια περιφερικού όχετοΰ διέρχεται διά της προς
δυσμάς παρόδου, καμπτόμενος δέ έν αύτη προς νότον εξέρχε-
ται διά της θύρας της δυτικής εισόδου και διευθύνεται προς
την δυτικήν γωνίαν τής σημερινής πρό τοΰ Ωδείου ήμικυκλι-
κής πλατείας, όπου ήτο κατεστραμμένος υπό τίνος μεσαιω-
νικής κτιστής δεξαμενής πιθοειδοΰς έκ τών πολλών κατά τοΰτο
τό μέρος τής πόλεως ΰπαρχουσών (2). Πιστεύων οτι ό οχετός
(1) Σέργιος "Ιβάνωφ έν ΑιιιΐίΐΙϊ άβίΐ' Ιπβΐ. XXX σελ. 213. δοΙιίΙΙΙκιοΙι,
1]\>β\· (1&5 Οιΐβίοπ άβ8 ΗβΓοάβχ ΛΙίίοο» σελ. 19. ΤϋοΙίβπηαηη, Οαβ
ΟάβΙΙΠΙ άβ8 ΗυϊΟ(1ϋ8 ΛΗΪϋϋί ιιιιιΐ άβΙ' ΚοχίΙΙίΐ σελ. 5. Δ. Πανταζής, Ώδείον
έπ! 'Ρηγίλλη (έν Αθήναις, 1807).
(2) "Ιδί τήν πκρί της ανασκαφής τοΰ 'ϋόείου εκθεσιν τοΰ Πιττάκη, Έφημ.
'Λρ/_. 1858 σελ. 1707 ΰποσημ. 6 και σελ. 1709. Πολλάκις ήπόρησα περί τής
χρήσεως τών τοιούτων έν τή γή έγκατωκοδομημένων πίθων ή χτιστών πιθοειδών
δεξαμενών, ών μέγα πλήθος ευρίσκεται έν 'ΛΟήναις (ιδίως κατά τό πρός νο'τον
τής Ακροπόλεως μέρος, άλλα και άλλα/οΰ), ωσαύτως δέ και εξω τών 'ΛΟηνών,
ό>ς έν Ψυλή (ϊόε άνωτέρω σελ. Μ), διότι οίΐτε δι' έναποΟήκευσιν οί'νου ή έλαίου
ή άλλου ύγροΰ φαίνονται πολύ κατάλληλοι, οΰτε έντάς ερειπίων οικιών ευρίσκον-
ται συνηθέστατα. Πρό μικρού εμαθον ότι έν Σκύρω ύπάρ·/ουσι νϋν έν χρήσει
τοιούτοι πίθοι κατακε/ωσμένοι εξω τών οικιών έν ταίς αΰλαϊς και έν ταϊς όδοΐς,
και έν αότοΐς εναποθηκεύεται ό τυρός, ί'να διατηρήται νωπός έν τή σταθερά και
μετρία θερμοκρασία τοΰ εδάφους· καίτοι δέ ό έμπεριεχόμενος τυρός δύναται νά
κλαπή εΰνερέστατα, ό'μως δέν συμβαίνουσι κλοπαί. Φαίνεται λοιπόν ότι και οί έν
Αθήναις ευρισκόμενοι τοιούτοι πίθοι εις τόν αυτόν σκοπόν έχρησίμευον εν τοις
βυζαντιακοϊς /οόνοις, [ϊοαδύτερον δέ έξέλιπε τό έ'Οος τοΰτο ένεκα τής έπακολου-
6
χαι'κήν κεφαλήν έφηβου την φέρουσαν εν τε τω εύρετηρίω τοΰ
Μουσείου και έν τοις καταλόγοις του Καββαδίου (0α1α1θ§α68
068 ΙΏϋδόβδ (ΓΑίΙΐβΠΟδ) κα! τοΰ Καστριώτου αριθμόν 089,
έκδεδομένην δε έν Έφημ. Άρχ. 1888 πίν. 2, σελ. 81. Ή ύπ'
έμοΰ ευρεθείσα φαίνεται κατά τι άρχαϊκωτέρα έκείνης, άλλα δυσ-
τυχώς είνε λίαν έφθαρμένη. Κατεγράφη έν τω εύρετηρίω τοΰ
έν τή Άκροπόλει μουσείου ύπ' αριθμόν 089 α.
