DOI Artikel:
Adamantiu, Adamantios: Ergasiai eis Mysthran (1906)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19794#0174
170 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 190(1
παλαιάς ζωγραφιάς εις ολίγους διατηρούμενους τοίχους. Εις τό
χωρίον Ζαρα<|ώνα του δήμου πάλιν Θεραπνών, πέραν τοΰ Γε-
ρακίου, βυθισμένον εις Ιρημίαν όρε'ων, όπου ουδείς αρχαιολόγου
πους έπάτησε, σώζονται λείψανα, σημαντικά βυζαντινών ναών
καΐ τιμαριωτικού αρχοντικού κάστρου, γραφαϊ άζιοσπούδαστοι
έπί τοίχων της εποχής τής Τουρκοκρατίας. Ιδίως δε εις τό χω-
ρίον Απιδιά, τοΰ δήμου "Ελους, καλώς διατηρούμενος, άλλ'
έστερημένος τών τοιχογραφιών αΰτοΰ, βυζαντινός ναός, αξιο-
μνημόνευτος δια τά έ'κπαγλα κοσμήματα, έπί μαρμάρων γε-
γλυμμε'να, όποια κοσμοΰσι και άλλον βυζαντινόν ναόν, κατά την
μεσσηνιακήν πεδιάδα παρά τήν Άνδροΰσαν κείμενον, Σαμαρί-
ναν έπιλεγόμενον.
Εις αυτήν τήν Άνδροΰσαν υπάρχει ναίσκος έπιμελώς έξειρ-
γασμένος κατά τον βυζαντινόν κλασσικόν τρόπον τής οίκοδομίας.
"Ολίγον περαιτέρω τοΰ χωρίου, προς τήν Ίθώμην πορευόμενος,
θέλεις θαυμάσει τον εις τερπνήν ερημικήν κοιλάδα ύψουμενον
καλλιπρεπή ναόν τής Σαμαρίνας, ό όποιος μέ τά θαυμάσια
γλυπτά μάρμαρα τοΰ τέμπλου, με τόν εύπετή τροΰλλον, μέ τάς
περικυκλούσας αυτόν στοάς και τήν καλλίστην τοιχοδομίαν παρά-
γει θέλγητρον γραφικωτάτου μνημείου, και ΐσταται ακόμη ώς
εν τών καλλιστευμάτων τής μεσαιωνικής ήμών τέχνης.
Ιδιαζόντως όμως τά έκ τών υπωρειών τοΰ Ταϋγέτου άναπη-
δώντα μνημεία τοΰ Μυσθρα μαρτυροΰσι τήν Έλληνικήν εθνό-
τητα άφυπνιζομένην τήν παραμονήν τής μεγάλης καταστροφής,
εις μίαν ύστάτην, λαμπρότητος όμως μεστήν, άναγέννησιν. Αλλά
δέν είναι και τά μόνα τεκμήρια τΐ>ς αναγεννήσεως ταύτης. Καρ-
πός τής αποστολής μου απροσδόκητος και σημαντικός ήτο ή
άνεύρεσις, τεθαμμένου εις τό μεταξύ τών ορέων τοΰ Πάρνηθος,
και άλλου Μυσθρά, εντελώς άγνωστου, — λέγω τό διαδεχθέν τάς
αρχαίας Γερονθράς μεσαιωνικόν Γεράκι.
Εις τό μέσον τής μεγάλης λεωφόρου, ή όποια άπό τοΰ Μυ-
σθρα ήγεν εις τό έπίνειον αύτοΰ, τήν Μονεμβασίαν, σταθμόν
συγκοινωνίας συνεχοΰς τής πρωτευούσης τοΰ δεσποτάτου μετά
τής πρωτευούσης τής αυτοκρατορίας, ΰψοΰται εις τήν άκραν
παλαιάς ζωγραφιάς εις ολίγους διατηρούμενους τοίχους. Εις τό
χωρίον Ζαρα<|ώνα του δήμου πάλιν Θεραπνών, πέραν τοΰ Γε-
ρακίου, βυθισμένον εις Ιρημίαν όρε'ων, όπου ουδείς αρχαιολόγου
πους έπάτησε, σώζονται λείψανα, σημαντικά βυζαντινών ναών
καΐ τιμαριωτικού αρχοντικού κάστρου, γραφαϊ άζιοσπούδαστοι
έπί τοίχων της εποχής τής Τουρκοκρατίας. Ιδίως δε εις τό χω-
ρίον Απιδιά, τοΰ δήμου "Ελους, καλώς διατηρούμενος, άλλ'
έστερημένος τών τοιχογραφιών αΰτοΰ, βυζαντινός ναός, αξιο-
μνημόνευτος δια τά έ'κπαγλα κοσμήματα, έπί μαρμάρων γε-
γλυμμε'να, όποια κοσμοΰσι και άλλον βυζαντινόν ναόν, κατά την
μεσσηνιακήν πεδιάδα παρά τήν Άνδροΰσαν κείμενον, Σαμαρί-
ναν έπιλεγόμενον.
Εις αυτήν τήν Άνδροΰσαν υπάρχει ναίσκος έπιμελώς έξειρ-
γασμένος κατά τον βυζαντινόν κλασσικόν τρόπον τής οίκοδομίας.
"Ολίγον περαιτέρω τοΰ χωρίου, προς τήν Ίθώμην πορευόμενος,
θέλεις θαυμάσει τον εις τερπνήν ερημικήν κοιλάδα ύψουμενον
καλλιπρεπή ναόν τής Σαμαρίνας, ό όποιος μέ τά θαυμάσια
γλυπτά μάρμαρα τοΰ τέμπλου, με τόν εύπετή τροΰλλον, μέ τάς
περικυκλούσας αυτόν στοάς και τήν καλλίστην τοιχοδομίαν παρά-
γει θέλγητρον γραφικωτάτου μνημείου, και ΐσταται ακόμη ώς
εν τών καλλιστευμάτων τής μεσαιωνικής ήμών τέχνης.
Ιδιαζόντως όμως τά έκ τών υπωρειών τοΰ Ταϋγέτου άναπη-
δώντα μνημεία τοΰ Μυσθρα μαρτυροΰσι τήν Έλληνικήν εθνό-
τητα άφυπνιζομένην τήν παραμονήν τής μεγάλης καταστροφής,
εις μίαν ύστάτην, λαμπρότητος όμως μεστήν, άναγέννησιν. Αλλά
δέν είναι και τά μόνα τεκμήρια τΐ>ς αναγεννήσεως ταύτης. Καρ-
πός τής αποστολής μου απροσδόκητος και σημαντικός ήτο ή
άνεύρεσις, τεθαμμένου εις τό μεταξύ τών ορέων τοΰ Πάρνηθος,
και άλλου Μυσθρά, εντελώς άγνωστου, — λέγω τό διαδεχθέν τάς
αρχαίας Γερονθράς μεσαιωνικόν Γεράκι.
Εις τό μέσον τής μεγάλης λεωφόρου, ή όποια άπό τοΰ Μυ-
σθρα ήγεν εις τό έπίνειον αύτοΰ, τήν Μονεμβασίαν, σταθμόν
συγκοινωνίας συνεχοΰς τής πρωτευούσης τοΰ δεσποτάτου μετά
τής πρωτευούσης τής αυτοκρατορίας, ΰψοΰται εις τήν άκραν