Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (5.1960)

8. Patena późnoromańska z poł. XIII w. Fragment awersu. Widoczne linie ułożone z nacięć radełka złotniczego

towej, jak i na spodzie, wszystkie krawędzie uskoków obwiedzione są podwójnym szeregiem
trójkątnych punkcików, wykonanych przy użyciu odpowiednio ząbkowanego radełka — na-
rzędzie i technika dotychczas nie notowane (il. 8). Na spodniej stronie dna znajduje się kolisty
medalion z wyobrażeniem błogosławiącej ręki, obok której był niegdyś jeszcze jakiś ornament,
dziś prawie zupełnie zatarty.

Patena posiada na brzegu wybitą puncę kontrybucyjną pruską oraz szereg uszkodzeń
powierzchni, a ponadto prawie zupełnie starte złocenia. Obiekt ten powstał w środowisku
polskim i był wykonany wedle wszelkiego prawdopodobieństwa na Mazowszu.

Do bardzo rzadkich i również nieznanych zabytków należy srebrny, częściowo złocony
relikwiarz w kształcie wieży, wykonany w trzydziestych latach XVI w. (il. 9). Przedmiot
ten jest lekko uszkodzony, brak mu zwieńczenia i cylindra z relikwiami. Wys. 43 cm, śr.
ażurowej kapliczki na cylinder 9,5 cm, śr. stopy 14,5 cm. Zasadnicza część relikwiarza jest
sześcioboczną ażurową kapliczką, ozdobioną późnogotyckimi maswerkami i nakrytą wysmu-
kłym dachem rytym w łuskę. Na sześciobocznym trzonie znajduje się kulisty spłaszczony

375