DOI Artikel:
Morka, Mieczysław: "Ukrzyżowanie" Christopha Schwarza - polskie warianty
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13596#0093
UKRZYŻOWANIE" CHRISTOPHA SCHWARZA - POLSKIE WARIANTY
89
2. Egidius Sadeler wg Christopha Schwarza, Ukrzyżowanie, fragment.
cieli czasowo bawiło w Wenecji i Rzymie11, wędrowała do Italii, zatrzymując się dłużej lub krócej
w takich miastach niemieckich, jak Augsburg czy Monachium. W Monachium przebywali m.in. Egidius
(Gilis) Sadeler II (1570— 1629) i Jan Sadeler I (1550— 1601), którzy najbardziej przyczynili się do popula-
ryzacji twórczości Christopha Schwarza w krajach Środkowej Europy. Wystarczy tylko wskazać taką
kompozycję, jak Sąd Ostateczny, sztychowaną przez Jana Sadelera I12, a powtórzoną około 1614 r.
w miedziorycie Mateusza Meriana13. Cieszyła się ona dużą popularnością nie tylko w Polsce14, wzor-
11 Poirier, Esthétique de la gravure..., s. 109.
12 Mdz. owal 406x455 mm; Hollstein, op. cit., t. XXI, s. 129, t. XXII, il. 260.
13 Mdz. 297x 399 mm; L. Wuthrich, Das druckgraphische Werk von Mattheaus Merian d. Ae, t. I: Einzelblàtter und
Blattfolgen, Basel 1966, il. 37, nr kat. 70.
14 A. Gosieniecka, Wzorce graficzne w malarstwie pomorskim drugiej połowy XVI i początków XVII wieku, [w:] Ze studiów
nad sztuką XVI wieku na Śląsku i w krajach sąsiednich, Wrocław 1968, s. 128—131. Jeszcze jeden, dotychczas nie publikowany
obraz powtarzający tę rycinę znajduje się w zbiorach Muzeum Diecezjalnego w Poznaniu.
12 — Rocznik Historii Sztuki, t. XX
89
2. Egidius Sadeler wg Christopha Schwarza, Ukrzyżowanie, fragment.
cieli czasowo bawiło w Wenecji i Rzymie11, wędrowała do Italii, zatrzymując się dłużej lub krócej
w takich miastach niemieckich, jak Augsburg czy Monachium. W Monachium przebywali m.in. Egidius
(Gilis) Sadeler II (1570— 1629) i Jan Sadeler I (1550— 1601), którzy najbardziej przyczynili się do popula-
ryzacji twórczości Christopha Schwarza w krajach Środkowej Europy. Wystarczy tylko wskazać taką
kompozycję, jak Sąd Ostateczny, sztychowaną przez Jana Sadelera I12, a powtórzoną około 1614 r.
w miedziorycie Mateusza Meriana13. Cieszyła się ona dużą popularnością nie tylko w Polsce14, wzor-
11 Poirier, Esthétique de la gravure..., s. 109.
12 Mdz. owal 406x455 mm; Hollstein, op. cit., t. XXI, s. 129, t. XXII, il. 260.
13 Mdz. 297x 399 mm; L. Wuthrich, Das druckgraphische Werk von Mattheaus Merian d. Ae, t. I: Einzelblàtter und
Blattfolgen, Basel 1966, il. 37, nr kat. 70.
14 A. Gosieniecka, Wzorce graficzne w malarstwie pomorskim drugiej połowy XVI i początków XVII wieku, [w:] Ze studiów
nad sztuką XVI wieku na Śląsku i w krajach sąsiednich, Wrocław 1968, s. 128—131. Jeszcze jeden, dotychczas nie publikowany
obraz powtarzający tę rycinę znajduje się w zbiorach Muzeum Diecezjalnego w Poznaniu.
12 — Rocznik Historii Sztuki, t. XX