Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (15,2.1971)

5, 6. Malarz nie określony, Wizerunki króla Jana HI i królowej Marysieńki, rewers
feretronu, fragmenty, Warszawa, kościół d. karmelitów bosych

Po drugiej stronie feretronu została przedstawiona Maria stojąca wśród obłoków na mono-
gramie I H S podtrzymywanym przez dwie klęczące na ziemi postacie z aureolami, w habitach
dominikańskich (il. 4). Dokoła dziewczęcej postaci Marii, przybranej w długą szatę i zarzucony
na lewe ramię płaszcz, wychylają się z obłoków główki i całe postacie dziecinnych aniołków.
Za ich pośrednictwem Maria podaje różańce obu klęczącym postaciom w habitach. Są to nie-
wątpliwie główni patronowie dominikańscy: Św. Dominik i św. Katarzyna ze Sieny. Takie okreś-
lenie tej świętej wydaje się bardziej uzasadnione niż podane w inwentarzu Arcybractwa, gdzie
uznano ją za św. Różę. Św. Katarzyna występuje od dawna w obrazach różańcowych reprezen-
tując równorzędnie ze św. Dominikiem zakon dominikański. Jednym z jej atrybutów jest korona
cierniowa na głowie, ta korona zdobi także głowę zakonnicy w naszym feretronie. Wiemy, że
w kościele dominikanów obserwantów w XVIII w. wznosił się na poczesnym miejscu ołtarz
św. Katarzyny Sieneńskiej. Natomiast kult św. Róży był znacznie młodszy, jej kanonizacja miała
miejsce w 1671 roku, a w jej ikonografii przyjął się sposób przedstawiania tej patronki jako

104