DOI Artikel:
Śliwa, Joachim: Egiskie figurki brązowe w Muzeum Narodowym w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.25235#0032
1. OZYRYS (fig. 13)
nr inw. XI-383.
wys. 0,122 m.
Posążek przywieziony z Egiptu przez ks. Augusta Czartoryskiego w r. 1882. Miejsce
znalezienia nieznane.
Brąz. Patyna szorstka, jasnozielona.
Bóg przedstawiony jest w postaci mumii ze złożonymi na piersiach rę-
kami. W lewej ręce dzierży berło hk? a w prawej bicz nhh. Strój głowy
stanowi atef (3tf — stożkowate nakrycie głowy z dwoma strusimi piórami
z lewej i prawej strony) ozdobiony ureuszem. Ręce w układzie doino-
egipskim 16, dłonie wyzierają z rozcięć w całunie. Wąska, zakrzywiona ku
górze broda z zaznaczonymi splotami łączy się od spodu z korpusem.
Berło pokryte nacięciami w równych cdległościach. Posążek jest bez bazy,
u dołu posiada czop. Epoka Późna.
Por. G. Roeder, Agyptische Bronzefiguren (Staatlictfe Museen zu Berlin, Mit-
teilungen aus der agyptischen Sammlung, Band VI, Berlin 1956, tabl. 22 g, § 185 g,
s. 142).
2. OZYRYS
nr inw. XI-890
wys. 0,077 m.
Pochodzenie nieznane.
Brąz, zniekształcająca patyna koloru zielonego z niebieskim odcieniem.
Ręce skrzyżowane na piersiach (układ górnoegipski), dość silnie wy-
dobyte z bloku postaci, w prawej trzyma Z?#3, w lewej nhh Atef zwień-
czony dyskiem słonecznym. Tułów wąski o jednolitej szerokości, lekko
zwężony tylko na wysokości kolan, bardzo płaski. Tył gładki. Pośladki
wyodrębnione w kształcie małego zgrubienia. Broda karbowana poziomo.
Posążek u dołu zakończony czopem. Całość bardzo niestaranna, schema-
tyczna. Odmienny modelunek postaci jest wynikiem ukształtowania mo-
delu woskowego, wytłoczonego w płaskiej formie jednostronnej. Epoka
Późna.
Por. Roeder, Agyptische Bronzefiguren, o.c., tabl. 76 h, § 206 e, s. 164, rys. 222.
16 W związku z popularnością kultu Ozyrysa wytworzyły się wyraźne typy lokalne
przedstawień. Podziału na podstawie zróżnicowania cech stylistycznych i ikonogra-
ficznych dokonał Roeder, Die Arme der Osiris-Mumie, o.c., s. 248—286. — Tenże,
Agyptische Bronzefiguren, o.c., § 171—231, s. 133—194; § 717, s. 542—544. Znamy więc
przedstawienia dolno-, środkowo- i górnoegipskie. Główną różnicę stanowi odmienny
układ rąk: wariant dolnoegipski — ręce złożone na piersiach jedna powyżej drugiej,
środkowoegipski —- obie dłonie na tym samym poziomie naprzeciw siebie, górno-
egipski — ręce skrzyżowane.
26
nr inw. XI-383.
wys. 0,122 m.
Posążek przywieziony z Egiptu przez ks. Augusta Czartoryskiego w r. 1882. Miejsce
znalezienia nieznane.
Brąz. Patyna szorstka, jasnozielona.
Bóg przedstawiony jest w postaci mumii ze złożonymi na piersiach rę-
kami. W lewej ręce dzierży berło hk? a w prawej bicz nhh. Strój głowy
stanowi atef (3tf — stożkowate nakrycie głowy z dwoma strusimi piórami
z lewej i prawej strony) ozdobiony ureuszem. Ręce w układzie doino-
egipskim 16, dłonie wyzierają z rozcięć w całunie. Wąska, zakrzywiona ku
górze broda z zaznaczonymi splotami łączy się od spodu z korpusem.
Berło pokryte nacięciami w równych cdległościach. Posążek jest bez bazy,
u dołu posiada czop. Epoka Późna.
Por. G. Roeder, Agyptische Bronzefiguren (Staatlictfe Museen zu Berlin, Mit-
teilungen aus der agyptischen Sammlung, Band VI, Berlin 1956, tabl. 22 g, § 185 g,
s. 142).
2. OZYRYS
nr inw. XI-890
wys. 0,077 m.
Pochodzenie nieznane.
Brąz, zniekształcająca patyna koloru zielonego z niebieskim odcieniem.
Ręce skrzyżowane na piersiach (układ górnoegipski), dość silnie wy-
dobyte z bloku postaci, w prawej trzyma Z?#3, w lewej nhh Atef zwień-
czony dyskiem słonecznym. Tułów wąski o jednolitej szerokości, lekko
zwężony tylko na wysokości kolan, bardzo płaski. Tył gładki. Pośladki
wyodrębnione w kształcie małego zgrubienia. Broda karbowana poziomo.
Posążek u dołu zakończony czopem. Całość bardzo niestaranna, schema-
tyczna. Odmienny modelunek postaci jest wynikiem ukształtowania mo-
delu woskowego, wytłoczonego w płaskiej formie jednostronnej. Epoka
Późna.
Por. Roeder, Agyptische Bronzefiguren, o.c., tabl. 76 h, § 206 e, s. 164, rys. 222.
16 W związku z popularnością kultu Ozyrysa wytworzyły się wyraźne typy lokalne
przedstawień. Podziału na podstawie zróżnicowania cech stylistycznych i ikonogra-
ficznych dokonał Roeder, Die Arme der Osiris-Mumie, o.c., s. 248—286. — Tenże,
Agyptische Bronzefiguren, o.c., § 171—231, s. 133—194; § 717, s. 542—544. Znamy więc
przedstawienia dolno-, środkowo- i górnoegipskie. Główną różnicę stanowi odmienny
układ rąk: wariant dolnoegipski — ręce złożone na piersiach jedna powyżej drugiej,
środkowoegipski —- obie dłonie na tym samym poziomie naprzeciw siebie, górno-
egipski — ręce skrzyżowane.
26