DOI Artikel:
Kowalczyk, Jerzy: Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0213
JHRZY KOWALCZYK
architekta Jakuba Augustona (jun.), twórcę kościoła Świętej Anny w Pilznie (1712-1735)235. W każdym
razie nie był to Franciszek Kulczycki, który w latach 1773-1775 przeprowadził tylko gruntowną restaurację
świątyni, nie zmieniając jej zasadniczej struktury, oraz wybudował nową dzwonnicę236.
Dużą zasługę w rozposzechnieniu omawianego układu miał Bernard Meretyn. Współpracował on
z ks. Szczepanem Mikulskim, proboszczem i fundatorem kilku kościołów parafialnych, wzniesionych we-
dług jednego projektu237. Modelowym dziełem stał się kościół w Hodowicy, jedyny z tej serii wybudowany
za życia i przez warsztat architektoniczno-rzeźbiarski Meretyna (1751-1758). Doskonałość dzieła polega na
wyrafinowanych formach przestrzennych i architektonicznych. We wnętrzu wydatnymi filarami i gurtami
wydzielił on przęsła nakryte sklepieniami żaglastymi lub kolebkami o przekroju koszowym. Takie kompo-
nowanie przestrzeni złożonej z segmentów - jak zauważa Piotr Krasny - nawiązuje do sztuki Guarino
Guariniego. Naroża wewnętrzne i zewnętrzne formuje za pomocą ścięcia lub zaokrąglenia, unikając kątów
prostych (il. 43-46). Na malowniczą rzeźbiarskość smukłej bryły składa się: gradacja członów, wklęsłe glify
otworów okiennych, postrzępiona sylwetka wyniosłych szczytów, ażurowe wazony kamienne, plecionkowe
233 Kowalczyk 2002, s. 134, Q. 35-37.
236 Restaurację Kulczyckiego udokumentował źródłowo Andrzej Betlej (1994, s. 68), wyciągnął jednak wnioski zbyt daleko
idące, przypisał mu bowiem zmiany stylistyczne, „elementy dynamiczne późnego baroku, przede wszystkim krzywizny wprowa-
dzone do murów nawy i falisty zarys fasady".
237 Mańkowski 1932, s. 89-95; Krasny 1994, s. 232-244.
architekta Jakuba Augustona (jun.), twórcę kościoła Świętej Anny w Pilznie (1712-1735)235. W każdym
razie nie był to Franciszek Kulczycki, który w latach 1773-1775 przeprowadził tylko gruntowną restaurację
świątyni, nie zmieniając jej zasadniczej struktury, oraz wybudował nową dzwonnicę236.
Dużą zasługę w rozposzechnieniu omawianego układu miał Bernard Meretyn. Współpracował on
z ks. Szczepanem Mikulskim, proboszczem i fundatorem kilku kościołów parafialnych, wzniesionych we-
dług jednego projektu237. Modelowym dziełem stał się kościół w Hodowicy, jedyny z tej serii wybudowany
za życia i przez warsztat architektoniczno-rzeźbiarski Meretyna (1751-1758). Doskonałość dzieła polega na
wyrafinowanych formach przestrzennych i architektonicznych. We wnętrzu wydatnymi filarami i gurtami
wydzielił on przęsła nakryte sklepieniami żaglastymi lub kolebkami o przekroju koszowym. Takie kompo-
nowanie przestrzeni złożonej z segmentów - jak zauważa Piotr Krasny - nawiązuje do sztuki Guarino
Guariniego. Naroża wewnętrzne i zewnętrzne formuje za pomocą ścięcia lub zaokrąglenia, unikając kątów
prostych (il. 43-46). Na malowniczą rzeźbiarskość smukłej bryły składa się: gradacja członów, wklęsłe glify
otworów okiennych, postrzępiona sylwetka wyniosłych szczytów, ażurowe wazony kamienne, plecionkowe
233 Kowalczyk 2002, s. 134, Q. 35-37.
236 Restaurację Kulczyckiego udokumentował źródłowo Andrzej Betlej (1994, s. 68), wyciągnął jednak wnioski zbyt daleko
idące, przypisał mu bowiem zmiany stylistyczne, „elementy dynamiczne późnego baroku, przede wszystkim krzywizny wprowa-
dzone do murów nawy i falisty zarys fasady".
237 Mańkowski 1932, s. 89-95; Krasny 1994, s. 232-244.