DOI Heft:
Przemówienie Wicepremiera i Ministra Kultury i Sztuki Józefa Tejchmy
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19583#0019
PRZEMÓWIENIE WICEPREMIERA I MINISTRA KULTURY
I SZTUKI JÓZEFA TEJCHMY
Szanowni Zebranil
Proszę wszystkich pracowników Muzeum Narodowego o przyjęcie gratulacji z okazji otrzyma-
nia zaszczytnego odznaczenia państwowego.
Odznaczenie to stanowi — najwyższe z możliwych — wyróżnienie moralne czołowej instytucji
polskiej kultury, jaką jest Muzeum.
Nie mogę znaleźć placówki bardziej zasłużonej w dziele pielęgnowania tradycji kultury narodo-
wej, gromadzenia i przechowywania jej wartości.
Dostrzegamy tu najpełniej element trwałości i kontynuacji kultury, także w okresie wojennym,
kiedy podjęta była przez okupantów daremna próba zerwania tej kontynuacji i próba zniszczenia
przeszłości, aby przekreślić naszą przyszłość.
W Muzeum znajdujemy świadectwa bogatej duchowo osobowości narodu polskiego, jego sił
twórczych i zdolności rozwojowych, oraz dowody naszych szerokich kontaktów z kulturami innych
narodów świata.
W Muzeum Narodowym skarby kultury są przechowywane, lecz nie zamykane, a przeciwnie —
nieustannie udostępniane wszystkim, którzy pragną tu przyjść, jak do świątyni, aby odnaleźć głębszą
perspektywę życia ludzkiego.
W ten sposób Muzeum wzbogaca nas duchowo i uczestniczy w kształtowaniu dzisiejszego i przy-
szłego oblicza polskiej kultury.
Pragnę za to wyrazić podziękowanie i najwyższe uznanie ofiarnym, zamiłowanym w swojej
działalności pracownikom Muzeum Narodowego.
Cieszę się, że pierwsze kroki po VII Zjeździe Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej sprowa-
dziły mnie na Waszą właśnie uroczystość.
Życzę wielce zasłużonemu dyrektorowi Muzeum, prof. Lorentzowi, i prof. Michałowskiemu,
i wszystkim pracownikom — bez względu na posiadane tytuły, rangi i funkcje —- dalszej owocnej
działalności na polu ochrony dóbr kultury, jej rozwoju i upowszechniania. Jest to wypełnianiem
szczególnie ważnego posłannictwa w dziele kształtowania socjalistycznego sposobu życia w Polsce.
I SZTUKI JÓZEFA TEJCHMY
Szanowni Zebranil
Proszę wszystkich pracowników Muzeum Narodowego o przyjęcie gratulacji z okazji otrzyma-
nia zaszczytnego odznaczenia państwowego.
Odznaczenie to stanowi — najwyższe z możliwych — wyróżnienie moralne czołowej instytucji
polskiej kultury, jaką jest Muzeum.
Nie mogę znaleźć placówki bardziej zasłużonej w dziele pielęgnowania tradycji kultury narodo-
wej, gromadzenia i przechowywania jej wartości.
Dostrzegamy tu najpełniej element trwałości i kontynuacji kultury, także w okresie wojennym,
kiedy podjęta była przez okupantów daremna próba zerwania tej kontynuacji i próba zniszczenia
przeszłości, aby przekreślić naszą przyszłość.
W Muzeum znajdujemy świadectwa bogatej duchowo osobowości narodu polskiego, jego sił
twórczych i zdolności rozwojowych, oraz dowody naszych szerokich kontaktów z kulturami innych
narodów świata.
W Muzeum Narodowym skarby kultury są przechowywane, lecz nie zamykane, a przeciwnie —
nieustannie udostępniane wszystkim, którzy pragną tu przyjść, jak do świątyni, aby odnaleźć głębszą
perspektywę życia ludzkiego.
W ten sposób Muzeum wzbogaca nas duchowo i uczestniczy w kształtowaniu dzisiejszego i przy-
szłego oblicza polskiej kultury.
Pragnę za to wyrazić podziękowanie i najwyższe uznanie ofiarnym, zamiłowanym w swojej
działalności pracownikom Muzeum Narodowego.
Cieszę się, że pierwsze kroki po VII Zjeździe Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej sprowa-
dziły mnie na Waszą właśnie uroczystość.
Życzę wielce zasłużonemu dyrektorowi Muzeum, prof. Lorentzowi, i prof. Michałowskiemu,
i wszystkim pracownikom — bez względu na posiadane tytuły, rangi i funkcje —- dalszej owocnej
działalności na polu ochrony dóbr kultury, jej rozwoju i upowszechniania. Jest to wypełnianiem
szczególnie ważnego posłannictwa w dziele kształtowania socjalistycznego sposobu życia w Polsce.