Rocznik Historii Sztuki (28.2003)

68. Lwów, kościół bernardynów, wnętrze z ołtarzami barokowymi z lat 1736-1745.

Fot. przed 1939, neg. IS PAN

W kościele jezuitów we Lwowie w kilka lat po pożarze (1734), który zniszczył wnętrze w niewielkim
stopniu, zmieniono całe wyposażenie. Sklepienia naw ozdobili polichromią malarze sprowadzeni z Moraw:
Franciszek Eckstein i jego syn Sebastian (1740-1743). Ojciec zmarł w trakcie wykonywania polichromii
w nawie głównej w 1741 г., toteż zaproszono wówczas jego syna297. Wzniesiono też okazały ołtarz główny
z marmuru i kolorowego stiuku. Ściany i pilastry w prezbiterium wyłożono marmurami, a w nawie głównej
marmoryzacją (il. 69, 79). Zmiana kolorystyki wnętrz świątyń i użycie szlachetnego materiału - lub tylko
sprawiającego takie wrażenie - była znamienna dla późnego baroku także w archidiecezji. Empory ozdobio-
no wyrafinowanymi w rysunku, ażurowymi balustradami ze złoconymi ornamentami regencyjnymi. Pod
arkadami międzynawowymi i w nawach bocznych ustawiono serie ołtarzy bocznych. Dwa z nich, poświę-
cone św. Ignacemu i św. Franciszkowi Ksaweremu, wykonano w 1753 r. z pozłacanej blachy miedzianej,
trzeci, dedykowany św. Stanisławowi Kostce, odlano z miedzi i pozłocono w 1758 r.298

W okresie rokoka został również przeobrażony kościół karmelitów trzewiczkowych w Trembowli z prze-
łomu XVII i XVIII w. Jak pisał Kuropatnicki, kościół ten „od baronowej Dulskiej z domu Bokierskiej,
z racji syna karmelity, został prześlicznie odnowiony i ozdobiony w malowania, zwierciadła i boazerje,
w guście wieku zeszłego"299. Wspomnianą polichromię wykonał znakomity malarz z Brna, Józef Majer,
który dwukrotnie podpisał swoje dzieło300.

Ibidem, s. 21.
Paszenda 1999, s. 106.
Kuropatnicki 1786, s. 160.
Prószyńska 1993, s. 238.