DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.28012#0476
4-10 Elias Schedivs
C a p. X L V I.
Monomachia. ^dd tjurm finem inßituta. Vetntlifiimus Geymanorunt
mss. Duelli ufus. ^Apuil Longobardos. Duellum Impp. Pugna/ites
pnlyere adsfergebanlur. GLidiatores. „dpparitores.
ESt & alia observatio, ut Tacit. in I. d? Mor. German.
tradit, auspiciorum, qua oravium bellorum eventus
explorant. Ejus gentis, cum qua bellum est , capcivum
quoquo modo interceptum, cum elefto populariumsuo-
rum, patriis quemquearmis committunt. Viftoria hujus
vel ilhus pro prtejudicio accipitur. Et hic vetustiirimus
mos Germanorum , qui olim in caulis ambiguis, (verba
sunt Ioh. Aventini l.iv. AnnaE Bojor.) maxime crimini-
bus.qua: nulio humano teslimonio comprobari poterant,
ad summam Dei majestarem , qute falli non potest , tan-
quam ad judicem omnium redtistlmum confugiebant.
Senatus, populus, atque Sacerdotes , qui Hnguiare certa-
men ac aliam hujusmodi probationem spedtatum fre-
quentes venerant; iuterim, ut est in lege Salica , divinarn
opem implorabant: beneficia memoriter commemora-
bant, qua: in iimiii negotio Deus ipsis contulisset: com-
precabantur, ut ipse in re prsesenti, innocenti adesser, vi-
(ftoriamque cceiitus concederet.Reo eligendi atque con-
ducendi quemcumque vellet, copia fiebat. Criminator
ipse pugnare cogebatur.Longobardietiamin Italia duclli
usum introduxere , lic ut Agilulfus Rexlegibus quoque
de iis caverit. Eo ambiguum jusde posteirionibus , ob-
jedta crimina graviora,qua: vel saluti, velfama: obestent,
decidebantur. Causrm autem hujus tam barbari moris
triplicemafferunt: i. Gb legum defedtum, quibus ambi-
gui casus resolverentur. Nam cum ncc divinis, nec Ro-
manis legibus acquiescere vellent,tritum illud propone-
bant, Si non suificiunt jura, veniamus ad arma. u. Qno-
niam a majoribus suis in Scandia Insula eunr morem re-
ceperant, bellisque astueti, in promptu semper existenti-
bus armis, ut familiarissimam , & compendiosissimam
jcqui-
C a p. X L V I.
Monomachia. ^dd tjurm finem inßituta. Vetntlifiimus Geymanorunt
mss. Duelli ufus. ^Apuil Longobardos. Duellum Impp. Pugna/ites
pnlyere adsfergebanlur. GLidiatores. „dpparitores.
ESt & alia observatio, ut Tacit. in I. d? Mor. German.
tradit, auspiciorum, qua oravium bellorum eventus
explorant. Ejus gentis, cum qua bellum est , capcivum
quoquo modo interceptum, cum elefto populariumsuo-
rum, patriis quemquearmis committunt. Viftoria hujus
vel ilhus pro prtejudicio accipitur. Et hic vetustiirimus
mos Germanorum , qui olim in caulis ambiguis, (verba
sunt Ioh. Aventini l.iv. AnnaE Bojor.) maxime crimini-
bus.qua: nulio humano teslimonio comprobari poterant,
ad summam Dei majestarem , qute falli non potest , tan-
quam ad judicem omnium redtistlmum confugiebant.
Senatus, populus, atque Sacerdotes , qui Hnguiare certa-
men ac aliam hujusmodi probationem spedtatum fre-
quentes venerant; iuterim, ut est in lege Salica , divinarn
opem implorabant: beneficia memoriter commemora-
bant, qua: in iimiii negotio Deus ipsis contulisset: com-
precabantur, ut ipse in re prsesenti, innocenti adesser, vi-
(ftoriamque cceiitus concederet.Reo eligendi atque con-
ducendi quemcumque vellet, copia fiebat. Criminator
ipse pugnare cogebatur.Longobardietiamin Italia duclli
usum introduxere , lic ut Agilulfus Rexlegibus quoque
de iis caverit. Eo ambiguum jusde posteirionibus , ob-
jedta crimina graviora,qua: vel saluti, velfama: obestent,
decidebantur. Causrm autem hujus tam barbari moris
triplicemafferunt: i. Gb legum defedtum, quibus ambi-
gui casus resolverentur. Nam cum ncc divinis, nec Ro-
manis legibus acquiescere vellent,tritum illud propone-
bant, Si non suificiunt jura, veniamus ad arma. u. Qno-
niam a majoribus suis in Scandia Insula eunr morem re-
ceperant, bellisque astueti, in promptu semper existenti-
bus armis, ut familiarissimam , & compendiosissimam
jcqui-