Warowne kościoły na Śląsku
85
35. Stoszowice. Obwarowania kościoła, 1. poł. XVII w.
wej poza przeznaczeniem sakralnym miała spełniać
rolę dzieła obronnego chroniącego rozbudowany wjazd
do miasta. Założona na wydłużonym planie podkowy,
od strony południowej na osi łuku tęczy i na narożu
północno-zachodnim styka się z dwiema wielobocz-
nymi wieżyczkami, które wiązały się z obronnymi
murami przedbramia. Wnętrze kaplicy jest prosto-
kątne z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, od
zewnątrz ukształtowanym półkoliście. Dwa nieobron-
ne wejścia prowadziły od zachodu i południa. W przy-
ziemiu od północy i od wschodu założono szereg
strzelnic o otworach kluczowych, obramionych od
zewnątrz kamiennymi ciosami. Właściwą kondygnację
obronną bastei stanowiło poddasze zaopatrzone wokół
w szczelinowe strzelnice o wylotach kluczowych (od
północy) i prostokątnych (z pozostałych stron). Wej-
ście na kondygnację prowadziło jedynie chodnikami
murów obronnych przedbramia, które łączyły się
z wieżyczkami flankującymi basteję. W wieżyczkach
do dziś zachowały się (przemurowane później) otwory
wejściowe, a w górnej części graniastosłupa połu-
dniowej wieży — ceglane schody doprowadzające na
poddasze.
36. Strzegom. Rzut przyziemia bastei (kaplica św. Anto-
niego), 1. poi. XVI w.
Literatura: J. Filia, Chronik der Stadt Strlegau, Striegau
1879; Lutsch, II, s. 263—287; E. Keyser, Deutsches Stttdte-
buch, I, Berlin—Stuttgart 1939, s. 696; H. Uhtenwoldt, Der
Peterstein am Silllng und die Schleslchen TorJcapetlen,
[w:] Die Hohe Strasse, I, 1938, s. 82; M. Zlat, Sztuki
śląskiej drogi od gotyku, [w:] Późny gotyk, Warszawa
1965, s. 208 n.
Ilustracje: 36, 75 , 76, 77.
85
35. Stoszowice. Obwarowania kościoła, 1. poł. XVII w.
wej poza przeznaczeniem sakralnym miała spełniać
rolę dzieła obronnego chroniącego rozbudowany wjazd
do miasta. Założona na wydłużonym planie podkowy,
od strony południowej na osi łuku tęczy i na narożu
północno-zachodnim styka się z dwiema wielobocz-
nymi wieżyczkami, które wiązały się z obronnymi
murami przedbramia. Wnętrze kaplicy jest prosto-
kątne z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, od
zewnątrz ukształtowanym półkoliście. Dwa nieobron-
ne wejścia prowadziły od zachodu i południa. W przy-
ziemiu od północy i od wschodu założono szereg
strzelnic o otworach kluczowych, obramionych od
zewnątrz kamiennymi ciosami. Właściwą kondygnację
obronną bastei stanowiło poddasze zaopatrzone wokół
w szczelinowe strzelnice o wylotach kluczowych (od
północy) i prostokątnych (z pozostałych stron). Wej-
ście na kondygnację prowadziło jedynie chodnikami
murów obronnych przedbramia, które łączyły się
z wieżyczkami flankującymi basteję. W wieżyczkach
do dziś zachowały się (przemurowane później) otwory
wejściowe, a w górnej części graniastosłupa połu-
dniowej wieży — ceglane schody doprowadzające na
poddasze.
36. Strzegom. Rzut przyziemia bastei (kaplica św. Anto-
niego), 1. poi. XVI w.
Literatura: J. Filia, Chronik der Stadt Strlegau, Striegau
1879; Lutsch, II, s. 263—287; E. Keyser, Deutsches Stttdte-
buch, I, Berlin—Stuttgart 1939, s. 696; H. Uhtenwoldt, Der
Peterstein am Silllng und die Schleslchen TorJcapetlen,
[w:] Die Hohe Strasse, I, 1938, s. 82; M. Zlat, Sztuki
śląskiej drogi od gotyku, [w:] Późny gotyk, Warszawa
1965, s. 208 n.
Ilustracje: 36, 75 , 76, 77.