220 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1911
είνε τοιαύτα ώστε νά σχήματίζωσι στερεόν καΐ παράμονον
οπωσδήποτε στρώμα' πατοΟνται και κονι.οπόιοΟνται διά
της τρ'.βής ανθρώπων και ζώων, και κατά τους ξηρούς μή-
νας διασκορπίζονται ύπ' αύτών ευκόλως, κατά δε τον χει-
μώνα Οπό τών βροχών παρασύρονται ή [6οροορο~οιοΰμ.ίνα
πάλιν εις κόνιν κατόπιν μεταβάλλονται και διασκορπίζον-
ται, ϊοΰτο δε τόσον εύκολώτερα γίνεται ό'σον περισσότερον
ανυψώνεται το έδαφος και επικλινές κατ' ανάγκην καθί-
σταται. Άλλα πάλιν ότι χιλιετηρ'ις ολόκληρος έχρειάξετο
ίνα το έδαφος οϊκουμένου χωρίου, καλύβας ώς οικήματα
έχοντος, άνυψωΟη κατά εν μέτρον, ώς ϋπετέΟη διά τον
σχηματισμον τοΰ προσομοίου νεολιθικού στρώματος της
Κνωσού, Φαίνεται εις ήμα.ς ύπερβολικόν. Ή κατά εν μέ-
τρον άνύψωσις θά εγινεν εν χοόνω κατά πολύ βραχυτέρω
διά τινας ειδικώς ΐσχύσαντας έν τω συνοικισμοί τούτω λό-
γους. Ώς παρετηρήσαμεν ανωτέρω, οί άνΟροιποι κατοίκη-
σαν παρ αυτήν τήν δχθην του ποταμού, όστις κατ' έτος,
ώς σήμερον, κατέκλυζε διά τών υδάτων του τήν πεδιάδα
εν μεν χειμώνι διαρκώς σχεδόν, εν δε Οέρει πλέον ή
άπας. Ή άνάγκη επομένως έδίδασκε τους ανθρώπους νά
λαμβάνωσι συχνάκις προφυλακτικά κατά τών πλημμυρών
μέτρα και βεβαίως επραττον πάν τό δυνατόν ίνα ευρίσκον-
ται πάντοτε έν ταΐς κατοικίαις των ύψηλότερον της επι-
φανείας τών υδάτων, και διά τεχνητών ακόμη ανυψώσεων
του εδάφους τοΰ χωρίου, Τόσω δε μάλλον βέβαιον θεωρώ
τούτο, καθόσον έν άλλψ συνοικισμοί μικρώ, ολίγον άπέ-
χοντι τούτου, παρά το εγγύτατα κείμενον σημερινόν χω-
ρίον Μ άνεση, καΟαρώτατα βλέπει τις πώς διά συσσωρεύ-
σεως χωμάτων έςορυχΟέντων εκ τοΟ ύπό τον συνοικισμον
τόπου εϊργάσΟησαν οί κάτοικοι προς άνύψωσιν του εδάφους
αύτοΰ. Ακόμη σαφέστατα διακρίνονται τά ίχνη τοΟ ορύγ-
είνε τοιαύτα ώστε νά σχήματίζωσι στερεόν καΐ παράμονον
οπωσδήποτε στρώμα' πατοΟνται και κονι.οπόιοΟνται διά
της τρ'.βής ανθρώπων και ζώων, και κατά τους ξηρούς μή-
νας διασκορπίζονται ύπ' αύτών ευκόλως, κατά δε τον χει-
μώνα Οπό τών βροχών παρασύρονται ή [6οροορο~οιοΰμ.ίνα
πάλιν εις κόνιν κατόπιν μεταβάλλονται και διασκορπίζον-
ται, ϊοΰτο δε τόσον εύκολώτερα γίνεται ό'σον περισσότερον
ανυψώνεται το έδαφος και επικλινές κατ' ανάγκην καθί-
σταται. Άλλα πάλιν ότι χιλιετηρ'ις ολόκληρος έχρειάξετο
ίνα το έδαφος οϊκουμένου χωρίου, καλύβας ώς οικήματα
έχοντος, άνυψωΟη κατά εν μέτρον, ώς ϋπετέΟη διά τον
σχηματισμον τοΰ προσομοίου νεολιθικού στρώματος της
Κνωσού, Φαίνεται εις ήμα.ς ύπερβολικόν. Ή κατά εν μέ-
τρον άνύψωσις θά εγινεν εν χοόνω κατά πολύ βραχυτέρω
διά τινας ειδικώς ΐσχύσαντας έν τω συνοικισμοί τούτω λό-
γους. Ώς παρετηρήσαμεν ανωτέρω, οί άνΟροιποι κατοίκη-
σαν παρ αυτήν τήν δχθην του ποταμού, όστις κατ' έτος,
ώς σήμερον, κατέκλυζε διά τών υδάτων του τήν πεδιάδα
εν μεν χειμώνι διαρκώς σχεδόν, εν δε Οέρει πλέον ή
άπας. Ή άνάγκη επομένως έδίδασκε τους ανθρώπους νά
λαμβάνωσι συχνάκις προφυλακτικά κατά τών πλημμυρών
μέτρα και βεβαίως επραττον πάν τό δυνατόν ίνα ευρίσκον-
ται πάντοτε έν ταΐς κατοικίαις των ύψηλότερον της επι-
φανείας τών υδάτων, και διά τεχνητών ακόμη ανυψώσεων
του εδάφους τοΰ χωρίου, Τόσω δε μάλλον βέβαιον θεωρώ
τούτο, καθόσον έν άλλψ συνοικισμοί μικρώ, ολίγον άπέ-
χοντι τούτου, παρά το εγγύτατα κείμενον σημερινόν χω-
ρίον Μ άνεση, καΟαρώτατα βλέπει τις πώς διά συσσωρεύ-
σεως χωμάτων έςορυχΟέντων εκ τοΟ ύπό τον συνοικισμον
τόπου εϊργάσΟησαν οί κάτοικοι προς άνύψωσιν του εδάφους
αύτοΰ. Ακόμη σαφέστατα διακρίνονται τά ίχνη τοΟ ορύγ-