Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (21.1977)

18. Michał Siewruk, Pejzaż leśny, ok. 1937, akwaforta, Muzeum Narodowe w Warszawie

rowych i skośnych podziałach z zachowaniem ciemnego ukosu pierwszoplanowego motywu.
Szczególnie w Widoku Wilna z ogrodu oo. Misjonarzy wspaniałość pierwszoplanowego drzewa
przesuwa wyraźnie akcent na pejzaż, który dochodząc do głosu w samodzielnych kompozycjach
jak Pejzaż leśny, czy nawet drzeworytniczy dwubarwny Pejzaż z drzewami i stawem nie traci
podobnych cech monumentalnych.

W twórczości niektórych młodych artystów zdaje się kojarzyć wszczepione uczniom zamiło-
wanie do zabytków i kult sztuki XVII wieku z reminiscencjami pejzażu komponowanego według
wzorów XVII-wiecznych w ujęciu Jamontta. W podobnym klimacie rozwijał się główny wątek
twórczości dwóch innych młodych artystów — Koźmy Czuryły i Michała Siewruka, zyskując
w ich pracach więcej jeszcze dramatycznej stylizacji i romantycznych akcentów. Szczególnie roz-
budowane kompozycje pejzażowe Czuryły, w których prócz kulisowo umieszczonych drzew

L8*

275