DOI Artikel:
Ekthesis tōn pepragmenōn tēs Etaireias kata to etos 1911
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14760#0064
62
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1911
Ώς προς τήν οίκονομικήν διαχείρισιν θά ίδητε εκ της
έ/.Οέσεως της εξελεγκτικής έπιτροπείας ότι ή χρήσις του
λήξαντος έτους άφήκε περίσσευμα 3,374 δρ. άλλα το
περίσσευμα τοΟτο είναι μάλλον φαινομενικόν, καί δεν
πρέπει να συναγάγητε έκ τούτου, δτι είχομεν οίκονομικήν
άνεσιν. Το περίσσευμα θά έξηφανί'ζετο, έάν ύπεβάλλοντο
έγκαίρως εκκρεμείς τίνες λογαριασμοί, ώς είναι οί σχετι-
ζόμενοι προς τήν εκδοσιν των παγασιτικών στηλών. Έάν
μάλιστα δεν έ'μενον αδιάθετα το πλείστον του κονδυλίου
τών άπαλλοτριώσεων και μέρος τοΟ τών άνασκαφών, θά
είχομεν άντϊ περισσεύματος σημαντικΌν έλλειμμα. Έκ
του κονδυλίου δέ τών άνασκαφών έμεινεν ύπόλοιπόν τι
μόνον ένεκα της μεγίστης φειδωλίας, μεθ' ής τό Συμβού-
λιον έψήφι'ζε τάς εκάστοτε άναγκαίας πιστώσεις δια τήν
έπιχείρησιν νέων άνασκαφών ή τήν έξακολούθησιν παλαιο-
τέρων. Η περιστολή αύτη τών άνασκαφών καί ή ματαίω-
σις της άπαλλοτριώσεως έφερον το ίσοζύγιον μεταξύ εσό-
δων καί εξάδων του 1911. Αμφότερα ό'μως ταΰτα είναι
ενδείξεις της θλιβερας ημών οικονομικής καταστάσεως.
Διότι ώς προς τό πρώτον το Συμβούλιον φρονεί, ό'τι ή
άπελευθέρωσις ό'σον οίάν τε πλείστων αρχαιολογικών τό-
πων εν Αθήναις έπρεπε νά εΐναι έκ τών κυριωτάτων
μελημάτων της Εταιρείας, τίνα δέ γνώμην έχει περί τών
άνασκαφών, έξέφρασεν ήδη πέρυσιν άπό του βήματος
τούτου, καί ή πείρα τοΟ λήξαντος έτους δεν έπεισεν αύτό
νά μεταβάλη τήν γνώμην έκείνην, άλλ' εξακολουθεί νά
πιστεύη, ότι ό ύπέρμετρος περιορισμός τών άνασκαφών
θ' άποβη επιβλαβής εις τάς άρχαιότητας. Πόσον δέ περιω-
ρισμέναι ήσαν αί περυσιναί άνασκαφαί ήμών, είναι εΰκο-
λον νά κρίνητε έκ τούτου, ότι έδαπανήσαμεν δι' αύτάς
έν όλω δρ. 20,750, ενώ μέχρι του 1909 ή Εταιρεία
ήμών διέθεσε πολλάκις ίσον ή καί μεγαλύτερον ποσόν δια
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1911
Ώς προς τήν οίκονομικήν διαχείρισιν θά ίδητε εκ της
έ/.Οέσεως της εξελεγκτικής έπιτροπείας ότι ή χρήσις του
λήξαντος έτους άφήκε περίσσευμα 3,374 δρ. άλλα το
περίσσευμα τοΟτο είναι μάλλον φαινομενικόν, καί δεν
πρέπει να συναγάγητε έκ τούτου, δτι είχομεν οίκονομικήν
άνεσιν. Το περίσσευμα θά έξηφανί'ζετο, έάν ύπεβάλλοντο
έγκαίρως εκκρεμείς τίνες λογαριασμοί, ώς είναι οί σχετι-
ζόμενοι προς τήν εκδοσιν των παγασιτικών στηλών. Έάν
μάλιστα δεν έ'μενον αδιάθετα το πλείστον του κονδυλίου
τών άπαλλοτριώσεων και μέρος τοΟ τών άνασκαφών, θά
είχομεν άντϊ περισσεύματος σημαντικΌν έλλειμμα. Έκ
του κονδυλίου δέ τών άνασκαφών έμεινεν ύπόλοιπόν τι
μόνον ένεκα της μεγίστης φειδωλίας, μεθ' ής τό Συμβού-
λιον έψήφι'ζε τάς εκάστοτε άναγκαίας πιστώσεις δια τήν
έπιχείρησιν νέων άνασκαφών ή τήν έξακολούθησιν παλαιο-
τέρων. Η περιστολή αύτη τών άνασκαφών καί ή ματαίω-
σις της άπαλλοτριώσεως έφερον το ίσοζύγιον μεταξύ εσό-
δων καί εξάδων του 1911. Αμφότερα ό'μως ταΰτα είναι
ενδείξεις της θλιβερας ημών οικονομικής καταστάσεως.
Διότι ώς προς τό πρώτον το Συμβούλιον φρονεί, ό'τι ή
άπελευθέρωσις ό'σον οίάν τε πλείστων αρχαιολογικών τό-
πων εν Αθήναις έπρεπε νά εΐναι έκ τών κυριωτάτων
μελημάτων της Εταιρείας, τίνα δέ γνώμην έχει περί τών
άνασκαφών, έξέφρασεν ήδη πέρυσιν άπό του βήματος
τούτου, καί ή πείρα τοΟ λήξαντος έτους δεν έπεισεν αύτό
νά μεταβάλη τήν γνώμην έκείνην, άλλ' εξακολουθεί νά
πιστεύη, ότι ό ύπέρμετρος περιορισμός τών άνασκαφών
θ' άποβη επιβλαβής εις τάς άρχαιότητας. Πόσον δέ περιω-
ρισμέναι ήσαν αί περυσιναί άνασκαφαί ήμών, είναι εΰκο-
λον νά κρίνητε έκ τούτου, ότι έδαπανήσαμεν δι' αύτάς
έν όλω δρ. 20,750, ενώ μέχρι του 1909 ή Εταιρεία
ήμών διέθεσε πολλάκις ίσον ή καί μεγαλύτερον ποσόν δια