Ryc. 115. Oddział Zbiory Czartoryskich. Sala z namiotem wschodnim i dywanem perskim
z w. XVI po reorganizacji w r. 1952.
większość zbiorów omawianego działu, jak tkaniny, sprzęty, wyroby z me-
tali i kości znajduje się w 8 pomieszczeniach w tzw. ,,klasztorku“ oraz
w dwóch klatkach schodowych. Druga grupa tzw. „pamiątki puławskie^ eks-
ponowana jest w korytarzu klasztorku, ceramika i szkło w jednej z sal na II
piętrze, zaś zabytki Bliskiego Wschodu również w jednej z sal na tym samym
piętrze.
Reorganizacja objęła przede wszystkim ekspozycję rzemiosła artystycznego,
utrzymując jednak zasadniczy charakter, jaki cechował ją od lat siedemdzie-
siątych ub. stulecia (ryc. 114). Zmianami tymi kierowała z jednej strony in-
tencja zabezpieczenia eksponatów narażonych w ogólnej ciasnocie pomie-
szczeń na uszkodzenie szczególnie przy zwiększonej frekwencji, — z drugiej
strony potrzeba udydaktycznienia pokazu przez konsekwentne usystematy-
zowanie przedmiotów w grupy rzeczowe, wprowadzenie tablic objaśniających
o charakterze popularno-naukowym oraz uzupełnienie lub wymianę podpi-
sów pod poszczególnymi okazami. Nie ostatnim wreszcie powodem reorga-
nizacji był także postulat estetyczny i sprawa oświetlenia. Względy te spo-
wodowały wymienienie, przesunięcie lub usunięcie niektórych gablot, wymia-
nę lub przegrupowanie zawartych w nich przedmiotów, wreszcie wprowadze-
nie nowych i usunięcie do magazynu dawnych eksponatów. Dzięki powyż-
szym pracom zmalało niewątpliwie wrażenie przeładowania wystawy, lecz
rezultat ten uzyskano drogą zmniejszenia ogólnej liczby okazów w stosunku
do roku poprzedniego. O ile bowiem w r. 1951 wystawionych było w dzia-
182
z w. XVI po reorganizacji w r. 1952.
większość zbiorów omawianego działu, jak tkaniny, sprzęty, wyroby z me-
tali i kości znajduje się w 8 pomieszczeniach w tzw. ,,klasztorku“ oraz
w dwóch klatkach schodowych. Druga grupa tzw. „pamiątki puławskie^ eks-
ponowana jest w korytarzu klasztorku, ceramika i szkło w jednej z sal na II
piętrze, zaś zabytki Bliskiego Wschodu również w jednej z sal na tym samym
piętrze.
Reorganizacja objęła przede wszystkim ekspozycję rzemiosła artystycznego,
utrzymując jednak zasadniczy charakter, jaki cechował ją od lat siedemdzie-
siątych ub. stulecia (ryc. 114). Zmianami tymi kierowała z jednej strony in-
tencja zabezpieczenia eksponatów narażonych w ogólnej ciasnocie pomie-
szczeń na uszkodzenie szczególnie przy zwiększonej frekwencji, — z drugiej
strony potrzeba udydaktycznienia pokazu przez konsekwentne usystematy-
zowanie przedmiotów w grupy rzeczowe, wprowadzenie tablic objaśniających
o charakterze popularno-naukowym oraz uzupełnienie lub wymianę podpi-
sów pod poszczególnymi okazami. Nie ostatnim wreszcie powodem reorga-
nizacji był także postulat estetyczny i sprawa oświetlenia. Względy te spo-
wodowały wymienienie, przesunięcie lub usunięcie niektórych gablot, wymia-
nę lub przegrupowanie zawartych w nich przedmiotów, wreszcie wprowadze-
nie nowych i usunięcie do magazynu dawnych eksponatów. Dzięki powyż-
szym pracom zmalało niewątpliwie wrażenie przeładowania wystawy, lecz
rezultat ten uzyskano drogą zmniejszenia ogólnej liczby okazów w stosunku
do roku poprzedniego. O ile bowiem w r. 1951 wystawionych było w dzia-
182