174 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1911

σαν ολόκληρα σχεδόν τά θεμέλια του ναοΟ και απεδείχθη
δτι τά άνευρεθέντα γλυπτά άνηκον πράγματι τη δυτική
πλευρά αυτού, έχοντος διεύθυνσιν εξ άνατολών προς
δυσμάς καΐ έκτεινομένου μέχρί μικρας άποστάσεως από
της Μονής των Άγιων Θεοδώρων, προ της οποίας άνε-
καλύφΟη ύπό τών Γερμανών Αρχαιολόγων και ό πρΌ τοΟ
ναοΟ ιδρυθείς βωμός.

Πλην τίνων αρχιτεκτονικών μελών ουδέν νεώτερον
γλυπτΌν άνευρέΟη. Επειδή δέ παρά τήν μονήν άνηγέρ-
Οησαν κατά τάς αρχάς τοΟ παρελθόντος αιώνος προχώ-
ματα ϋπο τών Γάλλων, Ό δέ μεταξύ τών προχωμάτων
χώρος, έν ώ ό ναός, ΊσοπεδώΟη, φαίνεται 6'τι ό μέχρι
της έποχ_ής εκείνης κατά τι υπέρ τήν έπιφάνειαν του
έδάοους διατηρούμενος ναός κατεστρά^ρη κατά τήν οχυρω-
ματικήν ταύτην έργασίαν πλήν τών θεμελίων, κα'ι ίτι
άπαντα τά υλικά αύτοΟ έχρησιμοποιήΟησαν Οπό τών Γάλ-
λων προς οίκοοόμησιν τών δχυρωμάτων. Τά δέ γλυπτά
του δυτικού αετώματος καταπεσόντα εις προγενεστέραν
έποχήν κατεχιυσθησαν και οΰτω μή γενόμενα γνωστά
τοις Γάλλοις ή άλλοις άρχαιοτέροις καταστροφεΟσι, τοις
Ένετοΐς πιθανώς, διεσώθησαν μέχρις ημών. Έκ τών ανω-
τέρω εξηγείται το σχετικώς μικρόν βάθος, εις ο άνευρέ-
Οη σαν τά γλυπτά.

Ώς περιέγραψα άνωτέρω, άνευρέθησαν προς νότον της
γοργόνος ή σκηνή της γιγαντομαχίας και βορειότερον αυ-
τής ή κεφαλή του λέοντος και τό θραύσμα τών ποδών
αύτοΟ. Προς βορραν δέ της γοργόνος Ό κούρος, μετά
τούτον ό λέιον, ή καΟημένη θεά και τέλος ό πωγωνοφόρος
δαίμίον. Φαίνεται λοιπόν, ότι έν τω άετώματι ύπήρχον
έκατέρωθεν μεν της γοργόνος και προς αύτήν έστραμμένοι
δύο λέοντες, μετά δέ τούτους προς νότον μέν ή σκηνή της
γιγαντομαχίας και άλλα έξα<ρανισθέντα άνάγλυ-ρα, προς