DOI Artikel:
Kowalczyk, Jerzy: Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0186
ŚWIĄTYNIE I KLASZTORY PÓŹNOBAROKOWE W ARCHIDIECEZJI LWOWSKIEJ
185
oddzielnie . Do rzadkości należało opasanie kościoła podcieniem, jaki był zapewne w Nastasowie, gdzie
dodano też na fasadzie chórek dla kapeli171.
Drewniane kościoły parafialne były zazwyczaj jednonawowe. W późniejszym okresie występowały też
trójnawowe, naśladujące architekturę budowli murowanych. Do takich należał kościół parafialny w Kałuszu
z 1764 r. o wnętrzu „w architekturę przyozdobionym", z filarami wydzielającymi kaplice lub nawy boczne,
z otwierającymi się do nich arkadami. Fasada była także opilastrowana172. Również kościół w Otyni z 1766 г.,
structurae elegantis, miał korpus nawowy trójprzęsłowy z arkadami na kolumnach i wnękami „na kształt
kaplic"173. Mógł więc mieć dyspozycję przestrzenną podobną do kościoła w Tomaszowie Lubelskim z 1727 r.174
Kościoły w Kałuszu i Otyni projektowali zapewne architekci. Wiele świątyń otrzymywało układ typowy,
o którym pisano, że miał formę „powszechną". Były to zapewne budowle o prostej bryle, jak w Wołkowie
z 1721 r.175 Za nowomodny uchodził drewniany kościół bernardynów w Gwoźdźcu, wzniesiony ok. 1721 r.
na planie prostokąta176. Do rzadkości należało budowanie na wydłużonym planie krzyża łacińskiego, jak
170 AAL, sygn. AV 2 - wizytacja z 20 XI 1775 r.
171 AAL, sygn. AV 1, k. 24 - wizytacja z października 1718 r. - „ganek w koło z podsiebitką".
172 Brzezina 2002b, s. 185.
173 AAL, sygn. AV 4, wizytacja z 17 X 1775 r.
174 Kowalczyk 1992, s. 48, il. 8.
175 AAL, sygn. AV 4, k. 117; Lenartowicz 1999, s. 275, il. 358.
176 AAL, sygn. AV 1, k. 79v, wizytacja z 1721 r. - „Ecclesia [...] lignea quadrata splendida et multis impensis erecta [...]
moderno nondum finita".
185
oddzielnie . Do rzadkości należało opasanie kościoła podcieniem, jaki był zapewne w Nastasowie, gdzie
dodano też na fasadzie chórek dla kapeli171.
Drewniane kościoły parafialne były zazwyczaj jednonawowe. W późniejszym okresie występowały też
trójnawowe, naśladujące architekturę budowli murowanych. Do takich należał kościół parafialny w Kałuszu
z 1764 r. o wnętrzu „w architekturę przyozdobionym", z filarami wydzielającymi kaplice lub nawy boczne,
z otwierającymi się do nich arkadami. Fasada była także opilastrowana172. Również kościół w Otyni z 1766 г.,
structurae elegantis, miał korpus nawowy trójprzęsłowy z arkadami na kolumnach i wnękami „na kształt
kaplic"173. Mógł więc mieć dyspozycję przestrzenną podobną do kościoła w Tomaszowie Lubelskim z 1727 r.174
Kościoły w Kałuszu i Otyni projektowali zapewne architekci. Wiele świątyń otrzymywało układ typowy,
o którym pisano, że miał formę „powszechną". Były to zapewne budowle o prostej bryle, jak w Wołkowie
z 1721 r.175 Za nowomodny uchodził drewniany kościół bernardynów w Gwoźdźcu, wzniesiony ok. 1721 r.
na planie prostokąta176. Do rzadkości należało budowanie na wydłużonym planie krzyża łacińskiego, jak
170 AAL, sygn. AV 2 - wizytacja z 20 XI 1775 r.
171 AAL, sygn. AV 1, k. 24 - wizytacja z października 1718 r. - „ganek w koło z podsiebitką".
172 Brzezina 2002b, s. 185.
173 AAL, sygn. AV 4, wizytacja z 17 X 1775 r.
174 Kowalczyk 1992, s. 48, il. 8.
175 AAL, sygn. AV 4, k. 117; Lenartowicz 1999, s. 275, il. 358.
176 AAL, sygn. AV 1, k. 79v, wizytacja z 1721 r. - „Ecclesia [...] lignea quadrata splendida et multis impensis erecta [...]
moderno nondum finita".