278
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1911
(πρβλ. ϋθίηΘΐ·, Ζαΐί. (τγ&πι. 73). Τά Λύμπια δέ προήλ-
θον έκ της αιτιατικής τάν (Γ)λνμπίαν άπαραλλάκτως ώς
έκ τοΰ τάν Πολίχναν τά Πούλιχρα. Τήν αυτήν πόλιν, ώς
προ πολλοΟ έγένετο οεκτόν, ό μέν Πολύβιος καλεί Γλυμ-
πεϊς (Δ', 36,4, Ε', 20,3), ό δέ Παυσανίας Γλυππίαν (Γ',
22,8). Η διαφορά συνίσταται έν τούτω, οτι Ό μεν Πολύ-
βιος προτίμα το έθνικάν, ό δέ Παυσανίας το της πόλεως.
Τό δέ αληθές είναι, οτι ή πόλις θά έκαλεΐτο καΐ διά τοΟ
έθνιχ.οΟ, οί Γλυμπεΐς, και διά του ιδίου ονόματος, όπερ θά
ήτο ή Γλνμπία. Η παρά τω Παυσανία γραφή είναι δυσκο-
λώτατον νά είναι ορθή, διότι κα'ι τό εθνικόν του Πολυ-
βίου και ή άναμφισβητήτως σχετική τοπωνυμία τά Λύμπια,
ύποδεικνύουσιν ότι πάντοτε διετηρήθησαν οί φθόγγοι μπ.
Ο μνημονευθείς Βοΐΐβ λεπτομερώς έΕετάσας τά περί
της θέσεως των Γλυμπέων έν συνάφεια προς τήν ίστορίαν
της έκ Τεγέας πορείας των Μεσσηνίων και του αιφνιδια-
σμοί) αύτών υπό τοϋ' έκ Σπάρτης έξορμήσαντος Λυκούρ-
γου νομίζει, ό'τι ή πάλις εκείτο ή παρά τον Κοσμάν ή παρά
τήν «Λυμπιάδα». Παρέλιπεν όμως νά λάβη ϋπ' οψιν του.
ότι μόνον εις τήν Παλαιόχωραν παρά τά Λύμπια υπάρχει
τεΐ/ος, εις ο ήδύναντο νά καταφύγωσιν οί έκπλαγέντες
Μεσσήνιοι.
Πρασιαί
Ή θέσις της πόλεως ταύτης κατά τον μικρόν λιμένα
του Λεωνιδίου προ πολλού εχει βεβαιωθή. Διακρίνεται εκεί
έπΐ τοΟ λόφου του Αγ. Αθανασίου άνερχόμενον το τείχος,
πολυάριθμοι άναλημματικο'ι τοίχοι καί ό νυν κεχωσμένος
λιμήν, της αποβάθρας τοΟ όποιου δεικνύονται ετι αϊ έπ'ι
του βράχου λελαξευμέναι βαθμίδες. Έκ πλουσίων τάφων
της πόλεως εΐσήλ^θον εις τό έν Αθήναις Μουσεΐον πολυά-
ριθμα άγγεϊα και έν έκ τών ώραιοτάτων κατόπτρων της
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1911
(πρβλ. ϋθίηΘΐ·, Ζαΐί. (τγ&πι. 73). Τά Λύμπια δέ προήλ-
θον έκ της αιτιατικής τάν (Γ)λνμπίαν άπαραλλάκτως ώς
έκ τοΰ τάν Πολίχναν τά Πούλιχρα. Τήν αυτήν πόλιν, ώς
προ πολλοΟ έγένετο οεκτόν, ό μέν Πολύβιος καλεί Γλυμ-
πεϊς (Δ', 36,4, Ε', 20,3), ό δέ Παυσανίας Γλυππίαν (Γ',
22,8). Η διαφορά συνίσταται έν τούτω, οτι Ό μεν Πολύ-
βιος προτίμα το έθνικάν, ό δέ Παυσανίας το της πόλεως.
Τό δέ αληθές είναι, οτι ή πόλις θά έκαλεΐτο καΐ διά τοΟ
έθνιχ.οΟ, οί Γλυμπεΐς, και διά του ιδίου ονόματος, όπερ θά
ήτο ή Γλνμπία. Η παρά τω Παυσανία γραφή είναι δυσκο-
λώτατον νά είναι ορθή, διότι κα'ι τό εθνικόν του Πολυ-
βίου και ή άναμφισβητήτως σχετική τοπωνυμία τά Λύμπια,
ύποδεικνύουσιν ότι πάντοτε διετηρήθησαν οί φθόγγοι μπ.
Ο μνημονευθείς Βοΐΐβ λεπτομερώς έΕετάσας τά περί
της θέσεως των Γλυμπέων έν συνάφεια προς τήν ίστορίαν
της έκ Τεγέας πορείας των Μεσσηνίων και του αιφνιδια-
σμοί) αύτών υπό τοϋ' έκ Σπάρτης έξορμήσαντος Λυκούρ-
γου νομίζει, ό'τι ή πάλις εκείτο ή παρά τον Κοσμάν ή παρά
τήν «Λυμπιάδα». Παρέλιπεν όμως νά λάβη ϋπ' οψιν του.
ότι μόνον εις τήν Παλαιόχωραν παρά τά Λύμπια υπάρχει
τεΐ/ος, εις ο ήδύναντο νά καταφύγωσιν οί έκπλαγέντες
Μεσσήνιοι.
Πρασιαί
Ή θέσις της πόλεως ταύτης κατά τον μικρόν λιμένα
του Λεωνιδίου προ πολλού εχει βεβαιωθή. Διακρίνεται εκεί
έπΐ τοΟ λόφου του Αγ. Αθανασίου άνερχόμενον το τείχος,
πολυάριθμοι άναλημματικο'ι τοίχοι καί ό νυν κεχωσμένος
λιμήν, της αποβάθρας τοΟ όποιου δεικνύονται ετι αϊ έπ'ι
του βράχου λελαξευμέναι βαθμίδες. Έκ πλουσίων τάφων
της πόλεως εΐσήλ^θον εις τό έν Αθήναις Μουσεΐον πολυά-
ριθμα άγγεϊα και έν έκ τών ώραιοτάτων κατόπτρων της