Έκ των δύο έν τή ορχήστρα όχετών ό παράλληλος τω προ-
σκηνίω εμεινεν απαρατήρητος κατά την άνασκαφήν τοΰ Πιτ-
τάκη, οί δέ περί τοΰ "Ωδείου γράψαντες γνωρίζουσι μόνον τόν
περιφερικόν, περί οΰ και όχι όρθά φρονοΰσί τίνες έξ αυτών (1).
Ό παρά τό προσκήνιον οχετός ούτος δεχόμενος και τά ύδατα
τοΰ περί τά εδώλια περιφερικού όχετοΰ διέρχεται διά της προς
δυσμάς παρόδου, καμπτόμενος δέ έν αύτη προς νότον εξέρχε-
ται διά της θύρας της δυτικής εισόδου και διευθύνεται προς
την δυτικήν γωνίαν τής σημερινής πρό τοΰ Ωδείου ήμικυκλι-
κής πλατείας, όπου ήτο κατεστραμμένος υπό τίνος μεσαιω-
νικής κτιστής δεξαμενής πιθοειδοΰς έκ τών πολλών κατά τοΰτο
τό μέρος τής πόλεως ΰπαρχουσών (2). Πιστεύων οτι ό οχετός
(1) Σέργιος "Ιβάνωφ έν ΑιιιΐίΐΙϊ άβίΐ' Ιπβΐ. XXX σελ. 213. δοΙιίΙΙΙκιοΙι,
1]\>β\· (1&5 Οιΐβίοπ άβ8 ΗβΓοάβχ ΛΙίίοο» σελ. 19. ΤϋοΙίβπηαηη, Οαβ
ΟάβΙΙΠΙ άβ8 ΗυϊΟ(1ϋ8 ΛΗΪϋϋί ιιιιιΐ άβΙ' ΚοχίΙΙίΐ σελ. 5. Δ. Πανταζής, Ώδείον
έπ! 'Ρηγίλλη (έν Αθήναις, 1807).
(2) "Ιδί τήν πκρί της ανασκαφής τοΰ 'ϋόείου εκθεσιν τοΰ Πιττάκη, Έφημ.
'Λρ/_. 1858 σελ. 1707 ΰποσημ. 6 και σελ. 1709. Πολλάκις ήπόρησα περί τής
χρήσεως τών τοιούτων έν τή γή έγκατωκοδομημένων πίθων ή χτιστών πιθοειδών
δεξαμενών, ών μέγα πλήθος ευρίσκεται έν 'ΛΟήναις (ιδίως κατά τό πρός νο'τον
τής Ακροπόλεως μέρος, άλλα και άλλα/οΰ), ωσαύτως δέ και εξω τών 'ΛΟηνών,
ό>ς έν Ψυλή (ϊόε άνωτέρω σελ. Μ), διότι οίΐτε δι' έναποΟήκευσιν οί'νου ή έλαίου
ή άλλου ύγροΰ φαίνονται πολύ κατάλληλοι, οΰτε έντάς ερειπίων οικιών ευρίσκον-
ται συνηθέστατα. Πρό μικρού εμαθον ότι έν Σκύρω ύπάρ·/ουσι νϋν έν χρήσει
τοιούτοι πίθοι κατακε/ωσμένοι εξω τών οικιών έν ταίς αΰλαϊς και έν ταϊς όδοΐς,
και έν αότοΐς εναποθηκεύεται ό τυρός, ί'να διατηρήται νωπός έν τή σταθερά και
μετρία θερμοκρασία τοΰ εδάφους· καίτοι δέ ό έμπεριεχόμενος τυρός δύναται νά
κλαπή εΰνερέστατα, ό'μως δέν συμβαίνουσι κλοπαί. Φαίνεται λοιπόν ότι και οί έν
Αθήναις ευρισκόμενοι τοιούτοι πίθοι εις τόν αυτόν σκοπόν έχρησίμευον εν τοις
βυζαντιακοϊς /οόνοις, [ϊοαδύτερον δέ έξέλιπε τό έ'Οος τοΰτο ένεκα τής έπακολου-
6