DOI Artikel:
Miziołek, Jerzy: Historia Psyche i Primavera Sandra Botticellego: o obrazach z kolekcji Karola Lanckorońskiego w Galerii Berlińskiej i zbiorach Abegg Stiftung
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0053
52
JERZY MIZIOŁEK
5. Mistrz Argonautów, Historia Amora i Psyche (część druga), front cassone, ok. 1470, tempera na desce 40 x 130 cm,
Berlin, Bode Muséum
na których kobietom po trudach rodzenia podawano pożywienie), z końca XIV w., przechowywanej
w Luwrze22.
Istnienie tego XIV-wiecznego manuskryptu wymaga zatem weryfikacji opinii nie tylko w kwestii pierw-
szych przedstawień legendy o Amorze i Psyche w sztuce włoskiej, którymi miały być malowidła cassonowe,
ale również weryfikacji opinii o rozpowszechnieniu tekstu Apulejusza w XIV w. Według Luisy Vertowej,
zasłużonej badaczki tematów z Apulejusza w sztuce, Boccaccio miał być tym, który ponownie odkrył i roz-
powszechnił tekst legendy23. Z tego, co zostało tu powiedziane wynika jednak niezbicie, że zainteresowanie
Apulejuszem wychodziło znacznie poza krąg florenckich humanistów. Jest wszakże mało prawdopodobne,
aby wspomniane miniatury posłużyły jako modele malarzom cassoni i spallier będących przedmiotem tego
artykułu, ale niewykluczone, że w XIV i XV w., powstały inne jeszcze manuskrypty, ozdobione miniaturami
o tematyce zaczerpniętej z dzieła Apulejusza, które nie zostały dotąd opublikowane, albo też nie zachowały
się do naszych czasów.
CASSONI MISTRZA ARGONAUTÓW
Jak już zostało wcześniej powiedziane, znanych jest sześć obrazów, na których w XV w. we Florencji
zilustrowano historię Amora i Psyche. Uczyniono to w stylu narracji kontynuacyjnej, rozpoczynającej się na
22 Dzieło to reprodukuje i omawia De Carli 1997, nr 6. Publikacja tej autorki jest niemal kompletnym katalogiem tego rodzaju
obiektów wykonywanych niemal wyłącznie w Toskanii.
23 Conti 1981, s. 95, il. 288-289. Odnośnie do znaczenia Boccaccia w rozpowszechnieniu baśni Apulejusza Vertova 1979,
s. 105-107.
JERZY MIZIOŁEK
5. Mistrz Argonautów, Historia Amora i Psyche (część druga), front cassone, ok. 1470, tempera na desce 40 x 130 cm,
Berlin, Bode Muséum
na których kobietom po trudach rodzenia podawano pożywienie), z końca XIV w., przechowywanej
w Luwrze22.
Istnienie tego XIV-wiecznego manuskryptu wymaga zatem weryfikacji opinii nie tylko w kwestii pierw-
szych przedstawień legendy o Amorze i Psyche w sztuce włoskiej, którymi miały być malowidła cassonowe,
ale również weryfikacji opinii o rozpowszechnieniu tekstu Apulejusza w XIV w. Według Luisy Vertowej,
zasłużonej badaczki tematów z Apulejusza w sztuce, Boccaccio miał być tym, który ponownie odkrył i roz-
powszechnił tekst legendy23. Z tego, co zostało tu powiedziane wynika jednak niezbicie, że zainteresowanie
Apulejuszem wychodziło znacznie poza krąg florenckich humanistów. Jest wszakże mało prawdopodobne,
aby wspomniane miniatury posłużyły jako modele malarzom cassoni i spallier będących przedmiotem tego
artykułu, ale niewykluczone, że w XIV i XV w., powstały inne jeszcze manuskrypty, ozdobione miniaturami
o tematyce zaczerpniętej z dzieła Apulejusza, które nie zostały dotąd opublikowane, albo też nie zachowały
się do naszych czasów.
CASSONI MISTRZA ARGONAUTÓW
Jak już zostało wcześniej powiedziane, znanych jest sześć obrazów, na których w XV w. we Florencji
zilustrowano historię Amora i Psyche. Uczyniono to w stylu narracji kontynuacyjnej, rozpoczynającej się na
22 Dzieło to reprodukuje i omawia De Carli 1997, nr 6. Publikacja tej autorki jest niemal kompletnym katalogiem tego rodzaju
obiektów wykonywanych niemal wyłącznie w Toskanii.
23 Conti 1981, s. 95, il. 288-289. Odnośnie do znaczenia Boccaccia w rozpowszechnieniu baśni Apulejusza Vertova 1979,
s. 105-107.