DOI Artikel:
Talbierska, Jolanta: Twórczość Stefana della Belli (1610-1664)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0112
TWÓRCZOŚĆ STEFANA DELLA BELLI (1610-1664)
111
i
16. Stefano delia Bella, Złożenie św. Sakramentu w dzień Bożego Ciała 12 czerwca 1648 г., akwaforta, Gabinet Rycin BUW.
Fot. autorka
relacji artysty z jego dwoma wydawcami: Pierre'em I Mariette'em i François Langlois zwanym Ciartres,
którego Della Bella być może poznał wcześniej we Florencji lub Rzymie194. Była to niezwykle barwna
postać ówczesnego Paryża, znany kolekcjoner, malarz, utalentowany muzyk, także księgarz, wydawca i han-
dlarz rycinami, który posiadał ogromne ilości płyt miedzianych, rycin, obrazów i książek oraz dwie prasy
do druku wklęsłego. Obszerne notatki Langlois, spisywane w latach 1640-1643 w formie dziennika, opu-
blikowane przez Leona É. Faucheaux, przywołane raz jeszcze przez Weigerta195, wskazują dobitnie na bli-
skie, a nawet bardzo zażyłe kontakty Della Belli z tą niecodzienną postacią. Nie dość, że chadzali często
razem do paryskiego Cabaret du Puits d'argent, to powiązani byli licznymi interesami. Stefano zaopatrywał
się u Ciartresa w ryciny, w tym Rembrandta196, pożyczał również pieniądze i materiały, zwłaszcza miedzia-
ną blachę na płyty. Jesienią 1639 r. Langlois złożył wizytę Stefano delia Belli, który właśnie przybył do
Paryża w orszaku ambasadora del Nero, oznajmiając młodemu artyście, iż jego ryciny cieszą się dużą po-
pularnością na rynku francuskim. Langlois był niewątpliwie zainteresowany twórczością florerityńczyka.
Już w początkach 1639 г., bez żadnych skrupułów, zlecił François Collignonowi wykonanie fałszerskich
kopii z młodzieńczej serii Della Belli - Osiem widoków morskich. Prace te uchodziły za doskonałe repliki
autorskie do czasu opublikowania przez Faucheux dokumentu wyjaśniającego tę mistyfikację197. W 1641 г.,
Ibidem, Appendix II, Publisher s..., Langlois François, s. 271.
195 L.É. Faucheaux, François Langlois dit Chartres, „Revue universelle des Arts", VI, 1857, s. 314-330; Weigert 1950,
passim.
196 Weigert 1950, s. 78-79.
197 J.R. Thorné, Le Commerce des estampes au XVIIe siècle: François Langlois, „Le Courier Graphique", 19, 1938, s. 15-
-20, na s. 18: „il est plaisant de constater, que Langlois avait payé le 10 mai 1639, la somme de cent livres à F. Collignon pour la
copie de huit Marines du même Della Bella". Dokument, który znajdował się w posiadaniu Mariette'a (por. Abecedario..., 2, s. 75),
opublikował Faucheux, op. cit., przytoczył raz jeszcze A. de Vesme, por. Vesme, Massar 1971, s. 125.
111
i
16. Stefano delia Bella, Złożenie św. Sakramentu w dzień Bożego Ciała 12 czerwca 1648 г., akwaforta, Gabinet Rycin BUW.
Fot. autorka
relacji artysty z jego dwoma wydawcami: Pierre'em I Mariette'em i François Langlois zwanym Ciartres,
którego Della Bella być może poznał wcześniej we Florencji lub Rzymie194. Była to niezwykle barwna
postać ówczesnego Paryża, znany kolekcjoner, malarz, utalentowany muzyk, także księgarz, wydawca i han-
dlarz rycinami, który posiadał ogromne ilości płyt miedzianych, rycin, obrazów i książek oraz dwie prasy
do druku wklęsłego. Obszerne notatki Langlois, spisywane w latach 1640-1643 w formie dziennika, opu-
blikowane przez Leona É. Faucheaux, przywołane raz jeszcze przez Weigerta195, wskazują dobitnie na bli-
skie, a nawet bardzo zażyłe kontakty Della Belli z tą niecodzienną postacią. Nie dość, że chadzali często
razem do paryskiego Cabaret du Puits d'argent, to powiązani byli licznymi interesami. Stefano zaopatrywał
się u Ciartresa w ryciny, w tym Rembrandta196, pożyczał również pieniądze i materiały, zwłaszcza miedzia-
ną blachę na płyty. Jesienią 1639 r. Langlois złożył wizytę Stefano delia Belli, który właśnie przybył do
Paryża w orszaku ambasadora del Nero, oznajmiając młodemu artyście, iż jego ryciny cieszą się dużą po-
pularnością na rynku francuskim. Langlois był niewątpliwie zainteresowany twórczością florerityńczyka.
Już w początkach 1639 г., bez żadnych skrupułów, zlecił François Collignonowi wykonanie fałszerskich
kopii z młodzieńczej serii Della Belli - Osiem widoków morskich. Prace te uchodziły za doskonałe repliki
autorskie do czasu opublikowania przez Faucheux dokumentu wyjaśniającego tę mistyfikację197. W 1641 г.,
Ibidem, Appendix II, Publisher s..., Langlois François, s. 271.
195 L.É. Faucheaux, François Langlois dit Chartres, „Revue universelle des Arts", VI, 1857, s. 314-330; Weigert 1950,
passim.
196 Weigert 1950, s. 78-79.
197 J.R. Thorné, Le Commerce des estampes au XVIIe siècle: François Langlois, „Le Courier Graphique", 19, 1938, s. 15-
-20, na s. 18: „il est plaisant de constater, que Langlois avait payé le 10 mai 1639, la somme de cent livres à F. Collignon pour la
copie de huit Marines du même Della Bella". Dokument, który znajdował się w posiadaniu Mariette'a (por. Abecedario..., 2, s. 75),
opublikował Faucheux, op. cit., przytoczył raz jeszcze A. de Vesme, por. Vesme, Massar 1971, s. 125.