Rocznik Historii Sztuki (20.1994)

56

KATARZYNA MIKOCKA-RACHUBOWA

LIBRO Q.VARTU. XL li.

Lii

39. Sebastiano Serlio, projekt portalu jońskiego.
Wg S. Serlio, Regole generali di architettura, k. 42.

złożone z jednego rzędu wygiętych płatków, odnajdujemy w nagrobku Elżbiety Firlejówny w Bejscach
(1580—1589, warsztat Canavesiego), gdzie fryz belkowania zdobi wić roślinna wychodząca od centralnie
ułożonej maski — jak w kościańskich pomnikach Opalińskich i Orzelskich.

Woluty z liśćmi akantu, liściaste esownice, podobnie jak element złożony z dwóch liściastych esownic
przykutych do kartusza lub tablicy, tworzący w dziełach naszego Mistrza boczne naddatki były motywa-
mi popularnymi w sztuce krakowskiej 2. połowy wieku. Podkreślanie boków nagrobków i portali
naddatkami, Irena Burnatowa, badająca ornament krakowski, uznała za motyw rodzimy - nie spotyka-
ny ani we Włoszech, ani w sztuce północnej 209, a częsty w 4. ćwierci wieku. Występuje on też w dziełach

Burnatowa, op. cit., s. 73 il. 52.