174 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1909
πτου, και έν τω όποίω άνεύρομεν σειράν θαυμαστών λίθων,
μετά μεγίστης επιμελείας λελαξευμένων και ρϊτινες τίς
οϊδε πόθεν μετακομισθέντες ένετειγίσθησαν έκεΐ μετά το-
σαύτης τέχνης και συμμετρίας, ώστε άμα τή αποκαλύψει
τοΰ ώραίου τούτου λίθινου δαπέδου ένομίσαμεν κατ' αρχάς
οτι άνεύρομεν στερεοβάτην αρχαίου ναού. Δυστυχώς ή
εικασία ημών αύτη ταχέως διεψεύσθη διά τής άποκαλύ-
ψεως των θεμελίων, ών ή κακή έκ μικρών μετά μεγάλων
λίθων εική και ώς έ'τυχε ακαλαίσθητος οιχοοοίίία άπετέ-
λει άντίθεσιν προς την ανωτέρω έπικειμένην λιθίνην έπί-
στρωσιν, ιδίως δέ προς δύο σπουδαιοτάτας έπιγραφάς έγ-
κεχαραγμένας έκατέροοθεν επί των δύο γωνιαίων λιθίνων
δόμων της έπιστρώσεως ταύτης.
Λί έπιγραοαί αύται εχουσιν ώδε:
1) Αριστομένης ά(ν)εδ(ε)κε Άλεξία
τα Αάματρι τα χϋονία
Έρμιονενς
(Δ)ωροϋεος ε(ψ)εργάαατο Άργεΐος
2) Άλεξίας Λνωνος άνέϋεκε
τα Αάματρι τα (χ)ϋονία
Έρμινενς
Κρεσίλας έποίεσε Κνδωνιάτ(ας).
Άλλα τό περιεργότατον κατά τήν περίπτωσιν ταύτην
εΐνε δτι αί ούτω βαθέως κατακεχωσμέναι εύρεθεΐσαι έπι-
γραφαί αύται ειχον ήδη προ πεντηκονταετίας περίπου άνα-
γνωσθη υπό του Ρους[α6νΐ11β! (πρβ. 1.06^7, ΙηδοΙιπΓίθη).
Έπί τοΰ τείχους τούτου, δπερ σχεδόν όλόκληρον άπε-
καλύψαμεν, είργάσθημεν έπι μήνα και πλέον. Ή κατεδά-
φισις των έπ' αυτού νεωτέρων τειχών υπήρξε κοπίωδε-
στάτη, διότι ειχε γείνει μεγίστη χρήσις θηραϊκής γής, ή
δέ συγχόλλησις τών λίθων ήτο τοιαύτη ώστε οί Ιργάται
πτου, και έν τω όποίω άνεύρομεν σειράν θαυμαστών λίθων,
μετά μεγίστης επιμελείας λελαξευμένων και ρϊτινες τίς
οϊδε πόθεν μετακομισθέντες ένετειγίσθησαν έκεΐ μετά το-
σαύτης τέχνης και συμμετρίας, ώστε άμα τή αποκαλύψει
τοΰ ώραίου τούτου λίθινου δαπέδου ένομίσαμεν κατ' αρχάς
οτι άνεύρομεν στερεοβάτην αρχαίου ναού. Δυστυχώς ή
εικασία ημών αύτη ταχέως διεψεύσθη διά τής άποκαλύ-
ψεως των θεμελίων, ών ή κακή έκ μικρών μετά μεγάλων
λίθων εική και ώς έ'τυχε ακαλαίσθητος οιχοοοίίία άπετέ-
λει άντίθεσιν προς την ανωτέρω έπικειμένην λιθίνην έπί-
στρωσιν, ιδίως δέ προς δύο σπουδαιοτάτας έπιγραφάς έγ-
κεχαραγμένας έκατέροοθεν επί των δύο γωνιαίων λιθίνων
δόμων της έπιστρώσεως ταύτης.
Λί έπιγραοαί αύται εχουσιν ώδε:
1) Αριστομένης ά(ν)εδ(ε)κε Άλεξία
τα Αάματρι τα χϋονία
Έρμιονενς
(Δ)ωροϋεος ε(ψ)εργάαατο Άργεΐος
2) Άλεξίας Λνωνος άνέϋεκε
τα Αάματρι τα (χ)ϋονία
Έρμινενς
Κρεσίλας έποίεσε Κνδωνιάτ(ας).
Άλλα τό περιεργότατον κατά τήν περίπτωσιν ταύτην
εΐνε δτι αί ούτω βαθέως κατακεχωσμέναι εύρεθεΐσαι έπι-
γραφαί αύται ειχον ήδη προ πεντηκονταετίας περίπου άνα-
γνωσθη υπό του Ρους[α6νΐ11β! (πρβ. 1.06^7, ΙηδοΙιπΓίθη).
Έπί τοΰ τείχους τούτου, δπερ σχεδόν όλόκληρον άπε-
καλύψαμεν, είργάσθημεν έπι μήνα και πλέον. Ή κατεδά-
φισις των έπ' αυτού νεωτέρων τειχών υπήρξε κοπίωδε-
στάτη, διότι ειχε γείνει μεγίστη χρήσις θηραϊκής γής, ή
δέ συγχόλλησις τών λίθων ήτο τοιαύτη ώστε οί Ιργάται