152 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1911
εύρημάτων. Το πλήθος των ψηφίδων δεικνύει, δτι έν τω
οίκω τούτω ήτο προσφιλής συρμός ο οΥ δρμων κόσμος,
ώς μαρτυρεΐται και ϋπδ τοΟ μύθου του δρμου της Αρμο-
νίας. Τά τοιχογραφήματα, αντάξια των έν άλλοις μυ-
κηναϊκοί: άνακτόροις ευρεθέντων, ώς και ή έν αύτω τω
οίκω κατασκευή των αναγκαίων αγγείων δεικνύουσι τον
πλοϋ'τον τών ένοικων. Τά δέ σκεύη τά έκ. κρυστάλλου
ορυκτής, ύλης δηλαδή και δυσεύρετου και δυσεργάστου
κατ' άκολουθίαν δε πολυτίμου, εις ούδένα φανερον πρακτι-
κον σκοπον χρησιμεύοντα, εινε δείγματα αύτο τοΟτο πο-
λυτελείας οίκου εύδοκιμωτάτου.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Δ. ΚΕΡΑΜΟΠΟΥΛΛΟΣ
άιονναω τώ Καδμ[είω καί γένηται εν άμέραις πλει]όνεοοι' αΐ τις κα τών
ανλητάν η τών χο·
ρενταν η τών τραγω[δών η τών κωμωδών τών προονε] μη&έντων εις τάς
τριετηρίδας» κ).
"Αν αί ανωτέρω συμπληρώσεις έ'/οισιν, ώς νομίζω, Ιν τοις περί Σεμέλης
κα! Κάδμου μέρεσιν ορθώς, το'τε ή επιγραφή αύτη εΤνε νέον τεχ,μήριον, οτι το
έρείπιον τοϋ ανάκτορου τοΰ Κάδμου κα! δή τό αβατον της Σεμέλης ητο γνω-
στόν γενικώς και επιφανές μνημεϊον έν Θήόαις κατα τόν γ' αιώνα π. Χ. Ούτω
αί περί αΰτοΰ ρητα'ι ειδήσεις, ας συνέλεςα έν Άρ/. Έφ. 1909 σ. 111 ίς.
πληθύνονται, γεφυροΰτκι δε νϋν το μεταξύ Εΰριπίδου καί Παυσανίου /ρονικόν
διάστημα
Ή έπιγραφή παρέ/ει ώς. όνομα σύνηθες δ'ί τό αοατον. της Σεμέλης τό
«οηκός Σεαέλης», δ ένομίζομεν ποιητιχην έπίκλησιν, δοΟεϊσαν Οπό τοϋ Εΰρι-
πίδου. Ποοσέτι ή είχών, ήν λαμόάνομεν νυν περί τοϋ νοίρου τοϋ έρειπίου,
(πρβλ. ΕΑ 1909,115 καί Εΐάθΐ-Ιαιι Αηιβ?·. Ιοντη. οΐ ΑνοΊι 1911, 163)
γίνεται πληρεστέρα, επειδή μανΟάνομεν, ότι ά σηκός της Σεμέλης άπετέλει
αέοος τοϋ ίεροΰ τοΰ Διοσύσου, όστις εΙ/εν ίδιον ιερέα ενταύθα.
Ή πρόοδος τών ανασκαφών Οα δείς"η, κατα πόσον ή νέα αύτη γνώσις ό^ς
χαί αί λοιπα'ι τοπογραφικαί σημειώσεις-, άς έκ πλειόνοιν ανέγραψα έν "Αρ·/. 'Εφ.
έ. α., άληθεύωσιν ύπό τήν γήν. [Περί τών ανω επιγραφών όρα καί ΝΠαΐΒ]{γ έν
τώ περιοδικοί τοΰ ρωσικοϋ υπουργείου της Παιδείας 1912, σ. 123 έ?. (ρωσιστί)].
εύρημάτων. Το πλήθος των ψηφίδων δεικνύει, δτι έν τω
οίκω τούτω ήτο προσφιλής συρμός ο οΥ δρμων κόσμος,
ώς μαρτυρεΐται και ϋπδ τοΟ μύθου του δρμου της Αρμο-
νίας. Τά τοιχογραφήματα, αντάξια των έν άλλοις μυ-
κηναϊκοί: άνακτόροις ευρεθέντων, ώς και ή έν αύτω τω
οίκω κατασκευή των αναγκαίων αγγείων δεικνύουσι τον
πλοϋ'τον τών ένοικων. Τά δέ σκεύη τά έκ. κρυστάλλου
ορυκτής, ύλης δηλαδή και δυσεύρετου και δυσεργάστου
κατ' άκολουθίαν δε πολυτίμου, εις ούδένα φανερον πρακτι-
κον σκοπον χρησιμεύοντα, εινε δείγματα αύτο τοΟτο πο-
λυτελείας οίκου εύδοκιμωτάτου.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Δ. ΚΕΡΑΜΟΠΟΥΛΛΟΣ
άιονναω τώ Καδμ[είω καί γένηται εν άμέραις πλει]όνεοοι' αΐ τις κα τών
ανλητάν η τών χο·
ρενταν η τών τραγω[δών η τών κωμωδών τών προονε] μη&έντων εις τάς
τριετηρίδας» κ).
"Αν αί ανωτέρω συμπληρώσεις έ'/οισιν, ώς νομίζω, Ιν τοις περί Σεμέλης
κα! Κάδμου μέρεσιν ορθώς, το'τε ή επιγραφή αύτη εΤνε νέον τεχ,μήριον, οτι το
έρείπιον τοϋ ανάκτορου τοΰ Κάδμου κα! δή τό αβατον της Σεμέλης ητο γνω-
στόν γενικώς και επιφανές μνημεϊον έν Θήόαις κατα τόν γ' αιώνα π. Χ. Ούτω
αί περί αΰτοΰ ρητα'ι ειδήσεις, ας συνέλεςα έν Άρ/. Έφ. 1909 σ. 111 ίς.
πληθύνονται, γεφυροΰτκι δε νϋν το μεταξύ Εΰριπίδου καί Παυσανίου /ρονικόν
διάστημα
Ή έπιγραφή παρέ/ει ώς. όνομα σύνηθες δ'ί τό αοατον. της Σεμέλης τό
«οηκός Σεαέλης», δ ένομίζομεν ποιητιχην έπίκλησιν, δοΟεϊσαν Οπό τοϋ Εΰρι-
πίδου. Ποοσέτι ή είχών, ήν λαμόάνομεν νυν περί τοϋ νοίρου τοϋ έρειπίου,
(πρβλ. ΕΑ 1909,115 καί Εΐάθΐ-Ιαιι Αηιβ?·. Ιοντη. οΐ ΑνοΊι 1911, 163)
γίνεται πληρεστέρα, επειδή μανΟάνομεν, ότι ά σηκός της Σεμέλης άπετέλει
αέοος τοϋ ίεροΰ τοΰ Διοσύσου, όστις εΙ/εν ίδιον ιερέα ενταύθα.
Ή πρόοδος τών ανασκαφών Οα δείς"η, κατα πόσον ή νέα αύτη γνώσις ό^ς
χαί αί λοιπα'ι τοπογραφικαί σημειώσεις-, άς έκ πλειόνοιν ανέγραψα έν "Αρ·/. 'Εφ.
έ. α., άληθεύωσιν ύπό τήν γήν. [Περί τών ανω επιγραφών όρα καί ΝΠαΐΒ]{γ έν
τώ περιοδικοί τοΰ ρωσικοϋ υπουργείου της Παιδείας 1912, σ. 123 έ?. (ρωσιστί)].