220

Πρακτικά τον 1912

μετα μακράς μελέτας καί πειράματα κατέληξαν εις συμπερά-
σματά τινα θεωρητικώς μέν άγαθώτατα, πραγματικώς δέ
δυσ^ερέσ-ιατα την έφαρμογην, άλλως τε καί ώς απαιτούντα
μεγάλας δαπάνα;, ών έναντι μόλις εκατοντάδας τινάς δραχμών
είχε χορηγήσει τό μνημονευθεν Άρχαιολογ. Συμβούλιον.

Ενταύθα είναι δίκαιον νά έξαρθτί ή μέριμνα τη"ς Αρχαιο-
λογικής Εταιρείας, ήτις δέν ηρκέσθη εις την δαπάνην των
ανασκαφών και την παροχήν τω έπιστημονικώ κόσμω έξαιρέ-
των, σημαντικωτάτων καΐ άφθονων αρχαίων αντικειμένων,
μοναδικών τα πολλά, άλλ' ανέλαβε καί την της συντηρήσεως
καΐ ιδρύσεως αυτών.

Ό κα&αρίσμός τών στηλών ητο βεβαίως απαραίτητος-
διότι αύται κατά μέγιστον μέρος άνευρίσκοντο πλήρεις χωμά-
των, λατύπης και κόνεως (πρβ. είκ. 23 καί 24), άτινα ήμεϊς
εί'χομεν επίτηδες αφήσει έπικεκολλημένα, ώς εύρίσκοντο έν
ταϊς άνασκαφαΐς και έξηγοντο έ'κασται στηλαι μετ' αύτών.

Έξετελέσαμεν δέ τόν καθαρισμόν τών στηλών μετά τοϋ
χημικού τών Μουσείων του Κοάτους κ. Όθ. 'Ρουσσοπούλλου ώς
έξης: άποτειχίσαντες τάς έν τΐί Α' καΐ Β' αίθουση γραπτάς
στηλας, ένεβαπτίζομεν έκάστην εντός ύδατος, ηρέμο* διά μικρών
σιφω ων είσρέοντος περί αύτάς μέ^ρι σημείου μόλις ερχομένου
εις έπαφην μετά τών βαφών το κοινόν ΰδωρ και μετά τούτο
τό άπεσταγμένον παρέσυρε την κόνιν καΐ τά χώματα άνευ
βλάβης τών βαφών.

Εις σπανίας τινάς περιπτώσεις, ιδίως δπου αί βαφαΐ δέν
διετηροϋντο συμπαγείς, άλλ' ησαν παιπα>ώδεις και μετά κό-
νεως ανάμικτοι, παρετηρησαμεν δτι συμπαρεσύροντό τινα μόρια
αύτών προς άποτροπην τούτου εΰρομεν μέσον προκαταρκτικού
ραντισμου τών τοιούτων βαφών διά τίνος υγρού, δπερ κατώρθου
νά συγκρατί) προσωρινώς επί τινα ώραν και τάς παιπαλώδεις
βαφάς. έν ω επέτρεπε νά έκφεύγη η κόνις και τά χώματα.

Πολλάκις δμως ησαν τοσοΰιον συμπαγή καί άπεσκληρυμμένα
τά έπί τών βαφών χώματα (είκών 24), ώστε δέν παρεσύροντο
διά τών άνω μεθόδων πρός τοϋτο διά τίνων ξύλινων καί όστεί-