DOI Artikel:
Blumówna, Helena; Rothowa, Władysława: Szkice Norblina do ,,Zbioru polskich ubiorów''
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21221#0223
niej szych zaś czasach spoty-
kamy się tylko z przypadko-
wym, rozproszonym mate-
riałem etnograficznym. Na
tej zasadzie mieni Norblina
pierwszym artystą, który dał
pierwsze album etnograficzne
typów polskich, stanowiące
nieocenione źródło poznania
ludu polskiego wieku XVIII.
Na tle przeglądu istniejącego
przed pojawieniem się albu-
mu norblinowskiego materiału
ikonograficznego o tematyce
etnograficznej oraz krótkiego
ogólnego zarysu twórczości
Norblina, dał Bystroń zestaw
akwarel i sepii zawartych
w albumie strojów polskich,
rysunków luźnych związanych
z nimi tematycznie, w końcu
rycin Debucourta. Autor za-
stosował przy tym podział na
grupy tematyczne interesujące go z punktu widzenia etnograficznego. Zestaw
ten jest jednakowoż niekompletny i nie wyczerpuje zachowanych szkiców •
i studiów. Nie interesowały również Bystronia problemy chronologii utwo-
rów, ani warsztatu artystycznego.
Pewna część akwarel ^bioru polskich ubiorów oraz szkiców z nimi związa-
nych została ogłoszona również przez Marie Suchodolską 7) w jej rozprawie
o Norblinie jako ilustratorze i odtwórcy plastycznym wsi polskiej wieku XVIII.
Na kanwie jego rysunków autorka podjęła próbę przedstawienia szeregu
zagadnień społecznych nurtujących ówczesną Polskę, jak również wykazania
realistycznego charakteru sztuki Norblina w tych utworach, których tematem
jest lud i wieś polska oraz sceny rodzajowo-obyczajowe. Autorka nakreśliła
obraz stosunków społecznych panujących na wsi polskiej, jej bezprzykładną
wówczas nędzę, nad której ulżeniem skupiały się myśli postępowych ideolo-
gów doby Oświecenia dążących do zreformowania istniejącego stanu rzeczy.
Wybór zatem przykładów mających zilustrować to zagadnienie ograniczony
został jedynie do tych, które treściowo łączyły się ściśle z tematem rozprawy.
7) M. Suchodolska, Realistyczny obraz wsi polskiej w twórczości Jana Piotra Norblina, Biuletyn
HS, Warszawa 1951, zesz. 4.
2l8
kamy się tylko z przypadko-
wym, rozproszonym mate-
riałem etnograficznym. Na
tej zasadzie mieni Norblina
pierwszym artystą, który dał
pierwsze album etnograficzne
typów polskich, stanowiące
nieocenione źródło poznania
ludu polskiego wieku XVIII.
Na tle przeglądu istniejącego
przed pojawieniem się albu-
mu norblinowskiego materiału
ikonograficznego o tematyce
etnograficznej oraz krótkiego
ogólnego zarysu twórczości
Norblina, dał Bystroń zestaw
akwarel i sepii zawartych
w albumie strojów polskich,
rysunków luźnych związanych
z nimi tematycznie, w końcu
rycin Debucourta. Autor za-
stosował przy tym podział na
grupy tematyczne interesujące go z punktu widzenia etnograficznego. Zestaw
ten jest jednakowoż niekompletny i nie wyczerpuje zachowanych szkiców •
i studiów. Nie interesowały również Bystronia problemy chronologii utwo-
rów, ani warsztatu artystycznego.
Pewna część akwarel ^bioru polskich ubiorów oraz szkiców z nimi związa-
nych została ogłoszona również przez Marie Suchodolską 7) w jej rozprawie
o Norblinie jako ilustratorze i odtwórcy plastycznym wsi polskiej wieku XVIII.
Na kanwie jego rysunków autorka podjęła próbę przedstawienia szeregu
zagadnień społecznych nurtujących ówczesną Polskę, jak również wykazania
realistycznego charakteru sztuki Norblina w tych utworach, których tematem
jest lud i wieś polska oraz sceny rodzajowo-obyczajowe. Autorka nakreśliła
obraz stosunków społecznych panujących na wsi polskiej, jej bezprzykładną
wówczas nędzę, nad której ulżeniem skupiały się myśli postępowych ideolo-
gów doby Oświecenia dążących do zreformowania istniejącego stanu rzeczy.
Wybór zatem przykładów mających zilustrować to zagadnienie ograniczony
został jedynie do tych, które treściowo łączyły się ściśle z tematem rozprawy.
7) M. Suchodolska, Realistyczny obraz wsi polskiej w twórczości Jana Piotra Norblina, Biuletyn
HS, Warszawa 1951, zesz. 4.
2l8