Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (21.1977)

16a

16b

z 1636 r. (Gum. W. 36; il. 17). Bity w zlocie i srebrze, rozdawany był on przez =~m
cielom zaprzyjaźnionych dworów oraz wiernym i bliskim królowi osobistość E-21 JSźjjśS^
kompozycja, interesujące, dotychczas niespotykane rozwiązanie perspektywy c E- ^rll^
opracowanie poszczególnych postaci, sprawiają, że medal ten zaliczany jest do E_r
okazów barokowego medalierstwa. W zbiorze MN znajdują się oryginalne sreb E. ffi
oraz liczne późniejsze bicia starym stemplem w srebrze, brązie i cynie. = ^ ®

Nie sposób nie wspomnieć o owalnym medalu Władysława IV z 1639 r., v= ' «

S. Dadlera (Gum. W. 67). Medal ten ze znaczkiem zbioru Czapskiego, pochodzi E °
z kolekcji A. hr. Potockiego, do której trafił w drodze wymiany, prowadzonej i E
ma największymi kolekcjonerami. Niemniej piękny jest medal Władysława I^e"^
stawiający króla na koniu i widok miasta Gdańska (Gum. W. 71; il. 18). W = £
trzy egzemplarze srebrne tego medalu, w tym jeden pochodzi z kolekcji A. hr. 1E
zaś posiada znaczek zbioru Czapskiego.

Panowanie Władysława IV obfitowało także w medale ślubne. Wiele z nicrE
specjalne zamówienie, lecz bitych było masowo, aby mógł je kupić każdy, kto <= r- q
medalem swoją uroczystość ślubną. Zbiór MN posiada m.in. okazały medal E_ / n £
Starszego (Więcek 96, mylnie przypisywany S. Dadlerowi; il. 19). Cały szereg mjjjj m ^
zaślubiny Władysła.wa IV z Cecylią Renatą. Wśród nich na uwagę zasługuje, zn;E
szych zbiorach złoty egzemplarz medalu J. Hohna Starszego z 1637 r., z Herkul = ^ (d c
trzygłową hydrę (Gum. W. 58), oraz egzemplarz srebrny z innym rewersem, poclE

cc

n
O

c

175

(5