MUZEA PODOPIECZNE. NOWY SĄCZ

185

2. Ilość i charakterystyka zbiorów (stan w dniu 30.V. 1975)

Ogółem 7 750 pozycji, w tym: dział archeologiczny — 38

dział historyczny — 420

dział sztuki — 3 492

dział etnograficzny — 3 800

Dział archeologiczny:

materiały pochodzące z wykopalisk prowadzonych w Sądecczyźnie oraz
znaleziska, m.in. skarby ozdób brązowych, monety rzymskie, zespół
przedmiotów z zamku w Rytrze (wczesnośredniowieczne noże, siekierki,
sierpy, groty strzał, ostroga), miecze z w. XV—XVI.

Dział historyczny:

m. in. siedemnastowieczne kopie starych dokumentów odnoszących się
do Sądecczyzny, starodruki cerkiewne z byłej zachodniej Łemkowszczy-
zny, rękopisy i dokumenty z autografami ks. Józefa Poniatowskiego, li-
sty Jacka Malczewskiego, materiały z okresu okupacji hitlerowskiej,
tłoki pieczętne miasta Nowego Sącza (w. XIX—XX), odciski pieczęci
sądeckich gromad wiejskich (w. XIX).

Dział sztuki:

duży zespół zabytków łemkowskiej sztuki sakralnej z cerkwi znajdują-
cych się w Sądecczyźnie — głównie ikony (w. XVII—XIX), carskie
wrota, lichtarze, pulpity, krzyże procesyjne, chorągwie malowane na
płótnie; niewielki zbiór łemkowskiej rzeźby sakralnej (w. XIX); poje-
dyncze obiekty średniowiecznej (w. XIV) i barokowej (w. XVII—XVIII)
rzeźby sakralnej w drewnie; prace współczesnych artystów sądeckich
i plastyków związanych z Sądecczyzną, m. in. Bolesława Barbackiego,
Romualda Reguły, Marii Ritter, Edmunda Cieczkiewicza, Antoniego
Broszkiewicza, Ewy Harsdorf, Czesława Elstera, Adama Walczyńskiego,
Antoniego Suchanka, Jadwigi Marschalko-Kosal (malarstwo, rysunki
i grafika), Władysława Hasiora, Mieczysława Bogaczyka, Zbigniewa Bo-
rowskiego, Zofii Pandyry (rzeźba), Marii Miczyńskiej (tkaniny); akwa-
rele i rysunki Nikifora z Krynicy (największy zbiór muzealny w Pol-
sce — około 700 pozycji); numizmaty — głównie monety (w. XIV—XX),
banknoty (w. XVIII—XX), medale i plakiety polskie (w. XIX—XX); mi-
litaria polskie i obce, w większości z w. XVIII—XX (m. in. broń biała,
drzewcowa, palna krótka i długa).

Dział etnograficzny:

rozwój działu etnograficznego datuje się od lat sześćdziesiątych i wiąże
się ściśle z podjęciem systematycznych badań i penetracji terenu ma-
jących na celu m. in. wyposażenie Sądeckiego Parku Etnograficznego.
Zbiory reprezentują w zasadzie całokształt zagadnień z zakresu kultury
materialnej regionu (m. in. sprzęty i narzędzia używane w gospodarstwie
domowym, w zajęciach rolniczych, hodowli zwierząt, rzemiosła — obró-
bka drewna, obróbka włókna, wełny i tkactwo, garncarstwo, kowalstwo,
eksponaty z zakresu transportu i komunikacji, meble, stroje Lachów są-
deckich, Górali z okolic Łącka i Łemków zachodnich) i plastyki (dawna