DOI Artikel:
Pastwa, Marcin: Monument, dokument, moment: strategie interpretacji dzieł Poussina
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14244#0099
MONUMENT DOKUMENT MOMENT. STRATEGIE INTERPRETACJI DZIEŁ POUSSINA
93
2. Pasterze arkadyjscy, rycina E. Lingée według obrazu N. Poussina wykonana
dla C. P. Landon, Vie et œuvres des peintres les plus célèbres...,
Œuvre du Poussin, Paris 1803-1813, reprodukcja wg M. Stanic,
Poussin, Beauté de l'énigme, Paris 1994
obrazu, jakie pojawić się mogą przy każdej próbie odkrycia czy zinterpretowania jego referencji literackich,
ikonograficznych, światopoglądowych, jak też innych jeszcze źródeł dzieła sztuki. Tytuł dzieła może być
także wyrazem stanowiska badaczy wobec interpretacji przedstawionej w artykule Panofsky'ego Et in Ar-
cadia ego. Poussin i tradycja elegijna.
Pierwotny tytuł obydwu obrazów był inny, o czym wszakże teksty zarówno Giovanniego Pietra Bello-
riego, jak też André Félibiena, głównych dramatis personae tekstu Panofsky'ego, nie mówią. Kontekst,
w jakim pierwotnie funkcjonowały dzieła Poussina, stanowi grunt dla krytycznej lektury znanego artykułu.
Jest istotny także z innego powodu, ponieważ przybliża jedno ze znaczeń terminu dokument, wywołanego
w tytule niniejszego artykułu.
Wszystko wskazuje na to, że ówcześni widzowie (tacy, jak na przykład Bellori i Félibien), określając
interesujące nas obrazy Poussina, nazywali je, odnosząc ich temat do popularnej alegorii Szczęśliwość we
władzy śmierci11. Znany ówczesny kolekcjoner (curieux) i „pięknoduch", Loménie de Brenne, w swoich
17 Starsze dzieło, tworzące parę z płótnem Midas myjący twarz w rzece Pactolus, przedstawiające boga rzeki Alpheus, rów-
nież w tytule mogło zawierać właśnie to imię; natomiast tytuł drugiego obrazu znaleźć można w księgach inwentarzowych Zbiorów
Królewskich, gdzie figuruje jako Les Pasteurs d'Arcadie (zakup pod datą 3 IV 1685, wcześniej w posiadaniu pana Avisse). Zob.
M. Stanic, Poussin. Beauté de l'énigme, Paris 1994, s. 103.
93
2. Pasterze arkadyjscy, rycina E. Lingée według obrazu N. Poussina wykonana
dla C. P. Landon, Vie et œuvres des peintres les plus célèbres...,
Œuvre du Poussin, Paris 1803-1813, reprodukcja wg M. Stanic,
Poussin, Beauté de l'énigme, Paris 1994
obrazu, jakie pojawić się mogą przy każdej próbie odkrycia czy zinterpretowania jego referencji literackich,
ikonograficznych, światopoglądowych, jak też innych jeszcze źródeł dzieła sztuki. Tytuł dzieła może być
także wyrazem stanowiska badaczy wobec interpretacji przedstawionej w artykule Panofsky'ego Et in Ar-
cadia ego. Poussin i tradycja elegijna.
Pierwotny tytuł obydwu obrazów był inny, o czym wszakże teksty zarówno Giovanniego Pietra Bello-
riego, jak też André Félibiena, głównych dramatis personae tekstu Panofsky'ego, nie mówią. Kontekst,
w jakim pierwotnie funkcjonowały dzieła Poussina, stanowi grunt dla krytycznej lektury znanego artykułu.
Jest istotny także z innego powodu, ponieważ przybliża jedno ze znaczeń terminu dokument, wywołanego
w tytule niniejszego artykułu.
Wszystko wskazuje na to, że ówcześni widzowie (tacy, jak na przykład Bellori i Félibien), określając
interesujące nas obrazy Poussina, nazywali je, odnosząc ich temat do popularnej alegorii Szczęśliwość we
władzy śmierci11. Znany ówczesny kolekcjoner (curieux) i „pięknoduch", Loménie de Brenne, w swoich
17 Starsze dzieło, tworzące parę z płótnem Midas myjący twarz w rzece Pactolus, przedstawiające boga rzeki Alpheus, rów-
nież w tytule mogło zawierać właśnie to imię; natomiast tytuł drugiego obrazu znaleźć można w księgach inwentarzowych Zbiorów
Królewskich, gdzie figuruje jako Les Pasteurs d'Arcadie (zakup pod datą 3 IV 1685, wcześniej w posiadaniu pana Avisse). Zob.
M. Stanic, Poussin. Beauté de l'énigme, Paris 1994, s. 103.