114 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1909
μαχίων άνήκουσιν εις τό προς βορραν μέρος του ανατολι-
κού αετώματος, επιτρέπεται ήμΐν νά βεβαιώσωμεν δτι ευ-
χερής καθίσταται ή άναστήλωσις τούτου δια της προσθή-
κης ολίγων σχετικώς νέων τεμαχίων. Επειδή δε ουκ δλίγα
τεμάχια εκ των δοκίδων και καλυμμάτων της εσωτερικής
οροφής του μέρους τούτου των Προπυλαίων άνευρέθησαν,
δυνάμεθα νά έπι^ειρήσωμεν την άναστήλωσιν και μέρους
της οροφής ταύτης.
Η εργασία τής αναστηλώσεως ήρξατο από τής επανα-
φοράς εις τάς οικείας αυτών θέσεις τών σπονδύλων τών
κιόνων, ών οι πλείστοι είχον, ώς γνωστόν, έκτοπισθή έκ
τής έπισυμβάσεως ποτε άνατινάξεως του μνημείου, (Φω-
τογρ. υπό στ. Α.),
Ή άνατοποθέτησις τών σπονδύλων άπέδειξεν ήμϊν, ότι
και του μνημείου τούτου οι σπόνδυλοι ένός και του αυτού
κίονος έσημειοΰντο δια του αύτοΰ αλφαβητικού στοιχείου
(δι' ερυθρού χρώματος) ενώ δια μιας ή πλειοτέρων γραμμών
καθωρίζετο ή σειρά εκάστου σπονδύλου. Εις τά κέντρα ' δέ
τούτων ευρέθησαν έν λαμπρά καταστάσει πλείστοι ξύλινοι
γόμφοι παραδοθέντες εις τό Μουσεΐον (όρα σχετικήν φω-
τογραφίαν υπό στ. Β.). Ή δέ συμπλήρωσις διά προσθέ-
των νέων τεμαχίων ελλειπόντων ολων τμημάτων τών κιο-
νοκράνων, άπέδειξεν δτι πάντα τά κιονόκρανα άνεξαιρέτως
ήσαν κατειργασμένα μετά τοσαύτης ακριβείας και συμμε-
τρίας καθ' όλας αύτών τάς πλευράς, ώστε ήδυνήθημεν νά
περιστρέψωμεν έ'καστον κιονόκρανον κατά 180°, εύρόν-
τες εις τοΰτο συμφώνους και τους κ. κ. ΕδΓρΓβΜ και
]\β\)βΤί\βγ, και νά τοποθετήσωμεν ουτω προς τό έξωτε-
ρικόν μέρος τούς έν καλή σχετικώς καταστάσει διασω-
θέντας άβακας. Έγεινε δέ τούτο, δπως τάς διά νέου μαρ-
μάρου συμπληρώσεις του άβακος ώς και μέρους ολοκλήρου
κιονόκρανου, αναγκαίας προς στερέωσιν τών υπερκειμένων
μαχίων άνήκουσιν εις τό προς βορραν μέρος του ανατολι-
κού αετώματος, επιτρέπεται ήμΐν νά βεβαιώσωμεν δτι ευ-
χερής καθίσταται ή άναστήλωσις τούτου δια της προσθή-
κης ολίγων σχετικώς νέων τεμαχίων. Επειδή δε ουκ δλίγα
τεμάχια εκ των δοκίδων και καλυμμάτων της εσωτερικής
οροφής του μέρους τούτου των Προπυλαίων άνευρέθησαν,
δυνάμεθα νά έπι^ειρήσωμεν την άναστήλωσιν και μέρους
της οροφής ταύτης.
Η εργασία τής αναστηλώσεως ήρξατο από τής επανα-
φοράς εις τάς οικείας αυτών θέσεις τών σπονδύλων τών
κιόνων, ών οι πλείστοι είχον, ώς γνωστόν, έκτοπισθή έκ
τής έπισυμβάσεως ποτε άνατινάξεως του μνημείου, (Φω-
τογρ. υπό στ. Α.),
Ή άνατοποθέτησις τών σπονδύλων άπέδειξεν ήμϊν, ότι
και του μνημείου τούτου οι σπόνδυλοι ένός και του αυτού
κίονος έσημειοΰντο δια του αύτοΰ αλφαβητικού στοιχείου
(δι' ερυθρού χρώματος) ενώ δια μιας ή πλειοτέρων γραμμών
καθωρίζετο ή σειρά εκάστου σπονδύλου. Εις τά κέντρα ' δέ
τούτων ευρέθησαν έν λαμπρά καταστάσει πλείστοι ξύλινοι
γόμφοι παραδοθέντες εις τό Μουσεΐον (όρα σχετικήν φω-
τογραφίαν υπό στ. Β.). Ή δέ συμπλήρωσις διά προσθέ-
των νέων τεμαχίων ελλειπόντων ολων τμημάτων τών κιο-
νοκράνων, άπέδειξεν δτι πάντα τά κιονόκρανα άνεξαιρέτως
ήσαν κατειργασμένα μετά τοσαύτης ακριβείας και συμμε-
τρίας καθ' όλας αύτών τάς πλευράς, ώστε ήδυνήθημεν νά
περιστρέψωμεν έ'καστον κιονόκρανον κατά 180°, εύρόν-
τες εις τοΰτο συμφώνους και τους κ. κ. ΕδΓρΓβΜ και
]\β\)βΤί\βγ, και νά τοποθετήσωμεν ουτω προς τό έξωτε-
ρικόν μέρος τούς έν καλή σχετικώς καταστάσει διασω-
θέντας άβακας. Έγεινε δέ τούτο, δπως τάς διά νέου μαρ-
μάρου συμπληρώσεις του άβακος ώς και μέρους ολοκλήρου
κιονόκρανου, αναγκαίας προς στερέωσιν τών υπερκειμένων