DOI Artikel:
Ektheseis peri tōn anaskaphōn tēs Etaireias
DOI Artikel:Papabasileios, Georgios A.: Anaskaphai en Euboia
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14773#0223
ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΕΝ ΕΥΒΟΙΑι
Κατά πρώτον όιηρευνήσαμεν τό παρά τήν εί'σοοον εις
τήν Στενήν σωζόμενον οικοδόμημα, δπερ κοινώς λέγεται
άγιοι, ένεκα ναού Χριστιανικού κάτωθεν αύτοΰ έκτισμένου,
ώς ήδυνήθημεν νά πεισθώμεν εξ ολίγων λειψάνων εχόντων
τοιχογραφίας. Τοΰ οικοδομήματος τούτου, δπερ πιθανώς
ήτο ναός, σώζεται ή μεσημβρινή πλευρά έκ λίθων άπερ-
γοπροσώπων καί ουχί πάντων τετραγώνων έχουσα μήκος
μ. 2ο. Της βορείας πλευράς σώζονται μόνον μέτρα 7,60,
ή δέ ανατολική πασα εινε κατεστραμμένη υπό παραρρέον-
τος χειμάρρου. Τό έσωτερικόν αύτοΟ ήτο έπεστρωμένον
π)^αξϊ τετραγώνοις, άς οι εγχώριοι οιχοοο^οϋ^τες άφή-
ρουν κατασκευάζοντες εξ αυτών γωνιαίους λίθους. Έν τη
έρεύνη, ήν έποιησάμεθα ευρομεν και ήμεΐς έ'να λίθον στρώ-
σεως. Έν τη προσάψει, ενθα κάτωθεν βράχου φυσικού ρέει
κάλλιστον ψυχρόν ύδωρ, έν δεξιά τω όρώντι παρετηρήσα-
μεν ότι ό βράχος έχει επίτηδες λεανθή εις ΰψ. 0,40 και
πλάτος 0,55, ί'να χαραχθώσι γράμματα. Μετά πολ/^ης
δυσκολίας, διότι ό λίθος κατέστη τραχύτατος, άνέγνωμεν
τά γράμματα
ΑΠΟν V
Ο
έξ ου εΐκάζομεν, ότι του Απόλλωνος ιερός ήτο ό ναός.
Κατόπιν άνεσκάψαμεν τύμβον ούχι μέγαν παρά την κώ-
μην Μανρόπονλον. Ατυχώς ό τύμβος ούτος προ πολλού
είχε συληθή. Διερχόμενοι, ίνα πορευθώμεν είς Μαυρόπου-
λον, είδομεν έπι βράχου, όστις καλείται Κοτρώνι Μανρο-
πουλέϊκο και εινε λίαν τραχύς και ανώμαλος, φρούριον έχον
την εισοδον πρός βορράν και πεποιημένον λίθοις άργοΐς,
Κατά πρώτον όιηρευνήσαμεν τό παρά τήν εί'σοοον εις
τήν Στενήν σωζόμενον οικοδόμημα, δπερ κοινώς λέγεται
άγιοι, ένεκα ναού Χριστιανικού κάτωθεν αύτοΰ έκτισμένου,
ώς ήδυνήθημεν νά πεισθώμεν εξ ολίγων λειψάνων εχόντων
τοιχογραφίας. Τοΰ οικοδομήματος τούτου, δπερ πιθανώς
ήτο ναός, σώζεται ή μεσημβρινή πλευρά έκ λίθων άπερ-
γοπροσώπων καί ουχί πάντων τετραγώνων έχουσα μήκος
μ. 2ο. Της βορείας πλευράς σώζονται μόνον μέτρα 7,60,
ή δέ ανατολική πασα εινε κατεστραμμένη υπό παραρρέον-
τος χειμάρρου. Τό έσωτερικόν αύτοΟ ήτο έπεστρωμένον
π)^αξϊ τετραγώνοις, άς οι εγχώριοι οιχοοο^οϋ^τες άφή-
ρουν κατασκευάζοντες εξ αυτών γωνιαίους λίθους. Έν τη
έρεύνη, ήν έποιησάμεθα ευρομεν και ήμεΐς έ'να λίθον στρώ-
σεως. Έν τη προσάψει, ενθα κάτωθεν βράχου φυσικού ρέει
κάλλιστον ψυχρόν ύδωρ, έν δεξιά τω όρώντι παρετηρήσα-
μεν ότι ό βράχος έχει επίτηδες λεανθή εις ΰψ. 0,40 και
πλάτος 0,55, ί'να χαραχθώσι γράμματα. Μετά πολ/^ης
δυσκολίας, διότι ό λίθος κατέστη τραχύτατος, άνέγνωμεν
τά γράμματα
ΑΠΟν V
Ο
έξ ου εΐκάζομεν, ότι του Απόλλωνος ιερός ήτο ό ναός.
Κατόπιν άνεσκάψαμεν τύμβον ούχι μέγαν παρά την κώ-
μην Μανρόπονλον. Ατυχώς ό τύμβος ούτος προ πολλού
είχε συληθή. Διερχόμενοι, ίνα πορευθώμεν είς Μαυρόπου-
λον, είδομεν έπι βράχου, όστις καλείται Κοτρώνι Μανρο-
πουλέϊκο και εινε λίαν τραχύς και ανώμαλος, φρούριον έχον
την εισοδον πρός βορράν και πεποιημένον λίθοις άργοΐς,