DOI Artikel:
Szajna-Sierosławska, Božena: Epitafium Claude Callota w Zbiorach Czartorskich
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21221#0170
BOŻENA SZAJNA-SIEROSŁAWSKA
EPITAFIUM CLAUDE CALLOTA W ZBIORACH CZARTORYSKICH
Epitafium Claude Callota znajdujące się w Zbiorach Czartoryskich Muzeum
Narodowego w Krakowie przedstawia interesujący obiekt, nie tyle ze względu
na swoją wartość artystyczną ile na osobę, której jest poświęcone. Jakkolwiek
bowiem malarstwo polskie epoki baroku doczekało się obecnie kilku źródło-
wych opracowań, to jednak o życiu i działalności Claude Callota, malarza
przebywającego w Polsce w drugiej połowie w. XVII posiadamy nader
skąpe wiadomości. Innym jeszcze momentem skłaniającym nas do zajęcia
się wymienionym zabytkiem, jest zagadka jego pochodzenia i autentyczności.
Te mianowicie zagadnienia nasunęły wiele wątpliwości mimo, że przedmiot
jest datowany, przy czym wzmiankują o nim słowniki artystów Rastawiec-
kiego oraz Thiemego i Beckera.
Omawiane epitafium, wykonane jest z drzewa lipowego i sosnowego, malo-
wane olejno na kolor biały ze złoceniami, o wymiarach: o,66 m szerokości
i 1,32 m wysokości (ryc. 104). Dwukondygnacjowe, jednoosiowe stanowi ramę
prostokątną, opartą na profilowanych konsolkach w kształcie ślimacznic,
okoloną z trzech stron draperią o symetrycznie, miękko układających się
fałdach. Draperia podpięta jest z boków, u góry, w miejscu, gdzie rama
odcina się dość wyraźnie od części szczytowej epitafium. Między konsolkami
napis: „D.O.M. Claudius Callot[ Nobilis LotharingusTrium Poloniae Regum'
Primarius Pictor Regi Cui Omnia Vivunt| Vixit Annos LXIY !Obiit Vra-
tislaviae jAnno 1689 Die 21 AugustiA Nasadnik typu architektonicznego
0 przerwanym szczycie składa się z niskiego impostu pośrodku i dwóch bocz-
nych gzymsów w kształcie wolut, z których wyrastają dwa cokoły z pło-
mienistymi wazonami. Na impoście opiera się tarcza herbowa z labrami
1 klejnotem w postaci ręki dzierżącej kilof. Na ornamentykę zabytku
składają się liście akantu powtórzone czterokrotnie w identycznej formie
klamr spinających cztery gałązki wawrzynu na bokach ramy oraz w formie
labrów oplatających tarczę herbową, z których prawe zostały odłamane.
Z listków wawrzynu została również utworzona dekoracja ślimacznic przer-
wanego przyczółka.
165
EPITAFIUM CLAUDE CALLOTA W ZBIORACH CZARTORYSKICH
Epitafium Claude Callota znajdujące się w Zbiorach Czartoryskich Muzeum
Narodowego w Krakowie przedstawia interesujący obiekt, nie tyle ze względu
na swoją wartość artystyczną ile na osobę, której jest poświęcone. Jakkolwiek
bowiem malarstwo polskie epoki baroku doczekało się obecnie kilku źródło-
wych opracowań, to jednak o życiu i działalności Claude Callota, malarza
przebywającego w Polsce w drugiej połowie w. XVII posiadamy nader
skąpe wiadomości. Innym jeszcze momentem skłaniającym nas do zajęcia
się wymienionym zabytkiem, jest zagadka jego pochodzenia i autentyczności.
Te mianowicie zagadnienia nasunęły wiele wątpliwości mimo, że przedmiot
jest datowany, przy czym wzmiankują o nim słowniki artystów Rastawiec-
kiego oraz Thiemego i Beckera.
Omawiane epitafium, wykonane jest z drzewa lipowego i sosnowego, malo-
wane olejno na kolor biały ze złoceniami, o wymiarach: o,66 m szerokości
i 1,32 m wysokości (ryc. 104). Dwukondygnacjowe, jednoosiowe stanowi ramę
prostokątną, opartą na profilowanych konsolkach w kształcie ślimacznic,
okoloną z trzech stron draperią o symetrycznie, miękko układających się
fałdach. Draperia podpięta jest z boków, u góry, w miejscu, gdzie rama
odcina się dość wyraźnie od części szczytowej epitafium. Między konsolkami
napis: „D.O.M. Claudius Callot[ Nobilis LotharingusTrium Poloniae Regum'
Primarius Pictor Regi Cui Omnia Vivunt| Vixit Annos LXIY !Obiit Vra-
tislaviae jAnno 1689 Die 21 AugustiA Nasadnik typu architektonicznego
0 przerwanym szczycie składa się z niskiego impostu pośrodku i dwóch bocz-
nych gzymsów w kształcie wolut, z których wyrastają dwa cokoły z pło-
mienistymi wazonami. Na impoście opiera się tarcza herbowa z labrami
1 klejnotem w postaci ręki dzierżącej kilof. Na ornamentykę zabytku
składają się liście akantu powtórzone czterokrotnie w identycznej formie
klamr spinających cztery gałązki wawrzynu na bokach ramy oraz w formie
labrów oplatających tarczę herbową, z których prawe zostały odłamane.
Z listków wawrzynu została również utworzona dekoracja ślimacznic przer-
wanego przyczółka.
165