Muzeum Narodowe <Krakau> [Hrsg.]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (11.1976)

JANUSZ OSTROWSKI

I. Działalność wystawowa

1. Wystawy stałe

W latach 1966—1969 nie nastąpiły zasadnicze zmiany w stałych ekspozycjach
muzealnych. Poczyniono natomiast wiele drobnych przemieszczeń w celu
uzyskania lepszych warunków ekspozycyjnych dla danego obiektu lub grupy
zabytków oraz zaaranżowano nowe wnętrza w kilku salach.

Najistotniejsze zmiany zaszły w Nowym Gmachu, gdzie dnia 15 lutego 1966
otwarto Galerię polskiego malarstwa i rzeźby wieku XX, w nowym układzie
przygotowanym przez Helenę Blum. W salach wysokiego parteru umieszczono
dzieła impresjonistów, na 1. piętrze pokazano prace formistów, Tadeusza
Makowskiego i artystów współczesnych, na 2. piętrze -— artystów Młodej
Polski i kolorystów. Z powodu niedoboru sal wystawowych, zwłaszcza po
roku 1968, kiedy to na skutek rozpoczęcia prac przy rozbudowie Nowego
Gmachu zlikwidowano dużą salę wystaw zmiennych, trzeba było niekiedy
usuwać części stałej ekspozycji, by zrobić miejsce dla wystaw czasowych

0 szczególnym znaczeniu.

Stałą ekspozycję w Galerii polskiego malarstwa i rzeźby wieku XIX
w Sukiennicach zamknięto na okres od 17 maja 1969 do końca tegoż roku,
w związku z urządzeniem wystawy, jubileuszowej z okazji 150 lat istnienia
Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Obrazy nie związane z tą wystawą
usunięto, względnie zasłonięto, jeśli na zmagazynowanie nie dozwalały ich
rozmiary, a na ich miejsce umieszczono obiekty wystawy zmiennej.

W Oddziale Kamienica Szołayskich w roku 1966 w hallu na 2. piętrze
wyeksponowano na stałe portrety sarmackie i kilka drewnianych rzeźb
z wieków XVII i XVIII. W kwietniu 1967 została chwilowo zamknięta ekspozy-
cja polskiej sztuki cechowej w związku z pracami remontowymi, w czasie
których w jednej z sal 1. piętra odkryto malowidła ścienne z przełomu wieków
XVIII i XIX. W roku 1969, w związku z wypożyczeniem licznych zabytków
na wystawę sztuki polskiej w Paryżu i w Londynie, nastąpiły zmiany w doborze
obiektów eksponowanych w dziale polskiej sztuki cechowej.

W Oddziale Zbiory Czartoryskich w marcu i kwietniu 1967 przeprowa-
dzono drobne prace remontowe połączone z malowaniem sal 2. piętra. Doko-
nano wówczas zmiany w ekspozycji obrazu Rembrandta •— Krajobraz z miło-
siernym Samarytaninem, umieszczając go na sztaludze stojącej na niewielkim
podium, a ściany za obrazem i przed nim wybito popielatą tkaniną. Obraz
ten uzyskał jednocześnie górne sztuczne oświetlenie. W tym samym czasie
zreorganizowano ekspozycję zespołu obrazów holenderskich małego formatu,
rozmieszczając je obok siebie, zgodnie z dawną manierą.

Dom Jana Matejki po kilkumiesięcznym remoncie został, otwarty w dniu

1 lutego 1966, jednak nie przeprowadzono w nim istotnych zmian ekspozy-
cyjnych.

2. Wystawy czasowe w salach Muzeum

Wystawy czasowe przygotowywane przez pracowników Muzeum, wzorem
lat ubiegłych,lokowane były głównie w następujących salach ekspozycyjnych:
w Nowym Gmachu — w dużej sali wystaw zmiennych, w małej sali na parterze
oraz w sali na wysokim parterze; w Oddziale Zbiory Emeryka Hutten Czap-
skiego — w sali bibliotecznej na 1. piętrze; w Oddziale Zbiory Czartoryskich —