DOI Artikel:
Blumówna, Helena; Rothowa, Władysława: Szkice Norblina do ,,Zbioru polskich ubiorów''
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21221#0224
Tak więc i w tym wypadku wszelkie sprawy
analizy, chronologii i warsztatu artystycz-
nego w odniesieniu do ostatecznych opraco-
wań i studiów nie leżały w zakresie zainte-
resowań autorki.
Wszyscy wymienieni autorzy poruszali
natomiast zagadnienie idei powstania fPioru
polskich ubiorów wysuwając szereg sugestii.
Zasadnicze przypuszczenia na ten temat
zamykają się w trzech punktach: albo za-
interesowanie tematem było wynikiem oso-
bistej wrażliwości artysty, albo inspirowane
było przez protektorkę Norblina, księżnę
Izabele Czartoryską, od której mógł otrzy-
mać nie tylko wskazówki, ale i wręcz kon-
kretne zamówienie na wykonanie akwarel
do zamierzonego wydania albumu. W końcu
mógł Norblin ulec wpływom mody wyda-
wania zbiorów kostiumów w innych krajach
w w. XVIII, mody, która wyprzedziła nasz
kraj i pod tym względem. Odpowiedzi i na
to pytanie może udzielić niniejsze studium.
Trudno bowiem byłoby przypuścić, aby
szkice do kostiumów robione przez Norblina w latach 1775—1804 mogły
powstać w wyniku zamówienia mecenasa, a nie w wyniku osobistych zainte-
resowań artysty. Dopiero obok tego stwierdzenia należy rozpatrzyć udział
Izabeli Czartoryskiej oraz wpływ innych tego rodzaju wydawnictw, który —
jak to wykaże analiza porównawcza utworów — istnieje.
Interesującą również kwestią, dotąd niecałkowicie rozwiązaną, byłoby
też zagadnienie pochodzenia Zbioru ubiorów i jego losów przed ostatecznym
znalezieniem się ich w krakowskim Zbiorze Czartoryskich. Od Batowskiego
wiemy, że poprzednim ich właścicielem był znany kolekcjoner dzieł sztuki
w Paryżu Adolf Cichowski. Wiadomość tę czerpie autor z Przeglądu Poznań-
skiego z r. 1852. Nam znana jest wcześniejsza notatka z r. 1850 8), w której,
pośród zestawu innych „najosobliwszych rzadkości" zbioru starożytności
Cichowskiego, czytamy: „...Dalej idą karykatury, rozmaitości, ubiory, a mię-
dzy te mi znajduje się 100 kostiumów przez Norblina do sztychu przygoto-
wanych". Z owych stu posiadamy w zbiorach krakowskich 81 (akwarel
i sepii), reszta po śmierci Cichowskiego w r. 1854 rozproszona została po
zbiorach prywatnych (Kostaneckiego, Jeżewskiego i in.).
8) fbiór starożytności p. Adolfa Cichowskiego, Czas, Dodatek literacki r. 1850, nr 19, s. 3.
219
analizy, chronologii i warsztatu artystycz-
nego w odniesieniu do ostatecznych opraco-
wań i studiów nie leżały w zakresie zainte-
resowań autorki.
Wszyscy wymienieni autorzy poruszali
natomiast zagadnienie idei powstania fPioru
polskich ubiorów wysuwając szereg sugestii.
Zasadnicze przypuszczenia na ten temat
zamykają się w trzech punktach: albo za-
interesowanie tematem było wynikiem oso-
bistej wrażliwości artysty, albo inspirowane
było przez protektorkę Norblina, księżnę
Izabele Czartoryską, od której mógł otrzy-
mać nie tylko wskazówki, ale i wręcz kon-
kretne zamówienie na wykonanie akwarel
do zamierzonego wydania albumu. W końcu
mógł Norblin ulec wpływom mody wyda-
wania zbiorów kostiumów w innych krajach
w w. XVIII, mody, która wyprzedziła nasz
kraj i pod tym względem. Odpowiedzi i na
to pytanie może udzielić niniejsze studium.
Trudno bowiem byłoby przypuścić, aby
szkice do kostiumów robione przez Norblina w latach 1775—1804 mogły
powstać w wyniku zamówienia mecenasa, a nie w wyniku osobistych zainte-
resowań artysty. Dopiero obok tego stwierdzenia należy rozpatrzyć udział
Izabeli Czartoryskiej oraz wpływ innych tego rodzaju wydawnictw, który —
jak to wykaże analiza porównawcza utworów — istnieje.
Interesującą również kwestią, dotąd niecałkowicie rozwiązaną, byłoby
też zagadnienie pochodzenia Zbioru ubiorów i jego losów przed ostatecznym
znalezieniem się ich w krakowskim Zbiorze Czartoryskich. Od Batowskiego
wiemy, że poprzednim ich właścicielem był znany kolekcjoner dzieł sztuki
w Paryżu Adolf Cichowski. Wiadomość tę czerpie autor z Przeglądu Poznań-
skiego z r. 1852. Nam znana jest wcześniejsza notatka z r. 1850 8), w której,
pośród zestawu innych „najosobliwszych rzadkości" zbioru starożytności
Cichowskiego, czytamy: „...Dalej idą karykatury, rozmaitości, ubiory, a mię-
dzy te mi znajduje się 100 kostiumów przez Norblina do sztychu przygoto-
wanych". Z owych stu posiadamy w zbiorach krakowskich 81 (akwarel
i sepii), reszta po śmierci Cichowskiego w r. 1854 rozproszona została po
zbiorach prywatnych (Kostaneckiego, Jeżewskiego i in.).
8) fbiór starożytności p. Adolfa Cichowskiego, Czas, Dodatek literacki r. 1850, nr 19, s. 3.
219