DOI Artikel:
Kowalczyk, Jerzy: Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0269
268
JERZY KOWALCZYK
w 1780 nie była ukończona . Tylko dolna część do poziomu belkowania pochodzi z okresu późnego ba-
roku, jak zaświadcza widok litograficzny Pillera z połowy XIX w. (il. 119). Fasadę dopełniono w dwu
fazach w 2. połowie XIX w.399 (il. 120). Wysunięta część środkowa z wnęką konchową falistą ścianą prze-
chodzi do cylindrycznych naroży. Pewną analogię można dostrzec w fasadzie katedry Świętego Jura, a także
kościoła dominikanów Bożego Ciała we Lwowie. Fasada kościoła wizytek jest dziełem znajdującym się na
skrzyżowaniu póżnobarokowych form dwu najwybitniejszych twórców: Meretyna i Jana de Witte.
Najwybitniejszą świątynią późnobarokową w archidiecezji jest niewątpliwie kościół dominikanów
Bożego Ciała we Lwowie architekta Jana de Witte (1745-1765). Struktura fasady oparta została na dwupo-
rządkowym schemacie palladiańskim (il. 122). Na pierwszy plan wysuwają się dwie pary kolumn wielkiego
porządku, flankujące wklęsłą część środkową z wypukłym balkonikiem i „wylewającymi się" półowalami
schodów. Skrzydła boczne z małym porządkiem o wątłych pilastrach, wynurzają się nieśmiało spoza tych
kolumn i płynną linią zawijają na zewnątrz. Ustawione uskokowo kolumny wielkiego porządku spięte są
półkolistym uskokowym frontonem, zwieńczonym rzeźbą kielicha z promienistą hostią adorowaną przez
Lviv 1999, s. 372. Za bardzo trafne uważam przypisanie przez badaczy ukraińskich dzieła Meretynowi.
399 W latach 1881-1887 architekt A. Minasiewicz dopełnił fasadę wysoką attyką, a w latach 1902-1904 architekt Władysław
Sadłowski nadbudował wieżę (Lviv 1999, s. 372).
JERZY KOWALCZYK
w 1780 nie była ukończona . Tylko dolna część do poziomu belkowania pochodzi z okresu późnego ba-
roku, jak zaświadcza widok litograficzny Pillera z połowy XIX w. (il. 119). Fasadę dopełniono w dwu
fazach w 2. połowie XIX w.399 (il. 120). Wysunięta część środkowa z wnęką konchową falistą ścianą prze-
chodzi do cylindrycznych naroży. Pewną analogię można dostrzec w fasadzie katedry Świętego Jura, a także
kościoła dominikanów Bożego Ciała we Lwowie. Fasada kościoła wizytek jest dziełem znajdującym się na
skrzyżowaniu póżnobarokowych form dwu najwybitniejszych twórców: Meretyna i Jana de Witte.
Najwybitniejszą świątynią późnobarokową w archidiecezji jest niewątpliwie kościół dominikanów
Bożego Ciała we Lwowie architekta Jana de Witte (1745-1765). Struktura fasady oparta została na dwupo-
rządkowym schemacie palladiańskim (il. 122). Na pierwszy plan wysuwają się dwie pary kolumn wielkiego
porządku, flankujące wklęsłą część środkową z wypukłym balkonikiem i „wylewającymi się" półowalami
schodów. Skrzydła boczne z małym porządkiem o wątłych pilastrach, wynurzają się nieśmiało spoza tych
kolumn i płynną linią zawijają na zewnątrz. Ustawione uskokowo kolumny wielkiego porządku spięte są
półkolistym uskokowym frontonem, zwieńczonym rzeźbą kielicha z promienistą hostią adorowaną przez
Lviv 1999, s. 372. Za bardzo trafne uważam przypisanie przez badaczy ukraińskich dzieła Meretynowi.
399 W latach 1881-1887 architekt A. Minasiewicz dopełnił fasadę wysoką attyką, a w latach 1902-1904 architekt Władysław
Sadłowski nadbudował wieżę (Lviv 1999, s. 372).