DOI issue:
Sprawozdania
DOI article:Kopff, Andrzej: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w roku 1952
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.21218#0189
Ryc. 116. Oddział Zbiory Czartoryskich. Sala z uzbrojeniem zachodnio-europejskim po re-
organizacji w r. 1952.
le rzemiosła artystycznego 933 obiekty, to na dzień 31 grudnia pozostało
na wystawie tylko 746 okazów.
Do ważniejszych zmian wprowadzonych w zespole zabytków rzemiosła
artystycznego zaliczyć należy m. in. usunięcie z drugiej sali dużych gablot,
zasłaniających całość ekspozycji, w których wystawione były polskie pasy
kontuszowe. Zastąpiono je gablotami mniejszymi, bardziej nowoczesnymi,
o kształtach i wymiarach odpowiadających innym, umieszczonym na środku
sali. Dzięki temu można było rozszerzyć znacznie dotychczasowy pokaz cen-
nych zabytków emalii średniowiecznych z w. XII—XIV, przez wystawienie
okazów także z w. XV—XVII. W podobny sposób wzbogacono pokaz wy-
robów z kości. Wyjęta z usuniętych gablot kolekcja pasów kontuszowych,
po dokonaniu koniecznej redukcji ich ilości, znalazła tymczasowe pomieszcze-
nie w prowizorycznie zawieszonych gablotkach na ścianie korytarza „pamią-
tek puławskich^. Okazy wystawiono w porządku chronologicznym rozpo-
czynając od najstarszej „persjarni“ w Słucku, następnie wytwórni w Grod-
nie, Kobyłce, Lipkowie, a kończąc na pasach krakowskich. Celem zwrócenia
uwagi na związek sztuki Bliskiego Wschodu z produkcją polską w. XVIII,
wystawiono fragment pasa perskiego oraz pas wykonany w Konstantynopolu
dla rynku polskiego.
W salce pierwszej zgrupowano na niewielkiej przestrzeni przedmioty sztu-
ki chińskiej i japońskiej reprezentowane przez wyroby z kości słoniowej,
brązu i laki, okazy emalii, uzupełnione kilkoma haftami. Podobny przykład
183
organizacji w r. 1952.
le rzemiosła artystycznego 933 obiekty, to na dzień 31 grudnia pozostało
na wystawie tylko 746 okazów.
Do ważniejszych zmian wprowadzonych w zespole zabytków rzemiosła
artystycznego zaliczyć należy m. in. usunięcie z drugiej sali dużych gablot,
zasłaniających całość ekspozycji, w których wystawione były polskie pasy
kontuszowe. Zastąpiono je gablotami mniejszymi, bardziej nowoczesnymi,
o kształtach i wymiarach odpowiadających innym, umieszczonym na środku
sali. Dzięki temu można było rozszerzyć znacznie dotychczasowy pokaz cen-
nych zabytków emalii średniowiecznych z w. XII—XIV, przez wystawienie
okazów także z w. XV—XVII. W podobny sposób wzbogacono pokaz wy-
robów z kości. Wyjęta z usuniętych gablot kolekcja pasów kontuszowych,
po dokonaniu koniecznej redukcji ich ilości, znalazła tymczasowe pomieszcze-
nie w prowizorycznie zawieszonych gablotkach na ścianie korytarza „pamią-
tek puławskich^. Okazy wystawiono w porządku chronologicznym rozpo-
czynając od najstarszej „persjarni“ w Słucku, następnie wytwórni w Grod-
nie, Kobyłce, Lipkowie, a kończąc na pasach krakowskich. Celem zwrócenia
uwagi na związek sztuki Bliskiego Wschodu z produkcją polską w. XVIII,
wystawiono fragment pasa perskiego oraz pas wykonany w Konstantynopolu
dla rynku polskiego.
W salce pierwszej zgrupowano na niewielkiej przestrzeni przedmioty sztu-
ki chińskiej i japońskiej reprezentowane przez wyroby z kości słoniowej,
brązu i laki, okazy emalii, uzupełnione kilkoma haftami. Podobny przykład
183