ΙΕΡΟΝ ΔΙΟΣΚΟΤΡΩΝ ΚΑΒΕΙΡΩΝ
ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ
Εις άπόστασιν ωρας από τή"ς Χαλκίδος έν θέσει Πεϊ παρά
την κώμην Δονκόν κατά το έ'τος 1906ον (Πρβ. Πρακ. ΑΕ. σ.
168) κάτωθεν βράχου, ύφ' δν έν ώρα χειμώνος μάλιστα διά
το άλεεινόν του τόπου σηκάζονται ποίμνια, ευρέθη ύπό τίνος
ποιμένος, Τσώτσου τό όνομα, χαλκοΰς μικρός ταΰρο; και τρι-
γωνική τις ψήφος διάτρητος έν τφ μέσω έκ τριχρώμου πηλοΰ
πεποιημένη.
Ταΰτα μαθόντες έκρίναμεν καλόν να διερευνήσωμεν τον
χώρον, έν ω ταΰτα ευρέθησαν. Ώς πας τις έκ της παρατιθεαένης
εικόνος (εΐκ. 1) δύναται να κρίνη, ό τόπος, έ'νθα ταΰτα κατά τύχην
ευρέθησαν, ουδέν έ'ργον τέχνης έμφανίζει, αλλά βράχον φυσι-
κόν, ου πρόκειται δίκην βωμοΰ μέλας λίθος άργός. Δέν είνε
δριως άπίθανον, ότι ό χώρος ούτος περιεβάλλετό ποτε υπό με-
γάλων λίθων άκατεργάστων, ών πολλοί νΰν κείνται πέοιξ
έσκορπισριένοι. 'Εν τω χώρ<ι> (ίδ. εΐκ. 1), όν δεικνύει διά της
βακτηρίας ό έπΐ τοΰ βράχου ιστάμενος έπιμελητής τοΰ έν
Χαλκίδι Μουσείου κ. Γεώργιος Λερβένης, ευρέθησαν κατά τύχην
τά προρρηθέντα ευρήματα.
"Απας ό- χώρος, όστις καΐνΰν έ'τι χρησιμεύει ώς μάνδρα,ητο
κεκαλυμμένος ύπό χώματος καΐ κόπρου αιγών και προβάτων.
'Εν τοις χώμασι καΐ τ?) κόπρω, άτινα μετά προσοχές έξητάσα-
μεν, εΰρομεν καΐ ήμεΐς α') δύο σατυροειδεϊς μορφάς έκ χαλκοΰ αν-
δρών ισταμένων έπί της αύτή*ς βάσεως (ίδ. εΐκ. 2), β') τρεισκαίδεκα
χαλκοΰς ταύρους διαφόρου μεγέθους (ίδ. εΐκ. 3, 4,5). Έν τω μείζονι
των ταύρων (ίδ. εΐκ. 6), ου έπι τοΰ μετώπου φαίνεται τε-
10
ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ
Εις άπόστασιν ωρας από τή"ς Χαλκίδος έν θέσει Πεϊ παρά
την κώμην Δονκόν κατά το έ'τος 1906ον (Πρβ. Πρακ. ΑΕ. σ.
168) κάτωθεν βράχου, ύφ' δν έν ώρα χειμώνος μάλιστα διά
το άλεεινόν του τόπου σηκάζονται ποίμνια, ευρέθη ύπό τίνος
ποιμένος, Τσώτσου τό όνομα, χαλκοΰς μικρός ταΰρο; και τρι-
γωνική τις ψήφος διάτρητος έν τφ μέσω έκ τριχρώμου πηλοΰ
πεποιημένη.
Ταΰτα μαθόντες έκρίναμεν καλόν να διερευνήσωμεν τον
χώρον, έν ω ταΰτα ευρέθησαν. Ώς πας τις έκ της παρατιθεαένης
εικόνος (εΐκ. 1) δύναται να κρίνη, ό τόπος, έ'νθα ταΰτα κατά τύχην
ευρέθησαν, ουδέν έ'ργον τέχνης έμφανίζει, αλλά βράχον φυσι-
κόν, ου πρόκειται δίκην βωμοΰ μέλας λίθος άργός. Δέν είνε
δριως άπίθανον, ότι ό χώρος ούτος περιεβάλλετό ποτε υπό με-
γάλων λίθων άκατεργάστων, ών πολλοί νΰν κείνται πέοιξ
έσκορπισριένοι. 'Εν τω χώρ<ι> (ίδ. εΐκ. 1), όν δεικνύει διά της
βακτηρίας ό έπΐ τοΰ βράχου ιστάμενος έπιμελητής τοΰ έν
Χαλκίδι Μουσείου κ. Γεώργιος Λερβένης, ευρέθησαν κατά τύχην
τά προρρηθέντα ευρήματα.
"Απας ό- χώρος, όστις καΐνΰν έ'τι χρησιμεύει ώς μάνδρα,ητο
κεκαλυμμένος ύπό χώματος καΐ κόπρου αιγών και προβάτων.
'Εν τοις χώμασι καΐ τ?) κόπρω, άτινα μετά προσοχές έξητάσα-
μεν, εΰρομεν καΐ ήμεΐς α') δύο σατυροειδεϊς μορφάς έκ χαλκοΰ αν-
δρών ισταμένων έπί της αύτή*ς βάσεως (ίδ. εΐκ. 2), β') τρεισκαίδεκα
χαλκοΰς ταύρους διαφόρου μεγέθους (ίδ. εΐκ. 3, 4,5). Έν τω μείζονι
των ταύρων (ίδ. εΐκ. 6), ου έπι τοΰ μετώπου φαίνεται τε-
10