DOI Heft:
Sztuka nowożytna
DOI Artikel:Kopydłowski, Bogusław: Akcja ratowania zabytków złotniczych
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19393#0384
11. Pierścień renesansowy z trzeciej ćwierci XVI w. Widok z boku
sygnatur złotnika wybitych dwukrotnie (tabl. I,1). Sygnatura taka składa się z liter gotyckich
Pf. Znak ten jest dotychczas nie znany. Ustalenie nazwiska złotnika napotyka na bardzo
poważne trudnością ponieważ obiekt nie posiada sygnatury miejskiej. W takim przypadku
niebezpiecznie jest dopasowywać inicjał do dowolnie dobranego imienia artysty.
Relikwiarz wieżowy jest raczej rzadkością na terenie Polski. Dlatego też nasz obiekt
o tak wyjątkowym kształcie i wyraźnych cechach formalnych, pozwalających włączyć go
do grupy zabytków małopolskich, stanowi poważny przyczynek do rozwoju sztuki złotniczej
pozostającej w zasięgu oddziaływań Krakowa. Być może w przyszłości uda się ustalić na-
zwisko autora zabytku, ponieważ sygnatura raz wybita zapewne pojawi się ponownie na
innych, bardziej historycznie określonych obiektach, które umożliwiają dokładniejsze umiej-
scowienie pracowni używającej wymienionego znaku.
Do wielkich rzadkości na terenie kraju należy biżuteria renesansowa. W czasie przeglą-
dania tzw. złomu złotego znalazł się również złoty pierścień renesansowy z około trzeciej
ćwierci XVI w. (il. 10 i 11). Wysokość 2,7 cm, średnica 2,1 cm, grubość oprawy kamienia
0,7 cm. Pierścień ten posiada charakterystyczny kształt dla polskiej renesansowej biżuterii.
Kwadratowy kryształ górski w postaci wysokiej i ściętej piramidy osadzony jest w oprawie
przypominającej cztery płatki kwiatu. Całość spoczywa na dwóch wolutach, którymi łączy się
z oprawą kamienia profilowana obrączka. Bogactwo dekoracji pierścienia przy użyciu skrom-
379
sygnatur złotnika wybitych dwukrotnie (tabl. I,1). Sygnatura taka składa się z liter gotyckich
Pf. Znak ten jest dotychczas nie znany. Ustalenie nazwiska złotnika napotyka na bardzo
poważne trudnością ponieważ obiekt nie posiada sygnatury miejskiej. W takim przypadku
niebezpiecznie jest dopasowywać inicjał do dowolnie dobranego imienia artysty.
Relikwiarz wieżowy jest raczej rzadkością na terenie Polski. Dlatego też nasz obiekt
o tak wyjątkowym kształcie i wyraźnych cechach formalnych, pozwalających włączyć go
do grupy zabytków małopolskich, stanowi poważny przyczynek do rozwoju sztuki złotniczej
pozostającej w zasięgu oddziaływań Krakowa. Być może w przyszłości uda się ustalić na-
zwisko autora zabytku, ponieważ sygnatura raz wybita zapewne pojawi się ponownie na
innych, bardziej historycznie określonych obiektach, które umożliwiają dokładniejsze umiej-
scowienie pracowni używającej wymienionego znaku.
Do wielkich rzadkości na terenie kraju należy biżuteria renesansowa. W czasie przeglą-
dania tzw. złomu złotego znalazł się również złoty pierścień renesansowy z około trzeciej
ćwierci XVI w. (il. 10 i 11). Wysokość 2,7 cm, średnica 2,1 cm, grubość oprawy kamienia
0,7 cm. Pierścień ten posiada charakterystyczny kształt dla polskiej renesansowej biżuterii.
Kwadratowy kryształ górski w postaci wysokiej i ściętej piramidy osadzony jest w oprawie
przypominającej cztery płatki kwiatu. Całość spoczywa na dwóch wolutach, którymi łączy się
z oprawą kamienia profilowana obrączka. Bogactwo dekoracji pierścienia przy użyciu skrom-
379