DOI article:
Gajewski, Jacek: Cztery figury w kościele św. Barbary w Krakowie
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.27413#0429
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom L, zeszyt 4 - 2002
ZESZYT SPECJALNY
JACEK GAJEWSKI
Warszawa
CZTERY FIGURY W KOŚCIELE ŚW. BARBARY
W KRAKOWIE
Cztery figury ustawione w ołtarzach bocznych w kościele Ojców Jezuitów
p.w. św. Barbary w Krakowie, odmienne stylistycznie i pod względem for-
malnym od pozostałej dekoracji rzeźbiarskiej, przyciągają uwagę prostotą
środków wyrazu, swoistym realizmem i atmosferą wnikliwego oddania stanów
emocjonalnych. Wyróżniają się nie tylko w dekoracji kościoła św. Barbary,
ale również na tle całej późnobarokowej rzeźby krakowskiej. O figurach tych
wiadomo było niewiele; właściwie nic.
Omawiając przed laty zagadnienia związane z barokową przebudową i mo-
dernizacją wnętrza kościoła Jezuitów św. Barbary w Krakowie, ks. Jerzy Pa-
szenda podkreślił lakoniczny charakter informacji zawartych w materiałach
źródłowych, wymieniających jedynie „sumarycznie” prowadzone roboty1.
Niedostatek faktografii, podniesiony przez wytrawnego badacza źródeł
i znawcę zawartości jezuickich archiwów, sprawił, że wiele problemów doty-
czących jednej z najważniejszych placówek Towarzystwa Jezusowego w Pol-
sce pozostaje niewyjaśnionych i to zarówno w zakresie problematyki atrybu-
cyjnej i datowania, jak też i zagadnień o charakterze bardziej ogólnym.
Ukazane przez ks. Paszendę skomplikowane dzieje przemian, którym wyposa-
żenie i wystrój kościoła podlegały w ciągu blisko dwóch stuleci, od przejęcia
świątyni (1583) przez jezuitów do kasaty Towarzystwa Jezusowego i może
1 J.Paszend a, Barokowa przebudowa kościoła św. Barbary w Krakowie (streszczenie
referatu wygłoszonego na zebraniu naukowym Oddziału Krakowskiego Stowarzyszenia History-
ków Sztuki w dniu 21 III 1967 r.), „Biuletyn Historii Sztuki” 30(1968), nr 2, s. 246-247.
Tom L, zeszyt 4 - 2002
ZESZYT SPECJALNY
JACEK GAJEWSKI
Warszawa
CZTERY FIGURY W KOŚCIELE ŚW. BARBARY
W KRAKOWIE
Cztery figury ustawione w ołtarzach bocznych w kościele Ojców Jezuitów
p.w. św. Barbary w Krakowie, odmienne stylistycznie i pod względem for-
malnym od pozostałej dekoracji rzeźbiarskiej, przyciągają uwagę prostotą
środków wyrazu, swoistym realizmem i atmosferą wnikliwego oddania stanów
emocjonalnych. Wyróżniają się nie tylko w dekoracji kościoła św. Barbary,
ale również na tle całej późnobarokowej rzeźby krakowskiej. O figurach tych
wiadomo było niewiele; właściwie nic.
Omawiając przed laty zagadnienia związane z barokową przebudową i mo-
dernizacją wnętrza kościoła Jezuitów św. Barbary w Krakowie, ks. Jerzy Pa-
szenda podkreślił lakoniczny charakter informacji zawartych w materiałach
źródłowych, wymieniających jedynie „sumarycznie” prowadzone roboty1.
Niedostatek faktografii, podniesiony przez wytrawnego badacza źródeł
i znawcę zawartości jezuickich archiwów, sprawił, że wiele problemów doty-
czących jednej z najważniejszych placówek Towarzystwa Jezusowego w Pol-
sce pozostaje niewyjaśnionych i to zarówno w zakresie problematyki atrybu-
cyjnej i datowania, jak też i zagadnień o charakterze bardziej ogólnym.
Ukazane przez ks. Paszendę skomplikowane dzieje przemian, którym wyposa-
żenie i wystrój kościoła podlegały w ciągu blisko dwóch stuleci, od przejęcia
świątyni (1583) przez jezuitów do kasaty Towarzystwa Jezusowego i może
1 J.Paszend a, Barokowa przebudowa kościoła św. Barbary w Krakowie (streszczenie
referatu wygłoszonego na zebraniu naukowym Oddziału Krakowskiego Stowarzyszenia History-
ków Sztuki w dniu 21 III 1967 r.), „Biuletyn Historii Sztuki” 30(1968), nr 2, s. 246-247.