Sprawozdanie z działalności
Muzeum Narodowego w Krakowie
w latach
1966—1969
W okresie sprawozdawczym Muzeum kontynuowało działalność wystawową,
naukowo-badawczą, oświatowo-popularyzatorską, wydawniczą i konserwa-
torską, znacznie rozszerzając zakres czynności w porównaniu z poprzednimi
okresami. Cechą tych lat było nawiązanie żywych kontaktów z pokrewnymi
instytucjami w kraju i za granicą, co wyrażało się przede wszystkim w wymianie
wystaw. W Muzeum gościły cztery wielkie wystawy zagraniczne: z Czecho-
słowacji, Republiki Federalnej Niemiec, Belgii i Francji. Jednocześnie liczne
wystawy o charakterze reprezentacyjnym, urządzone przez Muzeum samo-
dzielnie lub wspólnie z bratnimi muzeami krajowymi, wysłane zostały do
Stanów Zjednoczonych Ameryki, do Kanady, Francji, Włoch, Republiki
Federalnej Niemiec, Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Czechosłowacji,
Rumunii i dwukrotnie do Szwecji.
Znaczne sukcesy odniosło Muzeum na polu badań naukowych i populary-
zacji wiedzy związanej ze zbiorami. Pracownicy naukowi przygotowali wiele
monografii, rozpraw, artykułów, katalogów i przewodników, dostarczając
w ten sposób bogatego materiału dla wydawnictw muzealnych, część zaś
publikując w wydawnictwach obcych. Referowali wyniki swych studiów na
zebraniach naukowych różnych towarzystw, wygłaszali prelekcje, bra-
li udział w konferencjach, zjazdach i sympozjach, zarówno w kraju jak
i za granicą.
Działalność oświatowa przejawiła się w licznych akcjach odczytowych
dla szkół, domów kultury i świetlic, prowadzonych w różnych środowiskach
społecznych, w urządzaniu wystaw, w tym wielu objazdowych docierających
do licznych miejscowości w województwach Polski południowej, w stałym
udostępnianiu zbiorów muzealnych i propagowaniu wiedzy o sztuce.
W pracowniach konserwatorskich Muzeum przeprowadzono liczne zabiegi
zmierzające do poprawy stanu zachowania i zabezpieczenia dzieł sztuki.
Nie zaniedbano w nich również prac typu doświadczalnego i naukowo-badaw-
czego, pozostając w stałym kontakcie z pokrewnymi instytucjami w mieście.
Wymienione wyżej rodzaje czynności o znaczeniu podstawowym (me-
rytorycznym) nie byłyby wykonane bez sprawnej administracji. Wspólne
wysiłki dyrekcji, pracowników naukowych, administracyjnych i technicznych
złożyły się na owocną działalność Muzeum w ciągu przedstawianego czterolecia.
Muzeum Narodowego w Krakowie
w latach
1966—1969
W okresie sprawozdawczym Muzeum kontynuowało działalność wystawową,
naukowo-badawczą, oświatowo-popularyzatorską, wydawniczą i konserwa-
torską, znacznie rozszerzając zakres czynności w porównaniu z poprzednimi
okresami. Cechą tych lat było nawiązanie żywych kontaktów z pokrewnymi
instytucjami w kraju i za granicą, co wyrażało się przede wszystkim w wymianie
wystaw. W Muzeum gościły cztery wielkie wystawy zagraniczne: z Czecho-
słowacji, Republiki Federalnej Niemiec, Belgii i Francji. Jednocześnie liczne
wystawy o charakterze reprezentacyjnym, urządzone przez Muzeum samo-
dzielnie lub wspólnie z bratnimi muzeami krajowymi, wysłane zostały do
Stanów Zjednoczonych Ameryki, do Kanady, Francji, Włoch, Republiki
Federalnej Niemiec, Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Czechosłowacji,
Rumunii i dwukrotnie do Szwecji.
Znaczne sukcesy odniosło Muzeum na polu badań naukowych i populary-
zacji wiedzy związanej ze zbiorami. Pracownicy naukowi przygotowali wiele
monografii, rozpraw, artykułów, katalogów i przewodników, dostarczając
w ten sposób bogatego materiału dla wydawnictw muzealnych, część zaś
publikując w wydawnictwach obcych. Referowali wyniki swych studiów na
zebraniach naukowych różnych towarzystw, wygłaszali prelekcje, bra-
li udział w konferencjach, zjazdach i sympozjach, zarówno w kraju jak
i za granicą.
Działalność oświatowa przejawiła się w licznych akcjach odczytowych
dla szkół, domów kultury i świetlic, prowadzonych w różnych środowiskach
społecznych, w urządzaniu wystaw, w tym wielu objazdowych docierających
do licznych miejscowości w województwach Polski południowej, w stałym
udostępnianiu zbiorów muzealnych i propagowaniu wiedzy o sztuce.
W pracowniach konserwatorskich Muzeum przeprowadzono liczne zabiegi
zmierzające do poprawy stanu zachowania i zabezpieczenia dzieł sztuki.
Nie zaniedbano w nich również prac typu doświadczalnego i naukowo-badaw-
czego, pozostając w stałym kontakcie z pokrewnymi instytucjami w mieście.
Wymienione wyżej rodzaje czynności o znaczeniu podstawowym (me-
rytorycznym) nie byłyby wykonane bez sprawnej administracji. Wspólne
wysiłki dyrekcji, pracowników naukowych, administracyjnych i technicznych
złożyły się na owocną działalność Muzeum w ciągu przedstawianego czterolecia.