DOI Artikel:
Dobrowolski, Tadeusz: [Vorwort]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21218#0011
W r. 1952 wydało Muzeum Narodowe w Krakowie publikację pt.
,,Sprawozdania i Rozprawy — rok 1951“, która, jak to wynika z cytowa-
nego tytułu, zawiera m. in. sprawozdania z działalności Muzeum za rok
1951. Obecnie zaś przedkłada Muzeum następny z kolei tom o podobnym
lecz nie identycznym tytule, obejmującym m. in. sprawozdania za rok
1952. Dokonana w tytule zmiana polega na przestawieniu obu jego
członów, a zatem na uwypukleniu wyrazu ,,Rozprawy". Zostało to spo-
wodowane faktem, że w niniejszym tomie powiększyło się część zawie-
rającą rozprawy kosztem zredukowanej silnie części sprawozdawczej,
przy czym uległo zmianie także następstwo tych części, gdyż rozprawy
zostały wydrukowane przed sprawozdaniem z działalności Muzeum.
Rozprawy posiadają charakter jednolity w tym znaczeniu, że za-
wierają wyłącznie prace o sztuce Odrodzenia, związane przy tym ze
zbiorami Muzeum Narodowego. Taki ich dobór został spowodowany fak-
tem, że rok 1952, stanowiący nasz okres sprawozdawczy był rokiem
szczególnie wzmożonych, a bynajmniej jeszcze nie zakończonych prac
nad sztuką i w ogóle kulturą Odrodzenia, a to w związku z pięćsetną
rocznicą urodzin Leonarda da Vinci. W wyniku zainicjowania owych
prac na skalę w historii naszej nauki niebywałą, bynajmniej przy tym
nie Ograniczonych wyłącznie do roku 1952, zorganizowano w r. 1953
osobną sesję naukową w stolicy Państwa, urządzono też w warszaw-
skim Muzeum Narodowym wielką wystawę Odrodzenia w Polsce.
Przedłożony czytelnikom tom. Rozpraw i Sprawozdań, przygotowany do
druku jeszcze w ciągu r. 1953 stanowi zatem skromny przyczynek do
uzyskanych już wyników naukowych w dziedzinie badań nad sztuką
Odrodzenia.
Charakter rozpraw, z reguły monograficznych jest uwarunkowany
także faktem, iż z natury rzeczy odnoszą się one do zbiorów krakow-
skiego Muzeum Narodowego. W związku z tym różnorodność działów
muzealnych znajduje swój wyraz w różnorodności zebranych na tym
miejscu rozpraw. Dlatego studia na temat rzeźby sąsiadują z pracami
poświęconymi malarstwu i zabytkom rzemiosła artystycznego, obok
których uwzględnia się także problemy kolekcjonerstwa. Przeważna
część pracy dotyczy zabytków sztuki polskiej, ale dwie rozprawy od-
noszą się do dziel sztuki obcej. Jedna z nich zajmuje się portretem
5
,,Sprawozdania i Rozprawy — rok 1951“, która, jak to wynika z cytowa-
nego tytułu, zawiera m. in. sprawozdania z działalności Muzeum za rok
1951. Obecnie zaś przedkłada Muzeum następny z kolei tom o podobnym
lecz nie identycznym tytule, obejmującym m. in. sprawozdania za rok
1952. Dokonana w tytule zmiana polega na przestawieniu obu jego
członów, a zatem na uwypukleniu wyrazu ,,Rozprawy". Zostało to spo-
wodowane faktem, że w niniejszym tomie powiększyło się część zawie-
rającą rozprawy kosztem zredukowanej silnie części sprawozdawczej,
przy czym uległo zmianie także następstwo tych części, gdyż rozprawy
zostały wydrukowane przed sprawozdaniem z działalności Muzeum.
Rozprawy posiadają charakter jednolity w tym znaczeniu, że za-
wierają wyłącznie prace o sztuce Odrodzenia, związane przy tym ze
zbiorami Muzeum Narodowego. Taki ich dobór został spowodowany fak-
tem, że rok 1952, stanowiący nasz okres sprawozdawczy był rokiem
szczególnie wzmożonych, a bynajmniej jeszcze nie zakończonych prac
nad sztuką i w ogóle kulturą Odrodzenia, a to w związku z pięćsetną
rocznicą urodzin Leonarda da Vinci. W wyniku zainicjowania owych
prac na skalę w historii naszej nauki niebywałą, bynajmniej przy tym
nie Ograniczonych wyłącznie do roku 1952, zorganizowano w r. 1953
osobną sesję naukową w stolicy Państwa, urządzono też w warszaw-
skim Muzeum Narodowym wielką wystawę Odrodzenia w Polsce.
Przedłożony czytelnikom tom. Rozpraw i Sprawozdań, przygotowany do
druku jeszcze w ciągu r. 1953 stanowi zatem skromny przyczynek do
uzyskanych już wyników naukowych w dziedzinie badań nad sztuką
Odrodzenia.
Charakter rozpraw, z reguły monograficznych jest uwarunkowany
także faktem, iż z natury rzeczy odnoszą się one do zbiorów krakow-
skiego Muzeum Narodowego. W związku z tym różnorodność działów
muzealnych znajduje swój wyraz w różnorodności zebranych na tym
miejscu rozpraw. Dlatego studia na temat rzeźby sąsiadują z pracami
poświęconymi malarstwu i zabytkom rzemiosła artystycznego, obok
których uwzględnia się także problemy kolekcjonerstwa. Przeważna
część pracy dotyczy zabytków sztuki polskiej, ale dwie rozprawy od-
noszą się do dziel sztuki obcej. Jedna z nich zajmuje się portretem
5